Η δημοκρατία της μέλισσας

 Από  TA NEA

Της Νατάσας Μπαστέα

Αυτό το κομμάτι αφορά τον χορό. Στα μελίσσια οι ανιχνευτές αναλαμβάνουν να εντοπίσουν το καλύτερο μέρος για να στηθεί μια νέα κοινωνία, ένα νέο μελίσσι. Εάν επιλέξουν κάποιο μέρος που είναι πολύ εκτεθειμένο, πολύ μικρό ή πολύ κοντά στο έδαφος, μπορεί να αποβεί μοιραίο για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τους. Μερικές εκατοντάδες «ηγέτες» λοιπόν φεύγουν προς πάσα κατεύθυνση κάθε άνοιξη και όταν εντοπίσουν ένα μέρος που θα στηρίξει την ευζωία των υπολοίπων, επιστρέφουν και πραγματοποιούν σε κοινή θέα έναν ειδικό χορό - ο καθένας τον δικό του - για να πείσουν τις υπόλοιπες μέλισσες.

Αυτό το κομμάτι αφορά τις ανάγκες. Κάποιες μέλισσες πείθονται και αρχίζουν κι εκείνες τον χορό που θεωρούν ότι περιγράφει το καλύτερο σημείο και μετά μια δεύτερη ομάδα πάει, το εξετάζει, επιστρέφει, χορεύει και τελικά ο χορός και η τοποθεσία που θα επιλέξουν τα περισσότερα μέλη της μελισσοκοινωνίας κερδίζει. Ετσι, μέσα σε μια - δυο μέρες οι μέλισσες μέσα από ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα και πολύ χορό συμφωνούν - βάσει της αρχής της πλειοψηφίας - ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να εγκατασταθούν. Οι υπόλοιπες μέλισσες, εκείνες που δεν έχουν πάρει μέρος στην αναζήτηση, δηλαδή το μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχει κάνει εξοικονόμηση δυνάμεων συγκεντρωμένη σε έναν σφιχτό σχηματισμό και ακολουθεί τελικά τους ηγέτες στη νέα ζωή.

Αυτό το κομμάτι αφορά τις επιλογές. Οι μέλισσες μένουν πιστές, η κάθε μια στα καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί για να λειτουργεί σωστά η κοινωνία. Τα όσα αποφασίζουν βασίζονται σε μια δημοκρατική πολιτική διαδικασία, ένα είδος εκλογών με πολλούς υποψηφίους (τις τοποθεσίες πιθανής εγκατάστασης), ανταγωνιστικές καμπάνιες για κάθε υποψηφιότητα (τους χορούς), μέλη που υποστηρίζουν την μία ή την άλλη επιλογή (οι ανιχνευτές που κάνουν τον δεύτερο γύρο ερευνών) και μια μεγάλη ομάδα αναποφάσιστων ψηφοφόρων (όσων ακούν τα επιχειρήματα των «ηγετών») που τελικά καταθέτουν την άποψή τους.

Αυτό το κομμάτι αφορά μια μεγάλη πορεία. Ενα σμάρι που ξεκινά για να χτίσει μια καινούργια κοινωνία καλύπτοντας μια σημαντική απόσταση και παίρνοντας το ρίσκο με βασικό γνώμονα το κοινό καλό. Τις περιπέτειες των συμπαθών εντόμων στους αγρούς και στη δημοκρατία περιγράφει με εντυπωσιακές λεπτομέρειες το βιβλίο 

«Η Δημοκρατία της Μέλισσας» του Τόμας Σίλεϊ, καθηγητή Νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ.

Αυτό το κομμάτι δεν αφορά μόνο τις μέλισσες.

ΣΧΟΛΙΟ:

Αν υποθέσουμε  πως  ξεκινάμε απο εκεί που τελειώνει ο συλλογισμός της δημοσιογράφου , δηλαδή "αυτό το κομμάτι δεν αφορά μόνο μέλισσες", τότε οφείλουμε να  της υπενθυμίσουμε πως μόλις  περιέγραψε μια κοινωνία χωρίς συγκροτήματα τύπου, χωρίς  κανάλια, χωρίς  κεφαλαιοκράτες, χωρίς Ραγούσηδες , Γιωργάκηδες και  άλλα τέτοια, χωρίς .χωρίς χωρίς.... Περιέγραψε μια κοινωνία που έχει  εφαρμογή το.."από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατοτητες του , στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του". Δε διαφωνεί κανείς με αυτή την κοινωνία.αλλά σίγουρα δεν περιγράφεται με το ουσιαστικό "δημοκρατία" ........