Οι ... «αγορές»

Aπό το Ριζοσπάστη

Οι αστοί πάντα έδειχναν ιδιαίτερη προσοχή στην προπαγάνδα. Πρόσεχαν το λόγο τους, τους ορισμούς, τις κωδικοποιήσεις φαινομένων και καταστάσεων. Γι' αυτούς και για τους απολογητές του συστήματος που αναλαμβάνουν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από το κύριο, δηλητηριάζοντάς τους με αναποδογυρισμένες έννοιες για την ουσία των παραγωγικών σχέσεων της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, βασικό τους εργαλείο είναι η ...αντικατάσταση των λέξεων. Η λέξη καπιταλισμός είναι σχεδόν απαγορευμένη, «ελεύθερη οικονομία» τον λένε. Το μονοπώλιο είναι, απλά, η μεγάλη επιχείρηση. Ιμπεριαλισμός είναι μια ξεπερασμένη έννοια, με την οποία παλαιότερα περιγράφονταν τα ισχυρά κράτη. Η βίαιη πολιτική παράδοσης ολόκληρων κλάδων της οικονομίας στο μεγάλο κεφάλαιο είναι «απελευθέρωση».

Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και σήμερα. Η άρχουσα τάξη, η τάξη των αστών που με γεωμετρική πρόοδο κλιμακώνει την επιθετικότητά της, οι μεγαλοτραπεζίτες, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοεπενδυτές, ο κάθε κεφαλαιοκράτης που μπορεί να είναι κάτι από αυτά ή ταυτόχρονα όλα μαζί, δεν είναι ο σύγχρονος εκμεταλλευτής της εργατικής δύναμης, δεν είναι η κυρίαρχη τάξη που υπαγορεύει και αξιώνει όλο και νέα μέτρα για την εξασφάλιση της κερδοφορίας της, και, μάλιστα, σε συνθήκες κρίσης, αλλά είναι η ...αγορά.

Από πρώτη ματιά φαίνεται βολικό, μόνο που η βάση τέτοιων ακροβασιών είναι εντελώς σαθρή. Αυτό που επιχειρούν - και το κάνουν χοντροειδώς - είναι να διαχωρίσουν το απτό και το συγκεκριμένο, να απαλλάξουν, δηλαδή, από τη ροή των γεγονότων και των τραγικών συνεπειών που αυτά έχουν για τα λαϊκά στρώματα, τον άμεσο και ορατό αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών και στη θέση του βάζουν μια «αγορά» ή τις «αγορές», που στην καλύτερη περίπτωση είναι κάποιοι κακοί τραπεζίτες ή άλλοι κακοί μεγαλοεπιχειρηματίες, που λες και ξέφυγαν από το μαντρί και δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια στους λαούς, κόντρα στις επιλογές των άλλων, των καλών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Αυτό που ονομάζουν στις μέρες μας «αγορές», δεν είναι τίποτα άλλο από τους μεγάλους, πανίσχυρους, διακλαδικούς επιχειρηματικούς ομίλους, που σε ενιαίο συνασπισμό πιέζουν για την προώθηση των συμφερόντων της σύγχρονης οικονομικής ολιγαρχίας και οι οποίοι, παράλληλα με το ασίγαστο μέτωπο που από κοινού έχουν ενάντια στην εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους, δε σταματάνε στιγμή να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξασφάλιση καλύτερων θέσεων, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ισχύ, ακόμα μεγαλύτερα μεγέθη, ακόμα περισσότερα κέρδη. Κύριος συνεργάτης και αρωγός των κεφαλαιοκρατών σ' αυτήν τη διαδικασία είναι τα κράτη και οι κυβερνήσεις, που βεβαίως στηρίζουν την εξουσία των αστών - εκμεταλλευτών συνολικά, φροντίζουν, όμως, ξεχωριστά για τα συμφέροντα των δικών τους παιδιών.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν παραπλανώνται από τις προπαγανδιστικές αλχημείες των αστών, που επιδιώκουν να διαστρέψουν τόσο τις έννοιες, όσο και την ουσία των παραγωγικών σχέσεων της κοινωνίας μας. Ο καπιταλιστής, είτε επιχειρηματίας και εργοδότης ονομαστεί, είτε βαφτιστεί «αγορά», θα εξακολουθήσει να είναι ο ίδιος εκμεταλλευτής της εργατικής δύναμης, θα συνεχίσει να είναι αυτός, για τον οποίο το κράτος του και οι κυβερνήσεις του θα εφαρμόζουν κάθε άγριο μέτρο και πολιτική που συμβάλλει στην αύξηση της κερδοφορίας. Με δυο λόγια, θα εξακολουθήσει να είναι αυτός, από τον οποίο οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απαλλαγούν, για να ανοίξουν οι δρόμοι για την πραγματική κοινωνική πρόοδο και την προκοπή του λαού.