Η συμβολή της σοσιαλδημοκρατίας στην άνοδο του φασισμού.

Ένα απόσπασμα από το σημερινό ένθετο του Ριζοσπάστη. Αγοράστε τον όχι μόνο για να το διαβάσετε αλλά και για να το έχετε στο αρχείο σας.
Κάθε ομοιότητα με καταστάσεις ή πρόσωπα σημερινά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ.

Αλλά τους Χίτλερ και Μουσολίνι βοήθησε και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Οχι μόνο γιατί προετοίμασε το έδαφος, όταν ήταν στις κυβερνήσεις, προκειμένου να μεγαλώσει το τέρας του φασισμού, αφού έκανε σφοδρό αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό αγώνα, έπαιρνε μέτρα διάσωσης του καπιταλισμού από τη μεγάλη οικονομική κρίση του 1929-'33 χτυπώντας εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα, απαγορεύοντας τους εργατικούς διεκδικητικούς αγώνες, σε μια περίοδο μάλιστα που η οικονομική κρίση ωθούσε τις λαϊκές μάζες στην εξαθλίωση. Ηταν αυτές οι κυβερνήσεις, όπως, για παράδειγμα, η κυβέρνηση Μίλερ στη Γερμανία, που, με το νομοθετικό οπλοστάσιο ενίσχυσης της αντιδραστικής ιμπεριαλιστικής δημοκρατίας, έστρωναν το έδαφος της φασιστικής επίθεσης. Και ταυτόχρονα πρόβαλλαν ως υπεύθυνο για την οικονομική κρίση και ως το μεγαλύτερο εχθρό των λαϊκών μαζών το σοσιαλισμό που οικοδομούνταν στην ΕΣΣΔ.

Aπό την εποχή ακόμη που ο Καρλ Κάουτσκι και η γερμανική σοσιαλδημοκρατία, για να στηρίξουν την αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα, στο όνομα της δημοκρατίας έκαναν τον πιο βρώμικο αντισοβιετισμό, χτυπώντας την Οχτωβριανή Επανάσταση ως «δικτατορία», μέχρι σήμερα, το όπλο του αντικομμουνισμού είναι αιχμή της αστικής ιδεολογίας. Είναι μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου στον «πόλεμό» του κατά της εργατικής τάξης, γι' αυτό και εκφράζεται με «πόλεμο» ενάντια στο επαναστατικό κόμμα της, το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Ο Καρλ Κάουτσκι στο βιβλίο του «Ο μπολσεβικισμός σε αδιέξοδο», έχοντας στραφεί ουσιαστικά ενάντια στην ταξική πάλη, υποστήριζε ότι η αντεπανάσταση των λευκοφρουρών στη Σοβιετική Ρωσία ήταν λιγότερο επικίνδυνη από τον μπολσεβικισμό. Ο Κάουτσκι έφτασε στο σημείο να θεωρεί μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής κρίσης τη σοβιετική εξουσία, λόγω της απόσπασης της αγοράς της πρώτης σοσιαλιστικής χώρας στον κόσμο από τη βιομηχανική Ευρώπη και πρότεινε ανοιχτά: «Το να βγάλουμε τον μπολσεβικισμό από τη μέση... σημαίνει να ανοίξουμε το δρόμο προς την άνθηση όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης». Πάνω στο έδαφος του αντικομμουνισμού, ο αποστάτης Κάουτσκι συνενώθηκε με την κεφαλαιοκρατία στον αντισοβιετικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Επίσης, στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: «Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι... να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».

Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Στην πραγματικότητα, όμως, η γραμμή συνεργασίας με την αστική τάξη οδηγούσε από τη μια παραχώρηση στην αντίδραση στην άλλη, στην παραίτηση από τον αποφασιστικό αγώνα κατά της επίθεσης του φασισμού, στρώνοντας ουσιαστικά το δρόμο για την επιβολή του.

 ...........................................................................

Στη σύγχρονη πραγματικότητα

Μήπως την ίδια ακριβώς ταχτική και πολιτική δεν ακολουθεί η σοσιαλδημοκρατία; Τι κάνει στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ; Τι κάνουν τα αστικά και προπαγανδιστικά επιτελεία; Προάγουν το ΛΑ.Ο.Σ. θεωρώντας το ως το κόμμα της αντιπολίτευσης που συμβάλλει, στηρίζοντας την κυβέρνηση, στην αντιμετώπιση της «εθνικής χρεοκοπίας» και το κάνει καλά ο ΛΑ.Ο.Σ., ενώ κάνει και όλη τη βρώμικη αντικομμουνιστική δουλειά του συστήματος, με κατεύθυνση του ΠΑΣΟΚ (ας θυμηθούμε τη βρώμικη γκεμπελίστικη προπαγάνδα με τα οικονομικά του ΚΚΕ και την υπόθεση «Γερμανός» όπου τάχα είχε μετοχές το ΚΚΕ, που το εκπόρευσε το ΠΑΣΟΚ και το αναπαρήγαγε ο ΛΑ.Ο.Σ.), με στόχο το τσάκισμα του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος. ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούν το ίδιο περιεχόμενο στην αντικομμουνιστική δράση. Οχι γιατί το άλλο κόμμα της αστικής τάξης (η ΝΔ) δεν μπορεί να το κάνει, αλλά στις δοσμένες συνθήκες την αστική τάξη συνολικά τη βολεύει αυτή η τακτική.
Τα ντόπια αλλά και τα «συμμαχικά» του κεφαλαίου στην Ελλάδα ιμπεριαλιστικά επιτελεία προωθούν το ΛΑ.Ο.Σ. ως ανάχωμα και υποδοχέα δυσαρεστημένων λαϊκών στρωμάτων από την αστική πολιτική και εργαλείο αναστήλωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Τους βολεύει για να ενισχύεται το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η δικομματική εναλλαγή, με έναν ακροδεξιό μπαμπούλα που τον εμφανίζουν να δυναμώνει. Ο ΛΑ.Ο.Σ ως «λαγός» του ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε χρήσιμο αντικομμουνιστικό εργαλείο. Τέτοιες «υπόγειες» διαδρομές «σκάφτηκαν» πιο παλιά. Ηταν το 2002, κατά την προεκλογική περίοδο για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, όπου στην υπερνομαρχία της Αθήνας συγκροτήθηκε συνδυασμός του ΛΑ.Ο.Σ. Τότε αποκαλύπταμε ότι με τη στάση του το ΠΑΣΟΚ μετατρέπει σε υπολογίσιμη δύναμη τον Γ. Καρατζαφέρη και το κόμμα του.
Τότε, στελέχη του ΠΑΣΟΚ διακήρυτταν με τον πιο επίσημο τρόπο πως εθνικιστική ακροδεξιά υπάρχει και στην Ελλάδα, υπάρχει ο Ελληνας Λεπέν. Μάλιστα, ο Κ. Λαλιώτης σε συνέντευξή του στο «Εθνος», είπε πως υπάρχει στους κόλπους της ΝΔ, εκτρέφεται απ' αυτήν και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να εκφραστεί. Χάρηκαν, βεβαίως, και «έσπρωχναν» το ΛΑ.Ο.Σ. γιατί έκοβε ψήφους από τη ΝΔ, έλεγαν υποκριτικά, ιδιαίτερα στην υπερνομαρχία της Αθήνας. Με τη στάση του το ΠΑΣΟΚ μετέτρεπε σε υπολογίσιμη δύναμη τον Γ. Καρατζαφέρη και το κόμμα του. Ηταν μια πολύ συνειδητή επιλογή και ως «πείραμα» ωφέλιμο για το αστικό πολιτικό σύστημα. Η σημερινή εξέλιξη αυτό δείχνει. Τότε, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αναφωνούσε: «Τι το κόφτει το ΚΚΕ αν ενισχυθεί ο ΛΑ.Ο.Σ.;». Και για του λόγου το αληθές θυμίζουμε το εξής, ως παράδειγμα: Ο Απόστολος Κακλαμάνης στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αλφα», αφού, για το ΚΚΕ, αναμάσησε τα περί «αριστερού ψάλτη» στη ΝΔ, την τετριμμένη προβοκάτσια, «το 'σκασε το μυστικό»: «Είναι απλό ότι η ΝΔ ασφαλώς ζημιώνεται από τον Καρατζαφέρη». Και στην ερώτηση του δημοσιογράφου, εσείς θέλετε να ζημιώνεται η ΝΔ από τον Καρατζαφέρη; ο Απόστ. Κακλαμάνης είπε: «Γιατί όχι; Να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας;». Ισχυρό ΛΑ.Ο.Σ., λοιπόν, ήθελαν και θέλουν στο όνομα της φθοράς της ΝΔ. Θέλουν το ΛΑ.Ο.Σ. ανάχωμα και αντικομμουνιστική αιχμή.
Ηταν μια πολύ συνειδητή επιλογή και ως «πείραμα» ωφέλιμο για το αστικό πολιτικό σύστημα. Θέλουν το ΛΑ.Ο.Σ. ανάχωμα, άρα να ενισχυθεί από λαϊκές δυνάμεις. Συμφέρει το ΠΑΣΟΚ, συμφέρει και το σύστημα. Ο αντικομμουνιστικός, ακροδεξιός ΛΑ.Ο.Σ. βολεύει τη σοσιαλδημοκρατία.
Η συνταγή του ΠΑΣΟΚ είναι αντιγραφή από το κόμμα των Γάλλων σοσιαλδημοκρατών. Τι έγινε στη Γαλλία; Στις εκλογές του 1974, το κόμμα του Λεπέν είχε λάβει το 0,6% των ψήφων. Το συγκεκριμένο κόμμα, από τα μέσα του '80 και για μια ολόκληρη δεκαετία αποτέλεσε - σκανδαλωδώς - τον «εκλεκτό» των γαλλικών ΜΜΕ. Οπως τώρα στην Ελλάδα ο ΛΑ.Ο.Σ. Η ιστορία της ενίσχυσης του Λεπέν είναι γνωστή. Οι καταγγελίες που είχαν υπάρξει ήταν συγκεκριμένες και μιλούσαν για «παιχνίδι» του τότε Προέδρου της Γαλλίας, Μιτεράν, που μέσω των καναλιών τροφοδοτούσε τον Λεπέν ώστε να αποσπά ψήφους από τους γκολικούς.
Εχει μεγάλη σημασία, λοιπόν, για την πάλη του το διεθνές εργατικό κίνημα να διδαχτεί για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας στην ανάδειξη των φασιστικών δυνάμεων ή στην ανοχή της στρατιωτικοπολεμικής προετοιμασίας τους.
Γιατί και σήμερα οι λαοί βρίσκονται μπροστά σε διαδοχικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού, βρίσκονται μπροστά σε μια γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου, που σαρώνει κατακτήσεις δεκαετιών. Επίθεση που ιδεολογικά - πολιτικά αιτιολογείται στο όνομα αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά υπέρ του κεφαλαίου.
Σήμερα είναι πρόκληση για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος, να μην πέσει στην ανώδυνη για το σύστημα παγίδα της «σωτηρίας» από τη χρεοκοπία γιατί αυτή είναι η «σωτηρία» του κεφαλαίου και η χρεοκοπία της εργατικής τάξης, του λαού. Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, το κάθε καπιταλιστικό κράτος, η κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, είναι πρώτ' απ' όλα σταθερά προσηλωμένοι απέναντι στον ταξικό τους αντίπαλο: Πρώτα απ' όλα έχουν στραμμένα τα πυρά τους απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Κινούνται με ελιγμούς προκειμένου να εξουδετερώσουν και να ενσωματώσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, να αποπροσανατολίζουν τον ταξικό τους αντίπαλο, επιδιώκοντας ακόμη και να παροπλίζουν με ενσωμάτωση την πολιτική πρωτοπορία του εργατικού κινήματος, τα ίδια τα Κομμουνιστικά Κόμματα.
Σήμερα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία η πάλη μας με τη στρατηγική του ΚΚΕ, τη στρατηγική της λαϊκής συμμαχίας και πάλης για το σοσιαλισμό. Και με την ακούραστη πρωτοπόρα δράση μας πρέπει να την κάνουμε υπόθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.