Τα βουνά και τα δέντρα, αποτελούν την έμπνευση για τη δημιουργία του αλφαβήτου.

Από sciencenews.gr
Όταν παίρνουμε ένα στυλό και γράφουμε δεν σχεδιάζουμε απλά ένα σύνολο αφηρημένων σχημάτων, αλλά παρουσιάζουμε τα δέντρα, τα βουνά και τους ορίζοντες που περιέβαλαν τους προγόνους μας, σύμφωνα με νέα μελέτη. Η έρευνα, που θα δημοσιευθεί τον επόμενο μήνα στην επιστημονική επιθεώρηση The American Naturalist, εξέτασε περισσότερα από 100 συστήματα γραφής καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας.

Και καταλήγει στο συμπέρασμα πως όλα τα γράμματα, και τα σύμβολα όπως τα εμπορικά σήματα, μοιράζονται καθολικές μορφές και σχήματα, βασισμένες σε σχέδια που βρίσκονται στη φύση. "Αυτές οι κατηγορίες ανθρώπινων οπτικών σημαδιών ... έχουν παρόμοια ταυτοποίηση στη διαμόρφωσή τους ... προτείνοντας πως υπάρχουν ελλοχεύουσες εντολές που διακατέχουν τις μορφές των ανθρώπινων οπτικών σημαδιών", αναφέρει η ερευνητική ομάδα από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στην Καλιφόρνια. Οι ερευνητές λένε πως η εργασία τους παρέχει εκείνα τα δεδομένα που υποστηρίζουν πως επιλέγουμε τα οπτικά μας σημάδια με σκοπό να είναι ταιριαστά με τα περιγράμματα των φυσικών τοπίων μας.

Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε εξελιχθεί να είμαστε καλοί στην οπτική επεξεργασία αυτών των μορφών, αναφέρουν οι ερευνητές, ενώ οι μορφές που χρησιμοποιούμε στο γράψιμο επιλέγονται με κριτήριο οπτικής αναγνώρισης σε κόστος της χειροκίνητος απόδοσης. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιούμε τα γράμματα επειδή είναι εύκολο να διαβαστούν, αν και πιθανόν να υπήρχαν καλύτερες μορφές που θα διευκόλυναν το γράψιμο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη στενογραφία, όπου οι μορφές επιλέγονται για την ταχύτητα και την απόδοση του γραψίματος με κόστος στην ταχύτητα ανάγνωσης. Η Δρ Μια Στέφενς, από το πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας, λέκτορας στη γλωσσολογία, το κείμενο, τη γλώσσα και τη κοινωνία, αναφέρει πως οι ερευνητές καταχώρησαν τις γραπτές γλώσσες σε ένα σύνολο βασικών σχημάτων, συμπεριλαμβανομένων των Τ, Λ και Χ. "Έχουν οργανώσει και έχουν ταξινομήσει όλες τις διαφορετικές μορφές ενώ εξετάζουν τη συχνότητα και την αναλογία των μορφών καθώς και το σχέδιό τους. [Λένε] πως μπορείτε να ανιχνεύσετε ομοιότητες στα ανθρώπινα συστήματα γραφής και οι μορφές είναι τοπογραφικές, έτσι μπορείτε να τα τεντώσετε, να τα συμπιέσετε αλλά πάντα θα διατηρούν βασικά τον ίδιο αριθμό συνδέσμων και συνδέσεων", αναφέρει.

Οι ερευνητές παρέχουν επίσης τρία σύνολα φυσικών σκηνών από τα φυλετικά, αγροτικά και αστικά περίχωρα για να δείξουν πώς αυτές οι μορφές είναι παρούσες στα περίχωρά μας. Όμως η Στέφενς αναφέρει πως ο συλλογισμός του άρθρου είναι πάρα πολύ απλοϊκός. Εξετάζει την αρχική εξελικτική ώθηση της παρατήρησης του τοπίο και φαντάζεται τους προγόνους μας να σκέφτονται: "Πρέπει να φάμε, πρέπει να τρέξουμε μακρυά από τα αρπακτικά ζώα, και έχουμε εξελιχθεί για να λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο, κι όχι απλά να εξετάζουμε το τοπίο ως τοπίο". Η Στέφενς λέει επίσης ότι η φύση της γραπτής γλώσσας είναι πιθανό να αλλάξει στο μέλλον, με αποτέλεσμα η θεωρία να ξεπεραστεί. "Αυτό το επιχείρημα αφορά το παρελθόν, καθώς το μέλλον του γραψίματος θα είναι απολύτως διαφορετικό αφού πια διαθέτουμε πληκτρολόγια", καταλήγει.