H απαγόρευση εργασίας στη Γερμανία

Από  Καράβι Κόκκινο

«Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Ο σεβασμός και η προστασία της αποτελούν υποχρέωση κάθε κρατικής εξουσίας». Με τι περισσή υποκρισία διατυπώνει το πρώτο άρθρο του γερμανικού Συντάγματος την υποτιθέμενη πεμπτουσία του και με τι ευκολία την τσαλαπατάει, όταν πρόκειται να υπερασπιστεί την κυριαρχία των καπιταλιστών και της τάξης τους. Στο συμπέρασμα αυτό φτάνει κανείς αβίαστα διαβάζοντας πριν λίγο καιρό στο επίσημο δελτίο του Δήμου της Δρέσδης την προκήρυξη για την πλήρωση μιας δημόσιας θέσης. Εκεί αναφέρεται ότι «για τη θέση αυτή θα θεωρούνται εξαρχής ακατάλληλοι υποψήφιοι που όσο υπήρχε η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία παραβίασαν τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου ή εργάζονταν στο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της ΓΛΔ». Και το κείμενο συνεχίζει: «Για τη θέση αυτή δεν θεωρούνται κατάλληλοι πρώην εργαζόμενοι σε στελεχικές θέσεις κομμάτων και μαζικών οργανώσεων, των ενόπλων δυνάμεων και άλλων κρατικών ή δημοτικών υπηρεσιών ή επιχειρήσεων της ΓΛΔ, ιδιαίτερα τμηματάρχες υπουργείων, νομαρχιών, μέλη αχτιδικών και νομαρχιακών επιτροπών του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (ΕΣΚΓ), μέλη των νομαρχιακών συμβουλίων, απόφοιτοι κεντρικών κομματικών σχολών, πολιτικά στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, πρεσβειών, διπλωματικών και εμπορικών αντιπροσωπειών στο εξωτερικό».

Διαβάζοντας αυτόν τον κατάλογο του αντικομμουνιστικού κυνηγιού μαγισσών θα υπέθετε κανείς ότι πρόκειται για την πλήρωση κάποιας θέσης σε μια νευραλγική κρατική υπηρεσία όπως π.χ. κάποιου γενικού γραμματέα στο υπουργείο Αμυνας ή Εσωτερικών. Και όμως πρόκειται για … την άμισθη θέση του πρακτικογράφου της υπηρεσίας διαιτησίας ενός ειρηνοδικείου σε μια συνοικία της Δρέσδης. Τι φόβο και τρόμο πρέπει να έχουν οι κρατικές υπηρεσίες όταν 21 χρόνια μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη ΓΛΔ συνεχίζουν τις διώξεις και τα «μπερούφς-φερμπότ» (απαγόρευση εργασίας) αποκλείοντας χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους από την άσκηση επαγγέλματος; Κατά τα άλλα και φέτος θα γιορταστούν πολυδάπανα και φαντασμαγορικά επέτειοι για να πείσουν τους εργαζόμενους πόσο ανελεύθερο και ολοκληρωτικό ήταν το γερμανικό σοσιαλιστικό κράτος. Τόσο τους τρομάζουν ακόμα τα ιδανικά και οι κατακτήσεις της σοσιαλιστικής κοινωνίας, που παρά τα όποια προβλήματα και τις αδυναμίες της, παρείχε πλήρη μόνιμη και σταθερή δουλειά, δωρεάν και υψηλού επιπέδου παιδεία και υγεία, ασφάλιση, διακοπές σε όλους και όλες. Αυτή η κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι επίκαιρη και ρεαλιστική όσο ποτέ, γι’ αυτό και είναι ο εφιάλτης τους.

Δημήτρης ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ
Βερολίνο