Αγχος ... για την Ευρωζώνη

Με θέμα τις αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στον πρωθυπουργό. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Τη στιγμή που η Ευρωζώνη κινδυνεύει με διάλυση... η ελληνική κυβέρνηση... επιμένει στην υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, που προμηνύονται καταστροφικές για την ελληνική οικονομία αλλά και για όλη την Ευρωζώνη... είναι αδιανόητο να καλείται ο λαός μας σε νέες θυσίες για σχέδια που έχουν ήδη καταρρεύσει... Σκοπεύει (σ.σ. ο πρωθυπουργός) να αποδεχθεί το αίτημα των πιστωτών που θα συμμετέχουν στο λεγόμενο PSI για αλλαγή του δικαίου που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, στο αγγλοσαξονικό δίκαιο, υποθηκεύοντας έτσι το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, καθώς και κάθε πιθανούς μελλοντικούς μας πόρους;»...

Δεν έχουν το θεό τους. Αγχος και αγωνία μην τυχόν και διαλυθεί η Ευρωζώνη, την ώρα που διαλύεται στην κυριολεξία η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου. Κλαυθμός και οδυρμός όχι για τα μέτρα σφαγιασμού του λαού αυτά καθαυτά, αλλά για το γεγονός ότι δεν πιάνουν τόπο! Δηλαδή, αν τα σχέδια δεν είχαν καταρρεύσει, κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε και να γίνει αποδεκτό το μαρτύριο στο οποίο υποβάλλεται ο λαός για χάρη της πλουτοκρατίας. Οσο για την αξίωση να μην αλλάξει το δίκαιο που διέπει τις δανειακές συμβάσεις σε αγγλοσαξονικό, λες και τα άλλα αστικά δίκαια όπως και το ελληνικό είναι φιλολαϊκά, σ' αυτό εμφανίζεται η μεταμόρφωση του κοσμοπολιτισμού τους σε αστικό πατριωτισμό, πιστεύοντας πως έτσι προασπίζονται κυριαρχικά δικαιώματα, όταν αυτά απεμπολήθηκαν και με τη δική τους συμβολή από την εποχή του Μάαστριχτ. Ετσι είναι ο οπορτουνισμός, μεταμορφώνεται καιροσκοπικά, ανάλογα με τη στιγμή. Αλλά νοιάζεται για το δίκαιο και από τη σκοπιά της δικής του πολιτικής στην αστική διαχείριση την οποία ορέγεται να ασκήσει, και στο πλαίσιο της οποίας ούτε λόγος για αμφισβήτηση και ακύρωση των κατάπτυστων συμβάσεων, όποιο δίκαιο κι αν τις διέπει. Ουσιαστικά και για πολλοστή φορά, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί εκ των προτέρων στο λαό το δικαίωμα να πάρει τη ζωή του, τη χώρα του και τον πλούτο της στα δικά του χέρια, καθιστώντας τις συμβάσεις που υπογράφονται από τους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου κουρελόχαρτα για τα σκουπίδια.