«Από κει και πέρα, ποιο είναι το ζητούμενο; Που αν θέλετε προσωπικά χτίζω τη δική μας αξιοπιστία; Και που είναι εκεί που δεν περίμενε κανένας την Ελλάδα να το πετύχει; Πρωτογενές πλεόνασμα: Επιτρέψτε μου, θα μας ακούει πολύς κόσμος σήμερα, να πω στον κόσμο τι θα πει: Έχεις ένα σπίτι, έχεις έσοδα 10, έξοδα 9. Αυτό πετύχαμε. Να έχουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά από πάρα πολλά χρόνια, περισσότερα έσοδα από δαπάνες»…
...«Εμείς πετύχαμε το ακατόρθωτο, από κει και πέρα για να το πετυχαίνουμε, σημαίνει ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά».
Πρόκειται για τοποθετήσεις από τη χτεσινή τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού. Τοποθετήσεις που έτσι κι αλλιώς όλο τον τελευταίο καιρό αποτελούν το επαναλαμβανόμενο «ρεφρέν» στις παρεμβάσεις όλων των εκπροσώπων της κυβέρνησης. Καμιά πρωτοτυπία. Τίποτα καινούργιο. Πρόκειται για παλιά πολυχρησιμοποιημένη μέθοδο το να φορτώνεις τον λαό με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Να μετατρέπεις τους στόχους της αστικής τάξης σε στόχους των εργαζομένων. Φυσικά δεν χρειάζεται κάποιο σχέδιο ή κάποια ιδιαίτερη δεξιότητα στρέβλωσης της πραγματικότητας. Λειτουργεί αντικειμενικά και κολλάει σχεδόν από μόνο του στο στόμα των εκπροσώπων του κεφαλαίου σε όλες τις κοινωνίες της εκμετάλλευσης. Έτσι ασκείται η εξουσία του κεφαλαίου.
Για παράδειγμα δεν έχουν περάσει και τόσα πολλά χρόνια που ο λαός είχε σώνει και καλά φορτωθεί έναν άλλο «εθνικό στόχο», την είσοδο στην Ευρωζώνη και σε συνθήκες της τότε καπιταλιστικής ανάπτυξης έπρεπε να επωμιστεί θυσίες και λιτότητα για να σιγουρέψει τον τότε στόχο της αστικής τάξης. Και τότε όλοι αυτοί που είχαν βάλει τον λαό να κουβαλήσει τα δικά τους βάρη στη πλάτη του τον γέμιζαν πάλι με τον κοπανιστό αέρα της «επιτυχίας», της αξιοπιστίας», «της ισχυρής χώρας» κ.ά.
Τώρα πάλι ο τωρινός πρωθυπουργός με φτηνιάρικες ερμηνείες του τύπου «έχεις ένα σπίτι» επιχειρεί να εξαφανίσει το ταξικό κριτήριο. Πανηγυρίζει με την πιθανότητα να έχει από τούτη τη χρονιά «πρωτογενές πλεόνασμα». Όμως πρώτ’ απ’ όλα το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα, αν προκύψει τελικά στους λογαριασμούς τους, θα προκύψει μόνο από το αίμα του ελληνικού λαού και κανενός άλλου.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ίδια συνέντευξη είπε πως «έχει χάσει ο μέσος Έλληνας ένα διαθέσιμο εισόδημα 40%» και με αυτό το «μέσος Έλληνας» νομίζει πως καμουφλάρισε το γεγονός πως αυτές και άλλες μεγαλύτερες απώλειες δεν είναι κανένας μέσος όρος «όλων των Ελλήνων», αλλά αφορούν μόνο τον εργαζόμενο λαό και έγιναν μόνο για να εξασφαλίσουν τα κέρδη και τα προνόμια του κεφαλαίου. Εδώ αλάθητος δάσκαλος είναι η ίδια η πείρα του εργαζόμενου.
Επίσης, αν τελικά προκύψει πρωτογενές πλεόνασμα, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, τα όποια ψίχουλα θα δώσει, αν δώσει, στους «περισσότερο αδικημένους» θα είναι λίγα, όσα «κατά λάθος πέφτουν κάτω από το τραπέζι». Κι αυτό γιατί το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα από το αίμα του ελληνικού λαού είναι απαραίτητο στην αστική τάξη της χώρας προκειμένου να εξασφαλίζει κρατικά κεφάλαια για επενδύσεις και για να ενισχύσει την διαπραγματευτική της θέση απέναντι στους εταίρους στην ΕΕ.
Ο εργαζόμενος λαός δεν ευθύνεται για τα ελλείμματα, δεν είναι δικό του το χρέος, δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει γι’ αυτά που του λήστεψαν, για να συνεχίσουν να τον ληστεύουν. Οι δικοί του στόχοι βρίσκονται εκεί που βρίσκονται οι πραγματικές του ανάγκες και ο μοναδικός δρόμος για να τις ικανοποιήσει είναι ο ακριβώς αντίθετος από εκεί που τον σπρώχνουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Βρίσκεται στην πάλη για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ και την εγκαθίδρυση της δικής του λαϊκής εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου