Κανένας ουδέτερος

Εχουν πρόβλημα εντός των τειχών.

Και γνωρίζουν πως είναι εκτός των τειχών η λύση.

Ας αφήσουν, λοιπόν, το κλάμα για την κρίση. Αρνούνται να την πουν με το όνομά της (βαθιά καπιταλιστική κρίση). Τρέχουν και δε φτάνουν επειδή το πρόβλημά τους είναι το ποιος - ανάμεσα στους καπιταλιστές - θα χάσει. Η «επιθετικότητα των αγορών» ήταν αναμενόμενη. Οι πιο ισχυροί των καπιταλιστών απειλούν τους άλλους.

Για την εργατική τάξη το πρόβλημα είναι μόνο ένα: Να μην πληρώσει αυτή την καπιταλιστική κρίση, και για να μην πληρώσει (ήδη έχει πληρώσει ακριβά) πρέπει να τραβήξει σ' άλλο δρόμο, όπου δεν θα υπάρχει χώρος ούτε να σταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

***

Κανένας δεν κάλεσε σε «λευκή απεργία», ούτε σε «μη εκτέλεση καθηκόντων». Η κυβέρνηση, όμως, κατασκευάζει έναν ακόμα εχθρό στο πρόσωπο των δημοσίων υπαλλήλων για να τους αφοπλίσει πριν ακόμα έρθει η ώρα που και αυτοί αναγκαστικά θα κινητοποιηθούν ενάντια στο σύνολο αυτής της πολιτικής.

Η κυβέρνηση θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά της να απειλεί με απολύσεις και χαρακτηρίζει παρανομία την υποψία αντίστασης.

Τα άρθρα στον αστικό Τύπο παρουσιάζουν με λεπτομέρειες το σχέδιο για το τσάκισμα και των δημοσίων υπαλλήλων, βάζοντας τέλος στις αυταπάτες όσων πίστευαν πως αρκει η «μονιμότητα» για να καθαρίσουν.

Ισχύει και στους εργαζόμενους στο Δημόσιο ό,τι και για το σύνολο των εργαζομένων: Είναι η ώρα να αποφασίσουν με ποιον θα πάνε, ποιον θα αφήσουν. Υπηρέτες δυο αφεντάδων δεν μπορούν να είναι. 'Η στο αστικό κράτος θα υποκλίνονται, ή θα ανακαλύψουν τον όρο αξιοπρέπεια και με βάση αυτήν θα βρουν και τη θέση τους στο πλευρό όσων εργατών ήδη έχουν βάλει πλώρη για την ανατροπή ενός συστήματος που τσακίζει και όσους στο εσωτερικό του εκτιμά ότι του είναι περιττοί...

***

Δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο στο Κέρας της Αφρικής διάφοροι που κλαίνε, δήθεν, για τα παιδιά που πεθαίνουν εκεί. Εχουν όμως συμφέρον από το θανατικό. Στο Κέρας της Αφρικής εξελίσσεται ένας ενδοϊμπεριαλιστικός πόλεμος, με δραματικές επιπτώσεις στους λαούς της περιοχής. Κανείς δεν δικαιούται να κλαίει αν δεν έχει αποφασίσει να πάρει μέρος στη μάχη υπέρ των λαών της περιοχής, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αλλιώς είναι τουλάχιστον... κροκόδειλος.

***

Χτες το πρωί ένας «δημοσιογράφος» στο ΣΚΑΪ άφριζε γιατί - όπως έλεγε - οι ξενοχοϋπάλληλοι είναι κρατικοδίαιτοι! Για να το αποδείξει, τι είπε; «οκτώ μήνες το χρόνο παίρνουν επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, δηλαδή τους πληρώνει το κράτος»!..

Πάνω που πήγαμε να σαλέψουμε από την αυθαιρεσία του, ο ίδιος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «στις 23 Αυγούστου απεργούν», είπε, μ' ένα ύφος σα να 'λεγε ότι «είναι λεπροί».

Πες το από την αρχή, βρε «δημοσιογράφε»: ότι έχει τσούξει τ' αφεντικό σου το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα εργάτες που δεν συμμερίζονται την αγωνία των καπιταλιστών και παλεύουν να παραμείνουν οι ίδιοι... Ανθρωποι!

***

Το άρθρο στην «Ημερησία» δε θέλει ειδική μετάφραση. Λέει ευθέως, πως όλα μπορεί να τ' αντέξει το κεφάλαιο, ένα δεν αντέχει: Τους εργάτες που εκτός από το να ζητάνε ένα μεροκάματο, έχουν και άποψη για το σύστημα που τους κρατάει σκλάβους. Ετσι, την ώρα της καπιταλιστικής κρίσης, αυτοί οι εργάτες αρνούνται να βουλιάξουν για να σωθούν τα αφεντικά τους.

Το σωστό κάνουν. Ακριβώς τώρα, την ώρα της κρίσης, πρέπει οι εργάτες να σηκώνουν κεφάλι. Τώρα πρέπει να έχουν καθαρό πως όσο βουλιάζουν οι καπιταλιστές, τόσο καλύτερο για τους εργάτες. Να το έχουν καθαρό όχι σαν κάποιο γενικό συμπέρασμα, αλλά σαν αφορμή για να κάνουν το βήμα για μια κοινωνία που δε θα έχει αφεντικά.

***

Κάποιοι δύστυχοι, δεν μπορούν να χωνέψουν πως οι ηγέτες της ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο από εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Κι έτσι, «αριστεροί» τύπου «ΣΥΡΙΖΑ» και «δεξιοί» του στυλ «υπάρχουν και καλά αφεντικά», συγκλίνουν μέσα από την αρθρογραφία στον αστικό Τύπο στο ότι για όλο το κακό που συμβαίνει γύρω μας, δε φταίει τίποτα άλλο απο κάποιους κακούς ηγέτες...

Καταλαβαίνουμε την άρνησή τους να δεχτούν ότι έχουν απέναντι μια βαθιά καπιταλιστική κρίση που για να λυθεί υπέρ των λαών πρέπει να φύγει από τη μέση ο παράγοντας που τη γεννάει, ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αν είναι αθώοι του αίματος, προλαβαίνουν ν' αλλάξουν θέση, να πάρουν τη θέση τους στο μέτωπο της αντίστασης. Αν κοροϊδεύουν τον κόσμο (που είναι και το πιο πιθανό για τους πλέον επώνυμους από αυτούς), κανένα πρόβλημα. Θα χειροκροτούμε την πτώση τους μαζί με το σύστημα που υπερασπίζουν.

Αρκετά πια με το κλάμα, παρ' ότι καλοκαιρινή ραστώνη, οι καιροί επιβάλουν ανάληψη μάχιμης θέσης...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ      -       ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ