«Εμείς λέμε πως είναι ψέμα ότι η κρίση και τα μέτρα που παίρνονται στη χώρα μας οφείλονται στο χρέος. Το πρόβλημα βρίσκεται στην οικονομία που έχει κρίση και αυτή η κρίση του συστήματος αναγκάζει τους πολιτικούς του υπηρέτες να χρησιμοποιήσουν αυτά τα μέτρα για να τη διαχειριστούν. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι το χρέος; Καταρχήν, δεν υπάρχει χώρα στην ΕΕ, πόσο μάλλον οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, που να μην έχουν τεράστια χρέη, μπροστά στα οποία τα χρέη της Ελλάδας είναι ψιλολόγια. Πώς, όμως, δημιουργείται το χρέος; Είναι στοιχείο απαραίτητο αυτής της οικονομίας και της λειτουργίας του αστικού κράτους. Το χρέος δεν δημιουργήθηκε από τους μισθούς, τις συντάξεις, το όποιο δημόσιο σύστημα Υγείας - Παιδείας είχαμε.
Δημιουργήθηκε πρώτα από όλα από την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΟΚ και μετά στην ΕΕ. Μια ενσωμάτωση που μετέτρεψε τα ελλείμματα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, σε πλεονάσματα της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών. Γιατί η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία. Δεν είναι "η Ευρώπη των λαών", όπως παραμύθιαζαν το λαό μας όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αυτή η προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας έφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Εφερε μια θάλασσα εισαγωγών, το χτύπημα σημαντικών τομέων της οικονομίας. Μετέτρεψε την Ελλάδα από χώρα που έκανε εξαγωγές και είχε πλεονασματικό αγροτικό ισοζύγιο, σε χώρα που εισάγει αγροτικά προϊόντα και πληρώνει 7 δισ. το χρόνο για να εισάγει, ενώ μπορεί να παράγει αγροτικά προϊόντα.
Δεύτερος σημαντικός παράγοντας, που τον κρύβουν όλοι μαζί, όταν μάλιστα ξεκινά και ενισχύεται από τα "παράθυρα" και τα δελτία η συζήτηση ότι όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι πληρώνουμε φόρους και πρέπει να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή στοχοποιώντας τον υδραυλικό, τον ψυκτικό της γειτονιάς: Με νόμιμο τρόπο, με αποφάσεις των κυβερνήσεων της Βουλής - αυτής της Βουλής που κάποιοι μουτζώνουν, ενώ οι ίδιοι συνέβαλαν να δημιουργηθεί αυτός ο συσχετισμός την τελευταία δεκαετία -, οι μεγάλες επιχειρήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο, είχε πάνω από 100 δισ. καθαρά κέρδη. Αυτή τη δεκαετία, η φορολογία του κεφαλαίου από το 43% πήγε στο 20%. Είναι, λοιπόν, νόμιμη η κλοπή του πλούτου που παράγει αυτή η χώρα και που τον παράγει η εργατική τάξη. Γιατί, χωρίς τον εργάτη δεν γυρνούν τα γρανάζια. Δεν γυρνούν τα γρανάζια με το αφεντικό.
«Νόμιμη» φοροελάφρυνση και κλοπή
Την ίδια ώρα, όταν διαμορφώνεται αυτός ο πλούτος με νόμιμο τρόπο και όχι με ανίκανες εφορίες, το κεφάλαιο φοροδιαφεύγει, ελαφρύνεται και γίνονται καταθέσεις στην Ελβετία, offshore, χλιδή και πλούτος που όλοι τον βλέπουμε. Δεν είναι όμως μόνο η νόμιμη φοροαπαλλαγή. Είναι και η νόμιμη φοροενίσχυση που γίνεται στις μεγάλες επιχειρήσεις, στο μεγάλο κεφάλαιο. Σε αυτήν την τριετία (2009 - 2011) οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 100 δισ. περίπου, από λεφτά που παίρνουμε ως δανεικά υποτίθεται, αλλά και από τα λεφτά που βγάζει η ελληνική κυβέρνηση, μειώνοντας μισθούς, συντάξεις, γενικεύοντας τη φοροκλοπή του λαού μας από κάθε μεριά και με κάθε τρόπο.
Με νόμιμο τρόπο τα έδωσαν αυτά τα 100 δισ. στις τράπεζες. Και δεν είναι μόνο οι τράπεζες. Υπάρχει μία συζήτηση ότι το πρόβλημα είναι το τραπεζικό σύστημα και όχι το βιομηχανικό ή το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Ομως και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι το τραπεζικό σύστημα δεν είναι μόνο τραπεζίτες, είναι και βιομήχανοι είναι και εφοπλιστές και μεγαλοκαναλάρχες, όλοι μαζί. Στο ίδιο κουβάρι είναι μπλεγμένη και η τραπεζική ολιγαρχία. Σε αυτές τις συνθήκες, που έχουμε νόμιμη φοροαπαλλαγή και νόμιμη φοροενίσχυση, μεγαλώνει το δημόσιο χρέος. Μεγαλώνουν τα λεφτά που το κράτος δανείζεται για να μπορεί να ακολουθεί μία τέτοια πολιτική.
Η εκτίναξη του δημόσιου χρέους, επίσης, δεν είναι άσχετη με τις τεράστιες δαπάνες στα πλαίσια της ελληνικής συμμετοχής στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Δισεκατομμύρια κόστισαν οι εξοπλισμοί. Και δεν είναι εξοπλισμοί που γίνονται για την ασφάλεια της χώρας. Από τα ψίχουλα αυτών των δαπανών, τρώνε και διάφοροι - φυσικά, είναι ψίχουλα μεγάλα και χοντρά για την καθημερινότητα του εργαζόμενου. Την ίδια στιγμή, όμως, απαξιώνεται η αμυντική βιομηχανία, η ΕΒΟ, η ΕΑΒ, η ΕΛΒΟ οδηγούνται σε πλήρη ιδιωτικοποίηση, σε πλήρη απαξίωση.
Τέταρτο μεγάλο κομμάτι χρέους για το οποίο συζητάνε, είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με τους οποίους έκανε το κομμάτι της η άρχουσα τάξη της χώρας μας, τους αξιοποίησε για να διαμορφώσει τους δικούς της συσχετισμούς στα πλαίσια των διεθνών ανταγωνισμών του κεφαλαίου, που όμως το λογαριασμό πληρώνει η εργατική λαϊκή οικογένεια και όχι μόνο η σημερινή, αλλά και η αυριανή.
Αυτοί οι βασικοί παράγοντες δημιουργούν το χρέος. Και αυτοί οι βασικοί παράγοντες αποδείχνουν ότι το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός και δεν πρέπει να το πληρώσει ο λαός μας. Αυτό σημαίνει, καμία νομιμοποίηση και καμία λογική να χωρίσουμε το χρέος σε "νόμιμο" και "παράνομο", όπως μας λένε οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ολο το χρέος είναι παράνομο, γιατί είναι απαραίτητο εργαλείο στη λειτουργία αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος. Και ο λαός δεν πρέπει να το πληρώσει, να νομιμοποιήσει αυτή τη βαρβαρότητα στο όνομα του χρέους, γιατί τα μέτρα δεν παίρνονται εξαιτίας του.
Ηταν προαποφασισμένα, γιατί το κεφάλαιο πριν πεινάσει ετοιμάζεται και γιατί αυτά τα μέτρα ουσιαστικά οδηγούν την εργατική τάξη της χώρας μας δεκαετίες πίσω και όχι σε μία λογική που κάποιοι ακόμα έχουν, ότι θα φύγει η καταιγίδα, θα κοπάσουν τα πράγματα και θα ξαναγυρίσουμε στο προηγούμενο. Δεν πρόκειται να γυρίσουμε στο πριν, αν ο λαός μας δεν οργανωθεί, δεν αντισταθεί δεν κατανοήσει την ουσία του παιχνιδιού που παίζεται στις πλάτες του και δεν οδηγήσει την πάλη του στην οριστική ρήξη και ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Το ιδεολόγημα περί «κατοχής»
Αλλο επιχείρημα, στο οποίο συναντιέται η προπαγάνδα της κυβέρνησης και όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων: Ακούμε σε όλους τους τόνους και με κάθε αφορμή διάφορες δηλώσεις ότι στην Ελλάδα έχουμε κατοχή. Και δεν είναι ο βερμπαλισμός που χρησιμοποιούν κάποιοι. Είναι μία πολιτική θέση που αθωώνει την ελληνική άρχουσα τάξη και το κεφάλαιο, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι είναι ανίκανοι, υποτακτικοί και υποταγμένοι.
Βγαίνει ο Γιούνκερ τις προάλλες και παίζουν στα δελτία ειδήσεων τη δήλωσή του ότι η Ελλάδα με το Μεσοπρόθεσμο, όπως και με το Μνημόνιο, εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Σπουδαία ανακάλυψη! Και βγήκαν διάφοροι "πατριώτες", που έλεγαν "τι είναι αυτά, εμείς δεν τα ανεχόμαστε κι εμείς εδώ του Ελληνα ο τράχηλος...". Παραμύθια! Οι ίδιοι συνυπέγραψαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που με το νόμο παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ. Οι ίδιοι αυτήν την περίοδο δεν λένε κουβέντα για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια της συγκυριαρχίας με την Τουρκία, κάτω από τη ΝΑΤΟική ομπρέλα.
Οι ίδιοι δε λένε κουβέντα - μόνο το ΚΚΕ έχει αναδείξει - για την ανάγκη και το δικαίωμα που έχει η χώρα μας μόνη της να καθορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, την περιβόητη ΑΟΖ, στο χώρο του Αιγαίου και της Μεσογείου. Η συζήτηση που γίνεται για τους επικυρίαρχους, ότι έχουμε κατοχή και ανίκανους είναι εκ του πονηρού. Θέλει να νομιμοποιήσει μία συμμαχία και πολιτικών δυνάμεων, που θα κρύβει από το λαό το πραγματικό πρόβλημα, την εξουσία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων.
Δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι όλη η Ευρώπη είναι υπό κατοχή. Οτι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία είναι υπό κατοχή. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για κατοχή, θα μιλήσουμε για τη δικτατορία των μονοπωλίων, η οποία κατέχει τον πλούτο σε αυτήν τη χώρα και πρέπει να ξεριζωθεί με πρωτεργάτη την εργατική τάξη και το λαό αυτής της χώρας. Οι άλλες κουβέντες, η άλλη προπαγάνδα και οι συζητήσεις περί κατοχής είναι ύποπτες και στοχεύουν να βγάλουν στην άκρη και καθαρή την εξουσία του κεφαλαίου από αυτήν την κρίση, η οποία ριζοσπαστικοποιεί ευρύτερα λαϊκές συνειδήσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου