Από τον ΟΔΗΓΗΤΗ του Ιούλη , για τη Χρυσή Αυγή

Τα "Ιουλιανά" ως πείρα αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος

Άρθρο αναδημοσιευμένο από την ΚΟΜΕΠ , τεύχος 6/2015

του Γρηγόρη Δελημάρη

Το φετινό καλοκαίρι συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1965, που καθιερώθηκαν ως «Ιουλιανά». Πιο συγκεκριμένα, ο όρος αυτός αναφέρεται στα γεγονότα που ακολούθησαν μετά από την υποβολή της προφορικής παραίτησης του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου στο βασιλιά της Ελλάδας, Κωνσταντίνο, τη 15η Ιούλη 1965 και διήρκεσαν περίπου 70 μέρες. Σχηματικά, η λήξη τους τοποθετείται στις 25 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, μετά από την υπερψήφιση της κυβέρνησης του Στέφανου Στεφανόπουλου στη Βουλή. Τον Ιούλη και τον Αύγουστο του 1965 είχαν προηγηθεί οι προσπάθειες συγκρότησης κυβερνήσεων με «εντολή» των Ανακτόρων, με πρωθυπουργούς τον Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα αρχικά και τον Ηλία Τσιριμώκο στη συνέχεια. Τα συγκεκριμένα πολιτικά δρώμενα κρίνονται για το αστικό πολιτικό σύστημα ως τα σημαντικότερα της περιόδου 1950-1967.

Τα «Ιουλιανά» ξεδιπλώθηκαν στο έδαφος της όξυνσης των αντιθέσεων καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών του ’50 και του ’60 και των συνεχόμενων ανακατατάξεων στο εσωτερικό της εγχώριας αστικής τάξης, στις οποίες παρενέβαιναν ενεργά και οι ΗΠΑ. Η ενδοαστική διαπάλη εκφράστηκε τη συγκεκριμένη περίοδο στο ζήτημα ελέγχου του στρατού και στο Κυπριακό.

Αυτές οι ανακατατάξεις τροφοδότησαν μαζικές λαϊκές αντιδράσεις, που πήραν πρωτοφανείς –για τα μετεμφυλιακά χρόνια της Ελλάδας– διαστάσεις και ονομάστηκαν «Κίνημα των 70 ημερών». Σε αυτό το κίνημα πήραν μέρος τρεις γενιές: Η γενιά της Κατοχής και της ΕΑΜικής Αντίστασης, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα των μεταπολεμικών χρόνων, η φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία μαζί με τους μαθητές. Αυτές οι κινητοποιήσεις δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αλλά εξέφρασαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια δεκαετιών. Ως επακόλουθο αυτής της καταπίεσης και του αυταρχισμού ήρθε και η δολοφονία του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα, στις 21 Ιούλη 1965.

Kώστας Πελετίδης: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλει να ξεγελάσει το λαό

Άρθρο του Κώστα Πελετίδη

Το νομοσχέδιο για την «Κλεισθένη I» προβλέπει την μεγαλύτερη πρόσδεση των Δήμων και των Περιφερειών, στις ανάγκες των επιχειρήσεων, την συμβολή τους στην διαμόρφωση «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος», μέσα από παραχωρήσεις δημοτικής περιουσίας και γης, στους επιχειρηματικούς ομίλους. Ενισχύει την ανταποδοτικότητα υπηρεσιών και αντίστοιχα τα χαράτσια σε βάρος του
λαϊκού εισοδήματος, προβλέπει την επιχειρηματικότητα των ίδιων των Ο.Τ.Α., με την συμμετοχή τους σε σχήματα όπως η Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) κ.ά..
Η συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών αρχών, πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων, τα συλλογικά τους επιτελεία ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ, διαχειρίστηκαν σε πλήρη σύμπνοια την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
Υλοποίησαν την πολιτική επιβολής φόρων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της εμπορευματοποίησης κοινωνικών τομέων, αποδέχτηκαν την περιστολή της κρατικής χρηματοδότησης, την διεύρυνση της ανταπόδοσης, της διασύνδεσης των τοπικών οργάνων με τις επιχειρήσεις
και τις επιδιώξεις τους.
Αυτό που στρατηγικά επιδιώκεται, είναι οι πόροι της Τοπικής Διοίκησης, να έχουν ως κύρια πηγή τους την ανταποδοτικότητα δηλ. τη φοροληστεία των πολιτών. Η κρατική χρηματοδότηση να συνεπικουρεί την επιχειρηματικότητα και την φοροεισπρακτική δεινότητα των δήμων. Πρόκειται άλλωστε για αστικούς εκσυγχρονισμούς, «δοκιμασμένους» ήδη από χρόνια, στις χώρες της Ε.Ε. και σε άλλα καπιταλιστικά κράτη και η κυβέρνηση ενισχύει θεσμικά μια τέτοια πορεία.
Δικαιωθήκαμε με τη θέση που χρόνια προβάλλουμε, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των τοπικών προβλημάτων, είναι απόρροια της γενικής πολιτικής γραμμής, ότι είναι αδύνατον να υπάρχει τοπική ευημερία, να υπάρχουν φιλολαϊκές τοπικές νησίδες, όσο υπάρχει η βάρβαρη και
αντιλαϊκή κεντρική πολιτική. Σήμερα, υπάρχει πλούσια πλέον εμπειρία.
Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν στο παρελθόν, δεν έφεραν ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δεν αναίρεσαν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες και πολύ περισσότερο, τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.
Ενδεικτικό της αντιδραστικής κατεύθυνσης του νομοσχεδίου, είναι το άρθρο 130, όπου επιτρέπει να παυτούν αιρετοί και όργανα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «για σοβαρούς λόγους δημόσιου συμφέροντος
με απόφαση υπουργού». Σκόπιμα παραμένει, το εν λόγω άρθρο ασαφές και απειλητικό και αφορά όποιον «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις», δηλ. όποιον Δήμαρχο, δημοτική αρχή, κοιτάζει προς την
μεριά των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.
Όσον αφορά το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής,
συμφωνούμε, γιατί υπερασπιζόμαστε την ισοτιμία της ψήφου, όσο μπορεί αυτή να διασφαλιστεί, στα πλαίσια αυτού του άδικου συστήματος. Αυτό μόνο του όμως, δεν μπορεί να αλλάξει το χαρακτήρα ή να αποτρέψει το αντιδραστικό περιεχόμενο αυτών των τοπικών κρατικών θεσμών, που ενισχύθηκαν την τελευταία 25ετία με
σειρά από αντιδραστικές αλλαγές. Για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν σε τι αναφερόμαστε, ας δουν το εκλογικό σύστημα στις χώρες της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί συναντάμε και την απλή αναλογική για τα δημοτικά συμβούλια, καθώς και την
εκλογή του Δημάρχου απ’ αυτά. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι πήραν διαζύγιο, αυτοί οι τοπικοί κρατικοί θεσμοί με την διαπλοκή και τη συναλλαγή με συμφέροντα που είναι «νύχι-κρέας», της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Αυτή είναι η στρατηγική επιδίωξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με ιδιαίτερη στόχευση να ξεγελάσει τους εργαζόμενους, να αποσπάσει τη συναίνεση του λαο. Θέλουν το λαό όχι μόνο αποδέκτη της πολιτικής τους, αλλά συμμέτοχο στο έγκλημα που ξετυλίγεται εναντίον του.

Πηγή:http://www.e-patras.gr/web/guest/article?id=1048972

Όταν ο σοσιαλισμός γίνεται ... αφόρητα καταπιεστικός.

Αφορμή για αυτή τη διαπίστωση, την αφόρητη καταπίεση που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο σοσιαλισμό, ήταν η ψήφιση του 12ωρου  από την βουλή της Αυστρίας. Φυσικά θα ακολουθήσουν και πολλά  άλλα κράτη. Η επιλογή να φτωχαίνεις , να εξαθλιώνεσαι, να ρημάζεται η ζωή σου  με το καθημερινό άγχος της επιβίωσης, δε μιλάμε πια για ποιότητα ζωής, είναι αναφέρετο κατακτημένο δικαίωμα στον καπιταλισμό ή στο δημοκρατικό σύστημα των ελευθεριών όπως αρέσκονται να το αποκαλούν οι θιασώτες του.

Φυσικά η 12ωρη εργασία είναι κατακτημένη εδώ και καιρό στα κάθε είδους κάτεργα της ιδιωτικής, φερέλπιδος, επενδυτικής πρωτοβουλίας.

Από την άλλη λίγα χρόνια μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, αυτός ο "στυγνός εγκληματίας", καταπιεστής, (προσθέστε κι εσείς ό, τι άλλο θέλετε), ο Στάλιν ντε, σκέφτεται και προτείνει εβδομάδα 6 ωρών εργασίας  με προοπτική τις 5. Ακούς εκεί ο άθλιος καταπιεστής; Να δουλεύει ο εργάτης 6 ώρες ή και 5  και μετά τι; Να  ασχολείται με την οικογένεια του; Να ψυχαγωγείται; Να μορφώνεται; Να έχει διαθέσιμο ημερήσιο χρόνο 18 ή και 19 ώρες; Μα αν αυτό δεν είναι καταπίεση, στέρηση ατομικών ελευθεριών τι είναι; Υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία και ικανοποίηση για τον εργαζόμενο να δουλεύει ήλιο με ήλιο για να πλουτίζει ο κάθε επιχειρηματίας, επενδυτής, η κάθε φιλεύσπλαχνη πολυεθνική;

Γι΄αυτό και η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ βάζει πλάτη να βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα. Μην ακούτε τους κομμουνιστές και το ΠΑΜΕ. Θέλουν  να σας κάνουν τη ζωή καλύτερη. Εσείς σταθερά στην καπιταλιστική κόλαση. Που να μπλέκετε τώρα...

Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω κείμενο για να φρίξετε. Μνημείο ανελευθερίας και καταπίεσης

Ένα δάκρυ για τον μπαρμπα-Τζίμη

'Ο,τι διαβάζετε  , πρωτοδημοσιεύτηκε στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΝΕΜΟ 21 Ιουλίου 2014.
Άραγε τι έχει αλλάξει μέχρι σήμερα στη λογική και τακτική της "πρωτηφορά αριστεράς" από την "δεξιά" κυβέρνηση της εποχής;

Ο τίτλος  της ανάρτησης είναι ο αντίστοιχος του κειμένου που θα διαβάσετε παρακάτω.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η ιστορία  υπήρχε στα παλιά βιβλία της Ελληνικής Γλώσσας της Ε' Δημοτικού στο 2ο τεύχος για όσους θέλουν να το ψάξουν. Τα γεγονότα συμβαίνουν στις αρχές του 20ου αιώνα  και έχουν σχέση με την κατάκτηση του 8ωρου και της Κυριακάτικης αργίας.

Είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας το θα μελαγχολήσετε, γιατί θα ανακαλύψετε στοιχεία που είναι ζητούμενα σήμερα, τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Είναι  ίσως μια μικρή απάντηση στο κρεσέντο της προπαγάνδας που έχει ξεσπάσει σε όλα τα επίπεδα, τόσο από πλευράς κυβέρνησης , όσο και από πλευρά αρκετών καλοταϊσμένων δημοσιογραφικών παπαγάλων που περισσότερο με κάργιες μοιάζουν.

Από την άλλη είναι απάντηση και στην μαζική κοινωνική αφασία (μη μου τα μπάνια τάραττε) και στη λογική του "δε γίνεται τίποτα".

Κάντε το κόπο και διαβάστε το... 
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Mια πρώτη γεύση από το πρόγραμμα του Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ

Μια πρώτη  γεύση από το  Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ που θα γίνει  στο Ιλιον, στις 20, 21 και 22 Σεπτέμβρη. Το πρόγραμμα δείχνει καλύτερο από ποτέ και περιέχει από Μικρούτσικο , Νταλάρα , Παπακωνσταντίνου μέχρι και ... Τσολιά κατά κόσμον Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη.

Γνωστοί και αγαπημένοι καλλιτέχνες

Παλιοί γνώριμοι του Φεστιβάλ, αλλά και πολλοί νέοι καλλιτέχνες θα δώσουν το «παρών» στις Σκηνές του Φεστιβάλ, που φέτος είναι τέσσερις.

Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, θα πραγματοποιηθούν πολύ ενδιαφέροντα αφιερώματα με τη συμμετοχή πολλών και αγαπημένων καλλιτεχνών.

Την Πέμπτη 20 Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθεί το αφιέρωμα σε μεγάλες γυναικείες φωνές του λαϊκού τραγουδιού, με τη συμμετοχή των Γιώτα Νέγκα, Μελίνα Κανά και Ελένη Τσαλιγοπούλου. Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης και η Καλλιόπη Βέττα θα παρουσιάσουν μελοποιημένο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Την Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθεί μεγάλο αφιέρωμα στα τραγούδια της μετανάστευσης και της ξενιτιάς, με τίτλο: «Γιατί γράμματα δεν ξέρω...». Συμμετέχουν οι Γιώργος Νταλάρας, Θοδωρής Κοτονιάς, Ρία Ελληνίδου, Fores (διδασκαλία Μαρίνα Σάττι) και η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου. Επίσης, οι Γιάννης Μπέζος, Γιώργος Μεράντζας και Ηρώ Μπέζου θα πραγματοποιήσουν μια μουσική αναφορά σε μελοποιημένη ποίηση των Μ. Αναγνωστάκη, Τ. Λειβαδίτη και Γ. Θεοδωράκη, με τίτλο: «Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη».

Το Σάββατο 22 Σεπτέμβρη, μετά την ομιλία θα πραγματοποιηθεί μεγάλο μουσικό αφιέρωμα στον δικό μας ποιητή, τον Γιάννη Ρίτσο. Συμμετέχουν οι Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος έχει και την επιμέλεια, Γ. Νταλάρας, Ρ. Αντωνοπούλου, Κώστας Θωμαΐδης και Γιάννης Κότσιρας. Η Γλυκερία θα παρουσιάσει ένα ψυχαγωγικό πρόγραμμα, αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη.

Ακόμα συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Νατάσσα Μποφίλιου, Παντελής Θαλασσινός, Γιώτα Βέη, Πετρολούκας Χαλκιάς, Βασίλης Λέκκας, Βαγγέλης Κορακάκης, Χριστόφορος Ζαραλίκος, Frank, Το Σφάλμα, Rebellion Connexion, Nittonsjutton, Rusty Bonez, Sober on Tuxedos, KollektivA, Παντελής Κυραμαργιός, Μιρέλλα Πάχου, Πένυ Μπαλτατζή, Mounda planeda, Νίκος Φάκαρος, Βιολέτα Ικαρη, Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης (Τσολιάς εν δε Τσόλια Μπαντ), Imam Baildi, Opera Chaotique, Encardia.

Πηγή: https://www.rizospastis.gr

Γιάννη Δραγασάκη: Η σύγχρονη κρίση του καπιταλισμού και η νεοσυντηριτική-"νεοφιλελεύθερη" αντίδραση

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Το άρθρο είναι από το περιοδικό ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΤΕΥΧΟΣ 22-1985.

Δεν ήταν δυνατόν να  δημοσιευθεί όλο το άρθρο. Προτίμησα να δημοσιεύσω την αρχή και το τέλος. Ειδικά το τέλος "ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ" αξίζει τον κόπο να το μελετήσετε και να .... χαμογελάσετε. Εξάλλου είναι γνωστό όταν σε παίρνει η κατηφόρα και "ο θεός ο ίδιος δε σε σταματά", έτσι κύριε Αντιπρόεδρε.

Οι όποιες υπογραμμίσεις στο κείμενο έγιναν  την ...εποχή εκείνη.
Για να το διαβάσετε εύκολα.
1. Διπλό κλικ στην εικόνα
2 Δεξί κλικ και ... "Άνοιγμα εικόνας σε νέα καρτέλα"
3. Zoom  στην εικόνα.... και απολαύστε το , ....

Ψεύδη και πραγματικότητα για το «Μακεδονικό ζήτημα»

Η Ελλάδα μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913)

Πρόσφατα το «Μακεδονικό »επανήλθε στην επικαιρότητα, πυροδοτούμενο από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις στην περιοχή (βλέπε ένταξη ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ κ.λπ.) και πυροδοτώντας - ή μάλλον οξύνοντας εκ νέου - τον αστικό εθνικισμό στην ήδη πολύπαθη αυτή γωνιά των Βαλκανίων.

Τα υποκριτικά «δάκρυα» και η «αγωνία» διαφόρων αστικών εθνικιστικών τοποθετήσεων γύρω από την εξέλιξη ενός ζητήματος, για το οποίο γνωρίζουν ότι αστοί πολιτικοί (όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κ.ά.) έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους εδώ και πολλά χρόνια, περισσεύουν. Από την άλλη, οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και άλλων περί «αναβάθμισης της Ελλάδας» είναι το λιγότερο προκλητικοί, αφού είναι γνωστό τι είδους «λύσεις» έχει επιφυλάξει για μια σειρά λαούς στο παρελθόν ο «διεθνής παράγοντας» (ΟΗΕ - ΝΑΤΟ - ΕΕ), καθώς και τι επιδιώκει σήμερα.

Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα την ουσία του «Μακεδονικού », όσο και τους ανταγωνισμούς γύρω από αυτό, είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στο πώς και γιατί προέκυψε, εξελίχθηκε και κατέληξε.

Οι ρίζες του ζητήματος, βεβαίως, δεν εντοπίζονται ούτε στο αρχαίο βασίλειο των Μακεδόνων , ούτε στον δήθεν μεταπολεμικό «κομμουνιστικό επεκτατισμό» της Γιουγκοσλαβίας (όπου στέκονται διάφοροι που βρήκαν μια ακόμη αφορμή για να χύσουν την αντικομμουνιστική χολή τους). Το «Μακεδονικό ζήτημα » προέκυψε τον 19ο αιώνα και είχε να κάνει με τη διεκδίκηση και νομή της περιοχής, τμήμα τότε της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ των διαμορφούμενων αστικών εθνών - κρατών της Βαλκανικής.

Παμπελοποννησιακό Αντιπολεμικό Αντιιμπεριαλιστικό Συλλαλητήριο (Φωτο και βίντεο)

Πάτρα, 13 Μάη, πλατεία Ψηλά Αλώνια

Aπό τα ψιλά των εφημερίδων

΄Αγριο «χαράτσωμα» από φόρους και εισφορές

Σχεδόν το μισό εισόδημα των Γερμανών εργαζομένων πηγαίνει σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε χτες ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ). Μάλιστα, αυτοί που επιβαρύνονται περισσότερο είναι οι χαμηλόμισθοι και οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Πιο συγκεκριμένα, το 47,9% του μέσου γερμανικού μισθού ενός εργαζόμενου χωρίς οικογένεια δίνεται σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και μόνο στο Βέλγιο είναι αυτό το ποσοστό μεγαλύτερο (53,7%). Ο μέσος όρος των 35 χωρών του ΟΟΣΑ είναι στο 35,9%. Στη Γερμανία, οι φόροι και οι εισφορές Κοινωνικής Ασφάλισης ως ποσοστό επί του μισθού αυξήθηκαν κατά 0,2% το προηγούμενο έτος.

«Λόγω του υψηλού ποσοστού των εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης, τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων και των μονογονεϊκών οικογενειών επιβαρύνονται ιδιαίτερα», τονίζει η έκθεση του ΟΟΣΑ.

Για μονογονεϊκές οικογένειες με δύο παιδιά και εισόδημα στα 2/3 του μέσου μισθού στη Γερμανία, το «χαράτσι» από φόρους και εισφορές είναι στο 31,5%, το πέμπτο υψηλότερο στον κόσμο.

ΗΠΑ

Συνεχίζονται οι απεργίες εκπαιδευτικών

Εντείνουν τον απεργιακό αγώνα με κεντρικό αίτημα την αύξηση των δαπανών στα δημόσια σχολεία των ΗΠΑ και αξιοπρεπείς μισθούς σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό χιλιάδες εκπαιδευτικοί στην Πολιτεία της Αριζόνα, που είναι και οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι σε όλες τις ΗΠΑ. Είχαν προηγηθεί συνάδελφοί τους σε Δυτική Βιρτζίνια, Κολοράντο και άλλες Πολιτείες.

Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

΄Ενας "αμετανόητος" κομμουνιστής.

Διάβασα τη συνέντευξη Πελετίδη  στην ιστοσελίδα  thebest.gr. Ο άνθρωπος αυτός, όπως όλοι οι κομμουνιστές δήμαρχοι, είναι απλά αμετανόητος. Εννοεί να κάνει πράξη , στο μέτρο του δυνατού, όσα  λέει και αγωνίζεται το ΚΚΕ. Λογικό είναι , όπως ο ίδιος αναφέρει στη συνέντευξη του, να  εισπράττει την  κοροϊδία των υπολοίπων δημάρχων στα συνέδρια της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας). Και γιατί να μην το κοροϊδεύουν αφού όπως ο ίδιος λέει ....

"Ως δήμαρχος δεν έχω οδηγό, δεν κάνω καμία κατανάλωση στο δήμο, δεν μου πληρώνει ο δήμος βενζίνη. Δεν επιβαρύνω. Το ίδιο κάνει όλη η δημοτική αρχή. Είμαστε εργάτες. Είμαστε οι τελευταίοι σε δικαιώματα και πρώτοι σε υποχρεώσεις. "

Ο δήμαρχος του 3ου μεγαλύτερου Δήμου της Ελλάδας είναι κομμουνιστής. Όλο το κομπιναδόρικο λωποδυταριό γνωρίζει καλά ότι κομμουνιστής σήμαινε και σημαίνει:

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΕΡΟΝΤΑ  ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΗΘΟΣ, ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ , ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ

Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξη.

Ερ: Με τις μειώσεις των τελών, δεν μειώθηκαν τα έσοδα του δήμου;

Απ: Ναι, αλλά αυτό που μέχρι σήμερα καταφέρνουμε και κάνουμε είναι να μειώνουμε πάρα πολύ τα έξοδα. Ως δήμαρχος δεν έχω οδηγό, δεν κάνω καμία κατανάλωση στο δήμο, δεν μου πληρώνει ο δήμος βενζίνη. Δεν επιβαρύνω. Το ίδιο κάνει όλη η δημοτική αρχή. Είμαστε εργάτες. Είμαστε οι τελευταίοι σε δικαιώματα και πρώτοι σε υποχρεώσεις. Αλλάξαμε την αντίληψη για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας δήμος.

Κάνουμε έργα μόνοι μας. Για παράδειγμα, επιδιορθώσαμε παραλιακό δρόμο, σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τους εργαζόμενους μας και πολύ μικρό κόστος. Τυπικά είμαστε παράνομοι. Αλλά γιατί πρέπει να κάνουμε δημοπρασία για να οικοδομήσουμε έναν δρόμο; Ας έρθουν να μας κυνηγήσουν..

Δεν μπορούμε να φτιάξουμε παιδικούς σταθμούς μόνοι μας σε έξι μήνες, αντί για τρία χρόνια; Πολλοί συνάδελφοι μάς κοροϊδεύουν στα συνέδρια. Όμως, η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό που λέμε είναι δυνατόν να γίνει. Και θέτω το ερώτημα: Ποιος κερδίζει από τη νομοθετική ρύθμιση που ορίζει ότι πρέπει να κάνω τρία χρόνια για ένα έργο;

Εξοικονομούμε πόρους απ' όπου μπορούμε. Κάνουμε το ένα ευρώ να αξίζει για 10 ευρώ. Κάνουμε αγώνα για να πιάνουν τόπο τα λίγα χρήματα που έχουμε. Και κάνουμε μια οριακή παρέμβαση. Δεν αλλάζουμε τα πράγματα. Ό,τι ισχύει σε όλη την Ελλάδα, ισχύει και στην πόλη μας. Η φτώχεια περισσεύει. Αλλά δίνουμε και την ψυχή μας, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε.

Εάν θέλουμε να κάνουμε συζήτηση για οριστική λύση, οριστική λύση είναι να αλλάξουμε αφεντικό στην οικονομία. Να γίνει αφέντης αυτός που ιδρώνει καθημερινά και είναι ο εργαζόμενος. Αυτός που κτίζει τη χώρα. Και έχουμε τρόπο να παράγουμε πολλά πράγματα. Όμως δεν τα παράγουμε, διότι η παραγωγή γίνεται εκεί που συμφέρει το κεφάλαιο και όχι εκεί που συμφέρει τον λαό.

Είναι κάτι δύσκολο, δεν είναι ορατό σήμερα, αλλά είναι μονόδρομος για να υπάρξει ανάταση στο λαό μας. Έτσι θα έρθει το χαμόγελο στον κόσμο.

Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απρίλη 1967 και οι αιτίες επιβολής της*

Οι εξελίξεις των χρόνων 1965-1966 είχαν στρώσει το δρόμο για την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, που εξάλλου είχαν προαναγγείλει το 1966 οι τέσσερις διαλέξεις (1065) του Σάββα Κωνσταντόπουλου, διακεκριμένου ιδεολογικού προπαγανδιστή της αστικής τάξης.

Συνήθως γίνεται αναφορά στον ΙΔΕΑ ως φορέα του απριλιανού πραξικοπήματος. Ορθότερο όμως είναι ότι ηγήθηκαν σε αυτό αξιωματικοί ενταγμένοι στη συνωμοτική οργάνωση Ενωσις Ελλήνων Νέων Αξιωματικών (ΕΕΝΑ), ενώ συμμετείχαν και μέλη του ΙΔΕΑ.

Ποια ήταν τα κίνητρα (1066) επιβολής της δικτατορίας της 21.4.1967;

Οι δικτάτορες αιτιολόγησαν την επιβολή της με τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» που απειλούσε την Ελλάδα. Βεβαίως, άμεσος «κομμουνιστικός κίνδυνος» δεν υπήρχε για την εγχώρια αστική τάξη και τους συμμάχους της, κάτι που εξάλλου ομολογήθηκε από τον επικεφαλής του πραξικοπήματος:

«Αλλά η χαριστική βολή στο ιδεολογικό οικοδόμημα της "Επαναστάσεως" δόθηκε από τον ίδιο τον αρχηγό της, τον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο. Τρεισήμισι χρόνια αργότερα, στην πολύκροτη συνέντευξή του προς τον επιφανή Βρεττανό δημοσιογράφο σερ Χιου Γκρην, ωμολόγησε ότι πριν από την "Επανάσταση" "η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν διέτρεχε κανέναν άμεσο κίνδυνο από τις δραστηριότητες των κομμουνιστών"». (1067)

ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, συγχαίρουν τα ΜΑΤ!

Την απαράδεκτη στάση των παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά καταγγέλλουν με δήλωσή τους οι εκλεγμένοι με την Πανσπουδαστική ΚΣ στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου του Πανεπιστημίου.

Όπως σημειώνουν, οι εκπρόσωποι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, μπροστά στο αίτημα να στηρίξουν ψήφισμα καταδίκης της βίαιης καταστολής του αντιπολεμικού φοιτητικού συλλαλητηρίου της περασμένης Δευτέρας, όχι μόνο αρνήθηκαν να καταδικάσουν την καταστολή, αλλά υπερασπίστηκαν ξεδιάντροπα την επίθεση των ΜΑΤ, με τοποθετήσεις όπως «μπράβο στα ΜΑΤ, καλά τους έκαναν» και «να μπουν φυλακή οι φοιτητές».

«ΟΙ ΔΑΠ - ΠΑΣΠ σε ρόλο εισαγγελέα να ζητούν καταδίκες φοιτητών! Σε ρόλο εκπροσώπου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να συγχαίρουν τα ΜΑΤ! Αυτοί που "καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται", κάνουν τους ανήξερους για τη βία των ΜΑΤ, τους τραυματίες και "βλέπουν" 18χρονους να χτυπούν πάνοπλους αστυνομικούς!», υπογραμμίζουν οι εκλεγμένοι με την ΠΚΣ και προσθέτουν ότι «ΔΑΠ και ΠΑΣΠ υπερασπίζονται την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και ξεπλένουν τα εγκλήματα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, προσκυνούν τους φονιάδες του ΝΑΤΟ, όσους σφάζουν και ξεριζώνουν λαούς, χειροκροτούν τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στο έγκλημα».

Τονίζουν επίσης πως πρόκειται για αυτούς «που παίζουν τους μπάτσους μέσα στις σχολές μας και θέλουν να μην ακούγεται κιχ, αυτούς που καταγγέλλουν αγωνιστές φοιτητές, που θρέφουν το φασισμό και τον εθνικισμό, με τη ΔΑΠ να υιοθετεί ακόμα και τους υμνητές του Χίτλερ στις σχολές, αυτοί που θέλουν το σύλλογο υποστηρικτή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και τους φοιτητές στη γωνία!».

«Ήρθε η ώρα όλοι οι φοιτητές να τους στείλουμε στο σπίτι τους», καταλήγει η κοινή δήλωση των εκπροσώπων της ΠΚΣ.
Πηγή:902.gr

Η αντίδρασή τους είναι ευθέως ανάλογη του φόβου τους.

Από δημοσίευμα του iefimerida

Η ετοιμότητα, η άμεση , μαζική, δυναμική απάντηση των κομμουνιστών στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα ενόχλησε  τους "άνωθεν" και τα αφεντικά τους. Ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς θα συμβεί, το ΚΚΕ δεν το έκρυψε ποτέ , σε περίπτωση που τα πράγματα οδηγηθούν σε μικρής ή μεγάλης διάρκειας αναμέτρηση με την Τουρκία. Όταν λοιπόν , ως αστική τάξη, γνωρίζεις πως ταξικός σου αντίπαλος είναι έτοιμος ή μάλλον πανέτοιμος για την αναμέτρηση, διαπιστώνεις ότι οι απόψεις του είτε άμεσα είτε έμμεσα υιοθετούνται από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού, η αντίδραση του ( του ΚΚΕ) επιδοκιμάζεται ανοιχτά, είναι λογικό να φοβάσαι το επόμενο βήμα που δεν είναι άλλο (και νομοτελειακά θα γίνει) από τη συστράτευση του λαού με το ΚΚΕ. 

Η λυσσασμένη, κυριολεκτικά αντίδραση τους , αν μη τι άλλο, προδίδει πανικό και είναι ευθέως ανάλογη του φόβου τους. Ξεδιπλώθηκε λοιπόν  μέσα από τα έντυπά τους και τα τρολ στα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης", απίστευτης χυδαιότητας και βλακείας αντικομμουνισμός, συντονισμένα και πολλές φορές σε άψογο χρυσαυγίτικο στυλ, από δεξιούς και αριστερούς.

Ήταν κάποτε μια χώρα...

 

Πόσους Σύριους πρόσφυγες βλέπετε στη φωτογραφία; 

Ασφαλώς κανέναν και είναι λογικό. Στην φωτογραφία βλέπετε μια κοινωνική  εκδήλωση στη Συρία πριν καταλήξει σωρός ερειπίων.Βιώνουν τη δική τους πραγματικότητα,όπως αυτοί το επέλεξαν, ξένοιαστοι, χαρούμενοι ή όχι,  με τα καθημερινά προβλήματα που κουβαλάει κάθε άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη.

Βαποράκια αντικομμουνισμού

Ο Αμερικανός πρέσβης φωτογραφίζεται
στο άγαλμα του Τρούμαν

Με αξιοσημείωτα αντανακλαστικά, γνωστά και μη εξαιρετέα παπαγαλάκια του αντικομμουνισμού έπιασαν στασίδι την επομένη της άγριας καταστολής στο άγαλμα του Τρούμαν, πανηγυρίζοντας για την επίθεση των ΜΑΤ σε βάρος φοιτητών και εργαζομένων, χύνοντας ταυτόχρονα χολή για το ΚΚΕ και την αντιιμπεριαλιστική πάλη του λαού. Είναι όμως τόσο προβλέψιμοι και επαναλαμβανόμενοι, που τα «επιχειρήματά» τους απλά προσαρμόζονται στη συγκυρία, είτε γράφουν για το «ακραίο» ΚΚΕ, που θέλει να υπονομεύσει την ανάκαμψη για να πεινάσει ο λαός και να έρθει κοντύτερα η επανάσταση (!), είτε για το «συστημικό» ΚΚΕ, που δεν προκαλεί καμιά ανησυχία, και απλά «μουγκρίζει». Αυτή η τελευταία εκδοχή προβάλλεται σε χτεσινό άρθρο της εφημερίδας «Τα Νέα», όπου γράφεται ανάμεσα σε άλλα: «Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης δεν άκουσα για στέλεχος και μέλος του ΚΚΕ που να συνελήφθη και να κρατήθηκε για πολιτικό ακτιβισμό. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος, με καμιά κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει το ΚΚΕ ως συστημική απειλή. Κάθε άλλο. Μέσω του συνδικαλισμού, στελέχη του έχουν πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό. Το ΚΚΕ δηλαδή είναι κομμάτι του συστήματος. Ενα κόμμα μηχανισμών που εξασφαλίζουν την αναπαραγωγή τους (...)».

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς! Αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί αισθάνονται την ανάγκη ο αρθρογράφος, η εφημερίδα και το συγκρότημα όπου ανήκει, να ασχολούνται κάθε τρεις και λίγο με λίβελους σε βάρος του «συστημικού» ΚΚΕ; Και γιατί το κράτος, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις, παίρνει μέτρα περιστολής των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αν το ΚΚΕ είναι ακίνδυνο στο κίνημα και οι συνδικαλιστές του «ενσωματωμένοι»; Ποιους φοβούνται; Τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τους συνδαιτυμόνες του κεφαλαίου και των κομμάτων του στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου»; Γιατί εντείνεται ο αυταρχισμός σε βάρος της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως προχτές στο άγαλμα Τρούμαν, με θριαμβευτικές μάλιστα επιδοκιμασίες από τον Πάιατ, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας και με βαθιά ελληνική εμπλοκή; Πονηρός ο αρθρογράφος, αλλά η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Οπως τον διαψεύδει και το γεγονός ότι εκατοντάδες στελέχη, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ έχουν απολυθεί, δικαστεί και καταδικαστεί όλα αυτά τα χρόνια, πρωτοστατώντας στην οργάνωση της πάλης στα εργοστάσια και στους άλλους χώρους δουλειάς. Ας πάει λοιπόν αλλού να πουλήσει την πραμάτεια του το βαποράκι του αντικομμουνισμού.

Χαίρε, ω χαίρε..."Αριστερά"

Η ελληνική συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν μπορεί να κρυφτεί από δηλώσεις υπουργών και στελεχών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς οι ίδιες οι ΗΠΑ φροντίζουν να τις δημοσιοποιούν, ευχαριστώντας με κάθε αφορμή τόσο την κυβέρνηση όσο και τις Ένοπλες Δυνάμεις «για την αμέριστη βοήθειά τους».

Η συμμετοχή της συγκυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν γίνεται μόνο με την παροχή γη, αέρα και θάλασσας, αλλά φτάνει και στην παροχή υλικοτεχνικής βοήθειας, με την «προσφορά» εξοπλισμού, προσωπικού και μηχανημάτων.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το διαδικτυακό περιοδικό «Beacon», το επίσημο περιοδικό των αμερικανικών δυνάμεων στη βάση της Σούδας, όπου καταγράφεται η δραστηριότητα -στρατιωτική και μή- στη βάση.

Στο τεύχος του Οκτώβρη του 2017, αποτυπώνεται η διαδικασία φόρτωσης πυραύλων «Τόμαχωκ» στο πλοίο «USS Porter», ένα από τα πλοία που πραγματοποίησαν την προηγούμενη ιμπεριαλιστική επιδρομή στη Συρία, τον Απρίλη του 2017 και προηγουμένως είχε δέσει στη Σούδα

Αν και το ρεπορτάζ δεν αναφέρει πότε έγινε η διαδικασία φόρτωσης, αποδεικνύει την σπουδαιότητα της βάσης για τις πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή.

Η φόρτωση γίνεται στην προβλήτα Κ-14, ενώ αξιοσημείωτη είναι η φωτογραφία που αποτυπώνει τις υπόγειες εγκαταστάσεις φύλαξης των πυραύλων που βρίσκονται στη βάση.

Μια λεπτομέρεια: Στη φωτογραφία των υπόγειων εγκαταστάσεων, αποτυπώνεται ο χειριστής των μηχανημάτων, ο οποίος, όπως καταδεικνύει η στολή και τα διακριτικά του, είναι στέλεχος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Επίσης, σε μια από τις φωτογραφίες καταγράφεται γερανός του Πολεμικού Ναυτικού να φορτώνει πυραύλους και πυρομαχικά σε ένα από τα αερόστρωμνα (hovercraft) του πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων «USS San Diego» (LPD 22), από την προβλήτα στο Μάραθι, προκειμένου να μεταφερθούν στο LPD 22 το οποίο βρίσκεται εν πλω.

Πηγή:902.gr

Ανωθεν...

Τι ακριβώς υπεράσπιζε η κυβέρνηση με την επίδειξη πυγμής προχτές μπροστά στο άγαλμα του Τρούμαν; Τα γκλομπς ανεβοκατέβαιναν στα κεφάλια των διαδηλωτών όχι μόνο επειδή η κυβέρνηση νιώθει υποχρεωμένη να τιμήσει τη μνήμη του ανθρώπου που έριξε τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα - Ναγκασάκι, εγκαινίασε τη χρήση ναπάλμ στο Γράμμο και στο Βίτσι και ματοκύλισε το λαό της Κορέας. Οταν τα ΜΑΤ αφιονισμένα ρίχνονται με μανία και απρόκλητα σε παιδιά που διαδηλώνουν, εκτοξεύοντας χημικά και ανείπωτες βρισιές, με τον επικεφαλής να διατάζει επίμονα «τη φυσούνα, τη φυσούνα», από την αγωνία του μη σωριαστεί το άγαλμα στο έδαφος... Οταν τη μια στιγμή κυβερνητικά στελέχη βεβαιώνουν πως πρόκειται για απλές προσαγωγές και την επόμενη στιγμή «άνωθεν» ανακοινώνονται συλλήψεις... Οταν ο εισαγγελέας «πείθεται» τελικά από τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι ένα άοπλο παιδί πλάκωσε στο ξύλο έναν πάνοπλο αστυνομικό και σε συνεννόηση με «άνωθεν», το παραπεμπτικό γράφει «επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος αστυνομικού»... Οταν ενώ το αίμα τρέχει απ' το κεφάλι, ο ασφαλίτης παίρνει «άνωθεν εντολή» να αρπάξει από τα χέρια του γιατρού τον χτυπημένο... Ε, τότε έχουμε μπροστά στα μάτια μας μια άλλης ποιότητας καταστολή. Ετσι, βήμα βήμα, «άνωθεν» παρεμβάσεις διόρθωναν τυχόν «παραλείψεις» στην αμείλικτη στάση του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε μια συμβολική πράξη καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πόσο «άνωθεν» και από πού, δεν ξέρουμε. Μπορούμε όμως σίγουρα να υποθέσουμε ότι αφορά τις πολυποίκιλες και πολυπλόκαμες συνδέσεις των μηχανισμών καταστολής, της ΓΑΔΑ κ.ά. της ίδιας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με επιτελεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων της. Τελικά, στον Τρούμαν η κυβέρνηση υπεράσπισε την επιλογή εμπλοκής της στην επέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Συρία.

Απάντηση του λαού είναι το δυνάμωμα της πάλης.

H επιλογή  των video είναι του  ιστολογίου

ΗΠΑ: Εκπαιδεύουν δασκάλους να σκοτώνουν μαθητές

της Patricia J. Williams*της Patricia J. Williams*της Patricia J. Williams*

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το ιστολόγιο atexnos.gr 

της Patricia J. Williams* 

Μέσα στις πρώτες 23 ημέρες του 2018, σημειώθηκαν 11 πυροβολισμοί σε σχολεία στις ΗΠΑ. Αντί να γίνει κάποια σοβαρή συζήτηση σχετικά με τον έλεγχο των όπλων, υπήρξε, αντιθέτως, ένας πολλαπλασιασμός νόμων και νομοσχεδίων που θα οπλίζουν τους δασκάλους και θα τους εκπαιδεύουν ώστε να μπορούν να σκοτώνουν.

Όπως παρατηρεί ο Adam Skaggs, του Νομικού Κέντρου Giffords για την πρόληψη της βίας των όπλων, «είναι η ιδέα ότι οι άνθρωποι χρειάζονται όπλα παντού, στους δρόμους, στα δημόσια πάρκα, ακόμη και στα κυβερνητικά κτίρια«. Είναι επίσης η απάντηση ενός έθνους στον πόλεμο με τον εαυτό του.

Ένα παράδειγμα αυτής της τάσης είναι η χρηματοδότηση από το ίδρυμα Buckeye Firearms των λεγόμενων «Faster» προγραμμάτων (ταχύτερος), που είναι τριήμερες εκπαιδευτικές συναντήσεις για δασκάλους από όλη τη χώρα. Εκτός από εκπαίδευση σκοποβολής σε στόχο, η μία μέρα της εκπαίδευσης είναι αφιερωμένη στην «ανάπτυξη της νοοτροπίας» ή ενίσχυσης της ετοιμότητας των εκπαιδευτικών να πυροβολούν μετά από αστραπιαίες αξιολογήσεις. Οι εκπαιδευόμενοι καλούνται να «κλείσουν τα μάτια τους και να φανταστούν τον μαθητή να εισέρχεται στην τάξη με ένα όπλο» και έπειτα διδάσκονται πώς να βρουν το θάρρος να σκοτώσουν τον μαθητή.

΄Οταν η αστική τάξη «δώριζε» τη Μακεδονία στη Βουλγαρία

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο  ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ

Για χάριν του «εθνκού συμφέροντος» κι οι «πατριώτες» βροντοφώναζαν πως
«Μικρά Ασία σημαίνει Ελλάδα»

Διαχρονικά, η αστική τάξη ουδέποτε λογάριασε θυσίες για την ισχυροποίηση της εξουσίας της και του καπιταλισμού συνολικότερα, είτε σε ανθρώπους (ακόμα και δικούς της), είτε σε εδάφη κ.λπ.

1919 – Ελληνες στρατιώτες στη Σμύρνη

Ετσι, αν σε μια δεδομένη χρονική συγκυρία οι περιστάσεις απαιτούσαν την αλλαγή συνόρων, άλλοτε με την προσάρτηση εδαφών και πληθυσμών, άλλοτε με την παράδοσή τους («ζυγίζοντας» κάθε φορά τα αντισταθμιστικά οφέλη), η αστική τάξη δεν είχε ποτέ κανέναν ενδοιασμό να προχωρήσει στη μία ή την άλλη επιλογή.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που προείχε και προέχει – ορθά από την σκοπιά της – στον πυρήνα των επιλογών της, ήταν και παραμένει το ταξικό της συμφέρον.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό υπήρξε, μεταξύ άλλων, η πρόθεση της ελληνικής αστικής τάξης, το 1915, να παραδώσει μέρος του προσφάτως τότε ενσωματωμένου τμήματος της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα μελλοντικά «δικαιώματα» στη νομή της Μικράς Ασίας – κομμάτι των γενικότερων «ευκαιριών» που «προσέφερε» η νέα πολεμική αναμέτρηση για την αναδιανομή του κόσμου (βλέπε Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος).

Αυτή η σχετικά άγνωστη πτυχή της Ιστορίας είναι εξαιρετικά επίκαιρη και χρήσιμη, αφού αναδεικνύει με τα έργα και τα λόγια των ίδιων των αστών την πατριδοκαπηλία τους, που γνωρίζει έξαρση για μια ακόμη φορά στις μέρες μας.

Γνωστός από παλιά

                                                       Είναι γνωστός

΄Ηταν 23 Ιούνη του 2010, όταν στο πλαίσιο πανελλαδικής απεργίας, οι απεργοί ναυτεργάτες δέχθηκαν μια απίστευτη ομοβροντία λάσπης από εφοπλιστές και ΜΜΕ, που παρακινούσαν σε κρατική καταστολή και ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» στο λιμάνι του Πειραιά. Εκείνες τις μέρες, στέλεχος τότε της ΔΗΜΑΡ και σήμερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χαρακτήριζε την απεργία των ναυτεργατών «ολοκληρωτισμό» και έγραφε, σαν παπαγαλάκι των εφοπλιστών: «Ολα αυτά τα απολύτως ολοκληρωτικά φαινόμενα (σ.σ. η απεργία των ναυτεργατών) πρέπει να καταγγελθούν, να στηλιτευτούν και να απομονωθούν από την κοινωνία...». Σημείωνε επίσης ότι ο «συνδικαλισμός του ΠΑΜΕ θυμίζει φασιστική τρομοκρατία» (!) και ότι το ΠΑΜΕ περιφρονεί τη «δημοκρατική νομιμότητα»... Τα χρόνια πέρασαν και ο συγκεκριμένος, αφού του αναγνωρίστηκαν τα απεργοσπαστικά του «ένσημα», σήμερα είναι γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, δηλαδή του υπουργείου που εισηγείται το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Ο λόγος για τον Αν. Νεφελούδη, που από τις καταγγελίες ενάντια στην απεργία πέρασε με την κυβέρνηση στην πράξη της «νομικής αντιμετώπισης», αποδεικνύοντας και αυτός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανατεθεί από το κεφάλαιο η πιο βρώμικη αποστολή. Αυτό το κυβερνητικό στέλεχος προχτές έκανε ένα ακόμα βήμα, με απειλές ενάντια στο ΠΑΜΕ, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις εργατικές κινητοποιήσεις «πολιτική αλητεία». Αν κάτι επιβεβαιώνεται περίτρανα, είναι ότι ο κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάτο...
Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ   
Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

  

Ευσεβείς πόθοι

Εικόνα από παλιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας

Η κολοβή αλεπού, όλες κολοβές τις θέλει, λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία, την οποία η εφημερίδα "Πελοπόννησος"    με το δημο-σίευμά της , υιοθετεί. Δεν εννοούν να καταλάβουν ότι στο ΚΚΕ τερτίπια και συμπεριφορές αστικών κομμάτων εξουσίας ή "αριστεροχαρούμενων" αναχωμάτων δεν χωράνε. Τι να κάνουμε , άλλος είναι ο τρόπος που δρουν, σκέφτονται και συμπεριφέρονται τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ. Ο λόγος για έντονο φραστικό επεισόδιο, υποτίθεται, στη Βουλή, ανάμεσα στο Δ. Κουτσούμπα και στον Ν.Καραθανασόπουλο. Φυσικά όλος αυτός  ο χαμός που φαντασιώνεται η  "Πελοπόννησος" έγινε για τα μάτια του Πελετίδη. Αχ! αυτός Πελετίδης! Μεγάλη φωτιά έχει ανάψει σε κάποιους εκεί στην Πάτρα. Έμμονη ιδέα τους έχει γίνει. Εφιάλτης πραγματικός. Δείτε , για παράδειγμα την εικόνα από παλίότερη δημοσίευση, και βγάλτε συμπέρασμα.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

«Δορυφόροι»

Η εφημερίδα «Πελοπόννησος», σε σχόλιο στις 8 Γενάρη, αναφέρεται σε μια «έντονη και με ζωηράδα συζήτηση» μεταξύ των Δ. Κουτσούμπα και Ν. Καραθανασόπουλου, την οποία εντόπισε ο «καινούργιας τεχνολογίας δορυφόρος» της εφημερίδας στο Κοινοβούλιο, που όμως «δεν έπιασε τι διαμειβόταν ακριβώς»... Ωστόσο, η εφημερίδα δεν διστάζει να πιθανολογήσει ότι ο βουλευτής Αχαΐας του Κόμματος «τσακωνόταν» με τον ΓΓ της ΚΕ για τις πολλές «ενθουσιώδεις αναφορές» του Δ. Κουτσούμπα για τον Κώστα Πελετίδη, κατά την ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Προσθέτει μάλιστα το σενάριο μετακίνησης του δημάρχου στα βουλευτικά ψηφοδέλτια, υπονοώντας ότι κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε τον Ν. Καραθανασόπουλο... Επειδή, όμως, έχουμε και εμείς τους «δορυφόρους» μας, που τα πιάνουν καλύτερα κάτι τέτοια, ξέρουμε ακριβώς τι διημείφθη στη «ζωηρή συζήτηση»: Ο Νίκος Καραθανασόπουλος ήταν έξαλλος με τον Π. Σκουρλέτη για την επίθεση που έκανε στο ΚΚΕ με αναφορές και κατά του δημάρχου, ο δε Δημήτρης Κουτσούμπας συμφωνούσε μαζί του, όπως άλλωστε έδειξε και η τοποθέτησή του στην Ολομέλεια της Βουλής. Ας κοιτάξουν καλύτερα τους δορυφόρους τους οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Πελοπόννησος», ώστε να μην μπλέκονται με τα δημοσιογραφικά τρολ του ΣΥΡΙΖΑ...

Ενδεικτικά παραδείγματα για την κατάσταση των συνταξιούχων σε Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ολλανδία, Δανία και Νορβηγία

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Κανείς δεν εξαιρείται από τη σαρωτική επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα

Associated Press

Ενας στους πέντε συνταξιούχους στη Γερμανία θα απειλείται από τη φτώχεια τα επόμενα χρόνια

Η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, είναι αναγκαίος όρος για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών οικονομιών και οι εργαζόμενοι καμιάς χώρας δεν εξαιρούνται απ' αυτή την επίθεση. Αλλωστε, πέρα απ' όλα τα άλλα, η ενιαία αντιασφαλιστική στρατηγική στα κράτη - μέλη της ΕΕ επικαιροποιήθηκε και με τη «Λευκή Βίβλο» για τις συντάξεις, τον Φλεβάρη του 2012.

Κοινός στόχος σε όλα τα κράτη - μέλη είναι η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για τις συντάξεις, καθώς και των εργοδοτικών εισφορών, που οδηγούν ολοένα και περισσότερο στη μετατροπή της σύνταξης και της ασφάλισης σε ατομική ευθύνη, με συστήματα που διαμορφώνονται στη βάση των «τριών πυλώνων», όπου ένα μέρος της σύνταξης παρέχεται σαν επίδομα από το κράτος, ένα άλλο προέρχεται από τα λεγόμενα «επαγγελματικά ταμεία» και ένα τρίτο από τον αμιγώς ιδιωτικό τομέα της ασφάλισης.

Παράλληλα, γενική τάση σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κυρίως για τους νεότερους ασφαλισμένους, οι οποίοι είναι αμφίβολο αν θα πάρουν ποτέ σύνταξη. Μάλιστα, η αύξηση των ορίων προωθείται στο όνομα της «γήρανσης του πληθυσμού» και με άθλια επιχειρήματα, που ευνοούν τον ανταγωνισμό και την ανθρωποφαγία ανάμεσα σε παλιούς και νεότερους ασφαλισμένους, αλλά και ανάμεσα σε εργαζόμενους και άνεργους, για να μένει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και η πολιτική που υπηρετεί την κερδοφορία του.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ασφαλιστικά συστήματα σε Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Αυστρία, Νορβηγία, καθώς και τα επιχειρήματα που προτάσσουν το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του για να δικαιολογηθεί η επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων τρων εργαζομένων.

Ομιλίες (κείμενο) Παπανδρέου, Έβερτ,Σαμαρά ,Μητσοτάκη στη συνεδρίαση της Βουλής για το Σκοπιανό ,24 Ιανουαρίου 1994

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε

ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ

Συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως σύμφωνα με το άρθρο 143 παρ.2 του Κανονισμού της Βουλής, με πρωτοβουλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και σε επίπεδο Αρχηγών Κομμάτων με θέμα "Οι εξελίξεις στο θέμα των Σκοπίων".

Κατά την παράγραφο 5 του ιδίου άρθρου 143 με απόφαση της Βουλής ύστερα από πρόταση του Προέδρου μπορεί κατ’ εξαίρεση να διευρυνθεί ο κύκλος των ομιλητών. Με την ίδια απόφαση καθορίζεται η διάρκεια της αγόρευσής τους.

Ως Πρόεδρος του Σώματος έχω την τιμή να προτείνω προς τη Βουλή να διευρυνθεί η συζήτηση με συμμετοχή ενός επιπλέον ομιλητού από κάθε Κόμμα. Οι ομιλητές αυτοί θα λάβουν το λόγο μετά το πέρας των ομιλιών του Πρωθυπουργού και των Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων.

Ύστερα από συνεννόηση με τους Αρχηγούς των Κομμάτων και εφόσον η Βουλή αποδεχθεί την πρότασή μου θα μιλήσουν από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ο κ. Χρήστος Ροκόφυλλος, από τη Νέα Δημοκρατία ο Πρόεδρος κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, από την Πολιτική Άνοιξη ο κ. Στέφανος Στεφανόπουλος και από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ο κ. Ορέστης Κολοζώφ. Ο χρόνος ο οποίος προτείνεται είναι 20 λεπτά.

Δέχεται η Βουλή την πρόταση για διεύρυνση του κύκλου των ομιλητών και το χρόνο αγόρευσης που προτάθηκε;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Η Βουλή παρεδέχθη.

Ο κύριος Πρόεδρος της Κυβερνήσεως έχει το λόγο.