Επίθεση στους δημόσιους υπάλληλους με βαθύτερους στόχους

 Από το Ριζοσπάστη

Συνεχίστηκε και κλιμακώθηκε όλη την προηγούμενη βδομάδα το «τσεκούρωμα» των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση έχει βάλει μπροστά ένα σχέδιο προετοιμασίας της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να μην υπάρξει σθεναρή κοινή αντίσταση στην ανελέητη επίθεση που δέχονται τόσο οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, όσο και στον ιδιωτικό.

Για ποιο λόγο, άραγε, κυβερνητικά στελέχη και ΜΜΕ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που με όλη τους τη δύναμη επιτίθενται στα λαϊκά δικαιώματα, ξαφνικά «νοιάζονται» για το «δυσανάλογα μεγάλο» αριθμό δημόσιων υπαλλήλων και το ύψος δαπανών, για το ότι «η χώρα δεν αντέχει το διογκωμένο δημόσιο τομέα», που στο κάτω κάτω οι ίδιες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δημιούργησαν; Τι έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, συνολικά οι λαϊκές οικογένειες, από την επίθεση στο Δημόσιο; Είναι, για παράδειγμα, τυχαίο ότι η επίθεση στους δημόσιους υπάλληλους συνοδεύεται εδώ και βδομάδες με ρεπορτάζ για «επιδόματα - μαϊμού» και «εκστρατείες διαφάνειας» υπουργείων, με στόχο τη συρρίκνωση αναπηρικών συντάξεων και άλλων προνοιακών επιδομάτων;

Χωρίς να κρύβει τις προθέσεις του για αντιπαράθεση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα με τους δημόσιους υπάλληλους, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ηλ. Μόσιαλος, δήλωσε την περασμένη βδομάδα: «Δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ανεργία, δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα όπου ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα μπορεί να βρεθεί στο δρόμο την επόμενη μέρα με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς αποζημιώσεις, να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι να λένε ότι δε θα εισπράττω δημόσια τέλη, αυτό είναι απαράδεκτο». Πέρα του ότι η κυβέρνηση νομοθέτησε ουσιαστικά την απελευθέρωση των απολύσεων, απέλυσε δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους και από τα προγράμματα stage κ.ά., τι θέλει να πει ο Ηλ. Μόσιαλος στους εργαζόμενους; Οτι αν προχωρήσει το πετσόκομμα του δημόσιου τομέα ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα δε θα κινδυνεύει να βρεθεί στο δρόμο με συνοπτικές διαδικασίες; Οτι οι εργαζόμενοι θα επανακτήσουν τα δικαιώματά τους;

«Τροφή» για τη διατήρηση αυτής της συκοφαντικής προπαγάνδας όλη τη βδομάδα έδωσε και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, στήνοντας «οικογενειακό καυγαδάκι» με την κυβέρνηση, με στόχο την προληπτική κατάπνιξη των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων στο Δημόσιο και την τρομοκράτησή τους. Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπ. Παπασπύρος, έκανε λόγο για «στοχευμένες δράσεις» από το φθινόπωρο στο δημόσιο τομέα, όπως η μη είσπραξη φόρων κ.ά. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «αντέδρασε», λέγοντας πως τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν υπονόμευση του δημόσιου συμφέροντος και επισήμανε ότι υπάρχουν πειθαρχικά συμβούλια τα οποία πρέπει να λειτουργήσουν. Πρόσθεσε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι «δεν πρέπει να εναγκαλίζονται με συνδικαλιστικές ηγεσίες που δεν είναι υπεύθυνες». Ο ίδιος «σκυλοκαβγάς» συνεχίστηκε με αρθρογραφία και των δύο στον αστικό Τύπο, δηλώσεις κ.λπ.

Bαθιά αντιλαϊκό κράτος

Για δεκαετίες, το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις αξιοποιούσαν το δημόσιο τομέα για να ασκούν πολιτική ενσωμάτωσης των εργαζομένων, για ρουσφετολογικούς σκοπούς, για να ενισχύσουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του καπιταλιστικού κράτους και για να στρέφουν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ενάντια στους δημόσιους. Ταυτόχρονα, με τη «διόγκωση» τομέων του Δημοσίου, παρέμεναν δεκάδες χιλιάδες τα κενά στα δημόσια νοσοκομεία, στην Εκπαίδευση, στην Πρόνοια, οι τομείς του Δημοσίου που είναι πρώτης γραμμής για τις λαϊκές ανάγκες παρέμεναν εσκεμμένα υποβαθμισμένοι και υποστελεχωμένοι. Το αστικό κράτος ήταν πάντοτε βαθιά αντιλαϊκό. Απλά, κάτω από τις πιέσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος για δεκαετίες αναγκάστηκε να κάνει κάποιες παραχωρήσεις, τις οποίες τις αξιοποίησε για να χειραγωγήσει εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.

Αυτό αποκαλύπτεται και από τα λεγόμενα του Ηλ. Μόσιαλου: «Ολοι μιλάνε για τους δημοσίους υπαλλήλους και τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους. Ναι, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα, γιατί περάσαμε περιόδους πολιτικής κρίσης σε αυτή τη χώρα και υπήρχαν και πολιτικές τάσεις μη καλές όσον αφορά την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Είμαστε, όμως, σε μια άλλη φάση ωριμότητας τώρα».

Τώρα οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να προσαρμόσουν το δημόσιο τομέα πιο στενά στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, να ιδιωτικοποιήσουν υπηρεσίες του, να τον κάνουν πιο «ανταγωνιστικό» και να μειώσουν το κόστος του, ώστε μεγαλύτερο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού να πηγαίνει στην ενίσχυση των επιχειρηματιών. Δεν έχουν κανένα αίσθημα «δικαίου» για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, αυτό άλλωστε έχει φανεί με τραγικό τρόπο από τη σαρωτική αντεργατική πολιτική. Αντίθετα, οι εξελίξεις στο δημόσιο τομέα θα είναι καταστροφικές για όλους τους μισθωτούς και τα λαϊκά στρώματα.

Πρωτοφανής επιδρομή στα εργασιακά δικαιώματα

Η αλήθεια για τους υπάλληλους του δημόσιου τομέα είναι ότι οι μισθοί τους έχουν «παγώσει» από το 2008. Φυσικά, το κόστος ζωής δεν «πάγωσε» αντίστοιχα. Μετά το «πάγωμα» των μισθών, τη μείωση των επιδομάτων κατά 20%, την αντικατάσταση 13ου και 14ου μισθού με «βοηθήματα» και τη δραματική μείωση του προσωπικού στο Δημόσιο (πάνω από 100.000 με προγράμματα stage και συμβασιούχοι, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί χωρίς να γίνουν προσλήψεις 50.000 δημόσιοι υπάλληλοι), έρχεται η πολιτική της «εργασιακής εφεδρείας» και των απολύσεων, που θα συρρικνώσει το Δημόσιο στους 150.000 δημόσιους υπάλληλους μέχρι το 2013. Ταυτόχρονα, με πρόσφατη τροπολογία, οργανισμοί και φορείς του Δημοσίου (ΟΣΚ, ΙΓΜΕ κ.λπ.) συγχωνεύονται, συρρικνώνονται ή καταργούνται, ενώ εκδόθηκε εγκύκλιος, που δίνει τη δυνατότητα σε εργαζόμενους στο Δημόσιο, σε ΝΠΔΔ και ΟΤΑ να λαμβάνουν άδεια άνευ αποδοχών τουλάχιστον για 5 χρόνια, αντί των 2 ετών που ίσχυε μέχρι σήμερα, για εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Το ωράριο εργασίας αυξάνεται από τις 15 Αυγούστου από τις 37,5 ώρες τη βδομάδα στις 40 ώρες. Η αύξηση των ωρών εργασίας - κατά 10 ώρες, συνολικά, το μήνα - σε συνδυασμό με τη μείωση των υπαλλήλων, θα έχει ως συνέπεια την εντατικοποίηση της εργασίας, ακόμη και σε ευαίσθητους κοινωνικά τομείς, όπως αυτός της λειτουργίας των παιδικών σταθμών.

Είναι η ώρα για ριζικές αλλαγές

Η ζωή όλων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων θα γίνει πιο δύσκολη, θα βιώσουν ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση, αλλά και εμπορευματοποίηση στις όποιες δημόσιες υπηρεσίες υπήρχαν μέχρι σήμερα. Ωστόσο, δεν έχει νόημα να διεκδικεί σήμερα κανείς μόνο να μη γίνουν ιδιωτικοποιήσεις ή απολύσεις. Διότι ήταν η «κρατική» ΔΕΗ, ο κρατικός ΟΤΕ κ.ά. που έδωσαν τομείς στους εργολάβους, αύξησαν τα τιμολόγια, προετοίμασαν το έδαφος για τις ιδιωτικές εταιρείες. Είναι το ίδιο το κράτος που πήρε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας για να τους «εξυγιάνει» και στη συνέχεια να τους δώσει στους επιχειρηματίες. Είναι το ίδιο το κράτος που μετατρέπει τα νοσοκομεία και τα σχολεία σε επιχειρήσεις. Είναι το ίδιο το κράτος που ξεκίνησε τις ελαστικές μορφές απασχόλησης στο Δημόσιο, ανοίγοντας το δρόμο και στον ιδιωτικό τομέα.

Τώρα είναι ο καιρός οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα να συνειδητοποιήσουν τη βαθιά αντιλαϊκή ουσία του αστικού κράτους. Ο μόνος δρόμος που έχουν είναι το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η κοινή συμμαχία εργατών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, για το δικό τους, εργατικό κράτος.