Ο διεθνισμός και η αλληλεγγύη πηγή δύναμης του αγώνα κάθε εργάτη-Σημειώσεις με αφορμή τις κινητοποιήσεις στην Γαλλία

Τις τελευταίες εβδομάδες του 2019 και της αρχής του 2020 κυριαρχούν στα ΜΜΕ οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Γαλλίας. Κινητοποιήσεις που έρχονται παράλληλα με τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις σε Χιλή, Κολομβία, την Γενική Απεργία των περισσότερων από 200 εκατομμύρια απεργών στην Ινδία κ.α.

Όσο και αν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις, όπως και πολλές ακόμη μικρότερες ή με μικρότερη δημοσιογραφική κάλυψη σε πολλές ακόμη περιοχές του πλανήτη, λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικές αφορμές και έχουν διαφορετική εξέλιξη, έχουμε ορισμένα κοινά στοιχεία που αξίζει να αναδειχθούν.

Το σύνολο αυτών των λαϊκών-εργατικών αγώνων, ανεξαρτήτως των δυνάμεων που κυριαρχούν, των αιτημάτων που ιεραρχούνται και το βάθος που έχουν, εκφράζουν μια ολοένα και μεγαλύτερη, διογκούμενη, και εκρηκτική οργή, δυσαρέσκεια και απογοήτευση των λαών από τις διάφορες εκδοχές της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ειδικά οι εξελίξεις στην Χιλή, είναι σα να βλέπουμε εικόνες από το μέλλον μας, εάν εφαρμοστούν όλα αυτά τα «πρωτοποριακά» μέτρα που επιδίωξαν και επιδιώκουν να επιβάλλουν οι ελληνικές κυβερνήσεις σε Ασφαλιστικό, Υγεία, κτλ. Είναι τραγική ειρωνεία να παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ χθες, η ΝΔ, σήμερα τις μεταρρυθμίσεις τους για το Ασφαλιστικό και το πώς θα «σώσουν την Κοινωνική Ασφάλιση», όταν ο λαός της Χιλής, όπου αρχικά επιβλήθηκαν αυτά τα μέτρα, σήμερα προτιμά να βάλει το κεφάλι του μπροστά στις καραμπίνες των αστυνομικών, παρά να συνεχίσει να ζει έτσι.

Συναίνεση με τη βούλα

Ευκολότερο απ' όσο παρουσιαζόταν αποδείχτηκε τελικά το ...έργο της συναίνεσης μεταξύ των αστικών κομμάτων στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε περίπου ως προϋπόθεση την επανεκλογή Παυλόπουλου για να μην κλονιστεί η συναίνεση στην «εθνική στρατηγική», στην παραπέρα δηλαδή εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια. Τελικά, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να πει το «ναι» στο πρόσωπο που πρότεινε η ΝΔ, η οποία επίσης έκλινε σε όλες τις πτώσεις τη συναίνεση για να σερβίρει την επιλογή της. Αντίστοιχα, αφού αράδιασε κάμποσα ονόματα ως τα «καταλληλότερα» και παρά το γεγονός ότι δεν εισακούστηκε σε κανένα, το ΚΙΝΑΛ πρόσθεσε το δικό του «ναι» στην πρόταση της ΝΔ. Τελικά, το πρόσωπο ήταν αυτό που εξασφάλισε τη συναίνεση, ή ήρθε απλά να την επισφραγίσει;

Η απάντηση είναι εύκολη, αν συγκρίνει κανείς αυτά που προωθεί η κυβέρνηση στην εξωτερική της πολιτική, αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «πατριωτική εξωτερική πολιτική» και αυτά που προτείνει το ΚΙΝΑΛ για την παραπέρα ενίσχυση της «εθνικής στρατηγικής». Θα διαπιστώσει ότι όλα τέμνονται σε ένα κομβικό σημείο: Σταθερό βάθεμα της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανάδειξη του ρόλου της Ελλάδας ως «αξιόπιστου» και «αδιαμφισβήτητου» συμμάχου των ΗΠΑ, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο, προβολή αυτής της πολιτικής ως «εγγύησης» για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδας» στην επιθετικότητα της Τουρκίας, συμφωνία για διευθετήσεις σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κυπριακό, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, με συνέχιση των διαπραγματεύσεων υπό την εποπτεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και προσφυγή στη Χάγη. Σ' αυτήν τη συναίνεση έβαλε τη σφραγίδα της και η συμφωνία στο όνομα της νέας Προέδρου.

 Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο "ξύλινος" λόγος δύο κομμουνιστικών κομμάτων *.

Δόθηκε στη δημοσιότητα η κοινή  ανακοίνωση του Τουρκικού Κομμουνιστικού  Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. για τις ελληνοτουρκικές εξελίξεις.  Η σημασία  και η βαρύτητα αυτής της κοινής ανακοίνωσης είναι τεράστια. 

Σε ένα διεθνές περιβάλλον που όλοι είναι εναντίον όλων προωθώντας ο καθένας τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας του, οι λυκοφιλίες, λυκοσυμμαχίες, διαγκωνισμοί,  διαπλέκονται σε απίστευτο βαθμό και με τρομερή ταχύτητα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι θυσιάζουν ή ετοιμάζονται να θυσιάζουν στις πολεμικές συγκρούσεις που ήδη υφίστανται , αλλά και όσες προετοιμάζονται,  τα νιάτα, τους εργαζόμενους, τους λαούς της περιοχής, δημιουργώντας στρατιές εκατομμυρίων προσφύγων, έρχονται δύο κομμουνιστικά κόμματα και υψώνουν  φωνή λέγοντας "ΣΤΟΠ  στην αλλαγή συνόρων, σεβασμός στις  διεθνείς συνθήκες  που τα καθορίζουν." , "ΟΧΙ στα τα σχέδια για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, από τις αστικές τάξεις των δύο χωρών". 

Δεν γνωρίζω αν και ποιους εντυπωσίασε το γεγονός της κοινής ανακοίνωσης, σε  αντίθεση με την άκρως πολεμική ατμόσφαιρα που επικρατεί. Φαντάζομαι  σε λίγους, εξαιρουμένων των μελών και των φίλων του ΚΚΕ,θα έφτασε αυτή η ανακοίνωση, αφού θάφτηκε το ζήτημα από τα ΜΜΕ. Από την άλλη  ένα μεγάλο μέρος των θαμώνων των social  media ,  έχει εκπαιδευτεί να προσπερνάει με ειρωνικό ανθυπομειδίαμα τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ.

Παρόλα αυτά είναι μια ανακοίνωση που αναδεικνύει εκκωφαντικά την ουσία της θεωρίας μας , την ακαταμάχητη ανωτερότητα της. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. 

* Συνηθισμένος να ακούω για τον "ξύλινο" λόγο του ΚΚΕ , κάθε φορά που ανοίγει ζητήματα για λαϊκά δικαιώματα, αγώνες, ειρήνη, κλπ. σκέφτηκα να βάλω αυτό τον τίτλο στο άρθρο. Εξάλλου  δεν θα ήταν παράξενο, αν  κάποιοι κουνώντας το κεφάλι τους μισοειρωνικά , μισοαδιάφορα , πουν ,

"έλα μωρέ τώρα ,αυτά που λέει το ΚΚΕ είναι ανέφικτα, δε γίνονται"  

"δεν τρέχει τίποτα μωρέ" , 

"έτσι τα λένε για να μας τρομάξουν", 

"το παιδί μου δεν θα πολεμήσει , δε πα να πνιγούν όλοι τους", 

ή θεωρήσουν ότι είναι λογικότερο να θυσιαστούν  τα νιάτα των χωρών μας για τα συμφέροντα των πολυεθνικών .

Ακολουθεί η κοινή  ανακοίνωση

Όταν ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Πανάιτ Ιστράτι μίλησαν για τη "Σοβιετική Ρωσία"

11 Γενάρη 1928. Ο εκπαιδευτικός όμιλος του Δημήτρη Γληνού διοργανώνει  διάλεξη για τη Σοβιετική  Ρωσία, όπως αναφέρεται σε  εκτενέστατο ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη της εποχής. Σ' αυτό  περιγράφονται με λεπτομέρειες οι  ενθουσιώδεις αντιδράσεις των εργατών σε όλα όσα αναφέρονται για την "προλεταριακή πατρίδα"

Πρόκειται για ένα καταπληκτικό πραγματικά ρεπορτάζ που βοηθάει να καταλάβει κάποιος τον ενθουσιασμό που επικρατούσε στους εργάτες τις εποχής για το πρώτο εργατικό κράτος. Ένας ενθουσιασμός που συμπαρέσυρε κυριολεκτικά και τον Καζαντζάκη και τον Γληνό. 

https://drive.google.com/open?id=13mE3cOMlNvObLim8xEyRNXRpb48dxYWc

H ενημέρωση

Η κηδεμονία των ... "αυθόρμητων" , "ακηδεμόνευτων" κινημάτων

Δεν "κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνα"  αναφερόμενοι στο ρόλο τον ΗΠΑ και των διαφόρων υπηρεσιών, CIA  και λοιπών "ευαγών ιδρυμάτων", στα διάφορα "αυθόρμητα" κινήματα διαμαρτυρίας που ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί , ανάλογα με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Παράδειγμα , τρανό, είχαμε κι εμείς εδώ με τους περίφημους "αγανακτισμένους"των πλατειών. 

Στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ του ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ 4-5/1 , υπάρχει ένα αποκλειστικό - αποκαλυπτικό δημοσίευμα  που αξίζει να διαβαστεί και να προβληματίσει  για το ρόλο των "αυθόρμητων-ακηδεμόνευτων" κινημάτων. Θεωρώ πως όσο εντείνονται οι αντιλαϊκές πολιτικές και συσσωρεύεται οργή , όσο νιώθουν πως το ταξικό κίνημα  δυναμώνει και πυκνώνουν οι γραμμές του,τόσο θα απεργάζονται τρόπους εκτόνωσης ακίνδυνους γι' αυτούς ή θα μεθοδεύουν αλλαγές, αναδιατάξεις του αστικού πολιτικού σκηνικού που θα  μοιάζει να προκύπτουν από την όποια κατευθυνόμενη αντίδραση-ξέσπασμα του λαού.