Μια συνέντευξη της Αλέκας που πρέπει να ξαναδιαβαστεί.

Αφού λοιπόν η κατάσταση ξεκαθάρισε πια, είδαμε τι ακριβώς έκαναν και κυρίως για ποιους διαπραγματεύονταν... σκληρά οι "πρωτηφοράαριστεριτζήδες" και αφού  δεν έμεινε σε κανέναν αμφιβολία γιατί το ΚΚΕ δε μάσησε τόσα χρόνια στις περίφημες προτάσεις συνεργασίας, να σας θυμίσω την περίφημη πρόταση πρωθυπουργοποίησης της Αλέκας, λέω να πάμε να ξαναδιαβάσουμε μια συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα,διακαναλική, στις 28 Απριλίου 2012.

Το τι συνέβη αμέσως μετά είναι γνωστό. ΄Αθλια προπαγάνδα σε βάρος του κόμματος και χάσιμο μεγάλου κομματιού της εκλογικής δύναμης στις εκλογές του Ιουνίου  Το καλοκαίρι που ακολούθησε "έπαιξαν τα ρέστα τους" με στόχο να γίνει το ΚΚΕ όπως ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Μπάχαλο δηλαδή

Έγιναν πολλά από πολλούς, ειδικά εδώ στο διαδίκτυο. Φίλοι μεταβλήθηκαν σε "σκληρούς" κριτές και αφού είδαν πως δεν "ανέκρουσε πρύμναν" το ΚΚΕ, ούτε βγήκε στις πλατείες να αυτομαστιγώνεται, ξαναέγιναν φίλοι και μάλιστα "φανατικοί".

Τελοσπάντων, ο καιρός πέρασε, αλλά ΔΕΝ ΞΕΧΧΝΑΜΕ, έτσι παιδιά! Απέτυχαν λοιπόν  παταγωδώς όλοι στα σχέδια τους. Το κόμμα βγήκε πιο δυναμωμένο, πιο πεισματωμένο, πιο αποφασισμένο γιατί ήξερε πως είχε δίκιο...και  φτάσαμε σήμερα να έχει δικαιωθεί απολύτως και πανηγυρικά η τακτική του  σε σημείο τέτοιο που πλέον έγινε ολοφάνερο τι ακριβώς επιδίωκαν τότε. Να εξουδετερώσουν το κόμμα με κάθε τρόπο, να το απομονώσουν, να το αποδυναμώσουν είτε κάνοντας το συνένοχο στα σχέδια τους, είτε περιθωριοποιώντας το  , λέγοντας πως  δεν θέλει να κυβερνήσει , να πάρει ευθύνες , να στηρίξει με ψήφο ανοχής την .."πρώτη αριστερή κυβέρνηση". 

Αλλά όπως λέει και η λαϊκή παροιμία "Θέλει ο  ΣΥΡΙΖΑίος να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν τον αφήνει" και να μαστε....

Γ. ΦΑΣΟΥΛΑΣ (ΝΕΤ): Θα ήθελα να μου σχολιάσετε τη χτεσινή δήλωση του κ. Τσίπρα, ο οποίος είπε ότι αν εμείς καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει και μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη, δεν θα τις πετάξουμε, δεν θα πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι. Και θα ήθελα επίσης να μου σχολιάσετε την πρότασή του και αν θα την αξιοποιήσετε, να γίνετε πρωθυπουργός μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης.

-- Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες. Οχι από μας, εμείς τα έχουμε καθαρά αυτά τα πράγματα. Η πρόταση ήταν σαφής. Θα επαναλάβω αυτό που είπα και χτες. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα 'χατε ακούσει πάρα πολλά πράγματα. Είναι αυτό που λέμε, άμα πάρεις φόρα πέφτεις στην κατηφόρα εντελώς.

Ομως, δε μας προξενεί έκπληξη αυτή η πρόταση. Δε μας προξενεί. Οταν αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, μέσα στο οποίο έχουν αποφασίσει και έχουν προσχωρήσει απ' τη «Χρυσή Αυγή» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ - βεβαίως έχουν διαφορές μεταξύ τους ουσιαστικές, εμείς δεν τα ισοπεδώνουμε. Αλλά όταν αυτή τη στιγμή το πρόταγμα είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο, χωράνε οι πάντες. Και επομένως, μπορείς να πάρεις ψήφους απ' όλους. Να γιατί λέμε όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί δεν έχει ελπίδα ο λαός, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να συναντήσει τον πόλεμο του λαού.

Θα ήθελα όμως ως προς το πρωθυπουργιλίκι, να το πω έτσι, να κάνω ένα άλλο σχόλιο, για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτή τη γαλαντομία να πάρουμε εμείς την πρωθυπουργία. Νομίζουν ότι σκεφτόμαστε όπως σκέφτονται αυτοί. Δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να είναι κυβέρνηση αυτοδύναμη για να μη χρειαστεί να πάρει και τις ψήφους των αντιμνημονιακών κομμάτων. Δικαίωμά του να θέλει να είναι δεύτερο κόμμα, δικαίωμά του να θέλει να είναι τρίτο κόμμα για να πάρει την εντολή και να μην την καταθέσει με τίποτα, γιατί λέει δε θα την καταθέσει, θα σχηματιστεί κυβέρνηση.

Εχει πει όμως και μια άλλη φράση επανειλημμένα. Το εξής πράγμα: Θέλω την τρίτη θέση, και το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο κάτω, γιατί τότε την άλλη μέρα θα καλέσω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ - καλά, προχώρησε και πιο πολύ, είπε τα μέλη του ΚΚΕ - να ανατρέψουν την επιλογή του Κόμματος, την επιλογή της καθοδήγησης και να τους αναγκάσουν σε συνεργασία. Βλέπετε πόσο κομψός είναι. Λοιπόν εδώ θα πάρει την απάντησή τους. Από μας καταρχήν που είμαστε αρμόδιοι. Και ποια είναι η απάντηση;

Κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν στο χέρι το 1990, το 1991, το 1992. Το 1991 το ΚΚΕ έμεινε στη Βουλή με πέντε βουλευτές, δεν είχε Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν ήταν αναγνωρισμένο κόμμα της Βουλής. Γιατί; Γιατί τότε, ο τότε ενιαίος Συνασπισμός έκανε το θαύμα του. Στελέχη του Κόμματος που είχαν εκλεγεί όχι μόνο με τις ψήφους του ΚΚΕ, αλλά και με τη γραμμή σταυροδότησης του ΚΚΕ - έχει σημασία αυτό - πήραν τα μπαγκάζια τους και έγιναν βουλευτές του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Βεβαίως, εθελοντικά μπαίνεις κάπου, εθελοντικά βγαίνεις.

Αλλά κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν τότε στο χέρι, όταν η παγκόσμια κατάσταση απ' την πλευρά του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν δραματική. Μα τι πιστεύουν; Οτι θα μας βάλουν τώρα στο χέρι; Προσβάλλουν τους ψηφοφόρους, τα μέλη του Κόμματος. Αλλά την απάντησή τους θα την πάρουν. Τελειώσαμε εδώ μ' αυτό το πράγμα. Γι' αυτό είναι και γαλαντόμοι στις πρωθυπουργίες, μοιράζουν υπουργεία, πρωθυπουργία. Θα πω και μια λαϊκή έκφραση, μπορεί να μην είναι και πολύ δόκιμη για το χώρο του Ζαππείου: Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. 

Δ. ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ (ALPHA): Αν τα φέρει έτσι η κάλπη και δεν σχηματιστεί κυβέρνηση και φτάσει η διερευνητική εντολή στα χέρια σας, να υποθέσω ότι θα την παραδώσετε. Δεν είναι όμως και μια ευθύνη του ΚΚΕ να λειτουργήσει ως ανάχωμα για να μην πάει η εντολή σε άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή στον κ. Καμμένο ή τον κ. Καρατζαφέρη; Και ζητάτε την ψήφο όσων θέλουν να καταδικάσουν σήμερα τις πολιτικές που μας οδήγησαν ως εδώ, την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή όμως 4 στους 5 Ελληνες θέλουν παραμονή στο ευρώ. Εσείς λέτε και έξοδο απ' την ΕΕ αν χρειαστεί. Πώς θα τα συνδυάσετε αυτά;

-- Την εντολή θα την καταθέσουμε αμέσως, γιατί αν αρχίσουμε να διερευνούμε με ποιον θα κάνουμε κυβέρνηση, πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε σκόντο στα μεγάλα προβλήματα που έχει ο λαός στις 7 του Μάη. Γιατί κοιτάξτε να δείτε, μόλις βγει μια κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει μια μεγάλη βεντάλια αιτημάτων, δεν είμαστε σε μια περίοδο με 4 - 5 προβλήματα. Οι πάντες έχουν οξυμένα προβλήματα και θέλουν να ζήσουν καλύτερα και να μη δεχτούν άλλα μέτρα, αλλά και να ζήσουν καλύτερα. Επομένως, ο ελληνικός λαός, άμα θέλει εξουσία λαϊκή, θα πρέπει στο επόμενο διάστημα, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια να δημιουργήσει αυτή την προϋπόθεση.

Εμείς, πάντως, να πουλήσουμε τον ελληνικό λαό με το επιχείρημα ότι έτσι σε σώζουμε, αυτό δεν πρόκειται να το κάνουμε. Δεν υπάρχει κυβέρνηση, θα σας το πω καθαρά, δεν υπάρχει κόμμα που πρόδωσε τα συνθήματά του - δεν ξέρω αν τα πίστευε, αλλά τα πρόδωσε -, που δεν είπε στο λαό ότι, κοίταξε να δεις, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, θα είναι χειρότερα, περίμενε λίγο καιρό, περίμενε λίγα χρόνια κ.λπ. Εμείς δεν μπορούμε να προδώσουμε το λαό και να τον κοροϊδέψουμε ότι μπορούμε να πάμε να συνεργαστούμε με τον Καμμένο, με τον Κουβέλη και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με το ΠΑΣΟΚ. Ακούτε να δείτε, όλοι αυτοί που λένε θα διερευνήσω εντολή, το ΠΑΣΟΚ δεν το αφήνουν απέξω. Πάνε με την ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές θα έχει και λίγο διορθωθεί.

Δεύτερον, τα μυαλά μας δεν είναι πάνω απ' το κεφάλι μας. Εμείς δε λέμε μεγάλα λόγια. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ναι, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε σύγκριση όμως με πριν 5 - 10 χρόνια, απεχθάνεται την ΕΕ. Την απεχθάνεται. Είναι αντίθετος. Κι άλλωστε δεν είναι και περίεργο. Εδώ το 1992 και μετά είχαμε δημοψηφίσματα και μέχρι πρόσφατα - στην Ιρλανδία πριν λίγα χρόνια - είχαμε δημοψηφίσματα στην Ευρώπη που ήταν αντίθετα και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και με τη Συνθήκη του ευρώ κ.λπ., το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Σήμερα η αντίθεση των λαών της Ευρώπης είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ομως κοιτάξτε να δείτε. Οταν όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, του λένε ότι, κοίταξε να δεις, άμα φύγουμε απ' την ΕΕ, οι σύμμαχοί μας θα μας λιώσουν, ε, όπως και να το κάνουμε... Μέσα στη Βουλή, εμείς, και στην επόμενη Βουλή τα ίδια θα 'ναι, στην πραγματικότητα θα είμαστε το δεύτερο κόμμα, με την έννοια την εξής: Θα είμαστε το μοναδικό κόμμα που λέει ότι έξω απ' την ΕΕ και βεβαίως με άλλους πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις, ο λαός μπορεί να περιμένει ευημερία. Και το ίδιο ισχύει για το γαλλικό λαό, το γερμανικό, δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό. Κοιτάξτε να δείτε πού φτάσαμε τώρα. Να μη θέλω κάποιον, αλλά να νιώθω ένα δισταγμό και ένα φόβο να τον διώξω απ' το σπίτι μου.

Αλλά στο λαό εμείς έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη. Και όχι μόνο στον ελληνικό, και στους άλλους λαούς. Θα αλλάξουν γνώμη και θα αποκτήσουν εμπιστοσύνη στη δύναμή τους. Κι άλλωστε αυτή είναι η συνεισφορά του ΚΚΕ, με ένα συσχετισμό δύναμης που υπάρχει. Με ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πολλαπλάσια αυτοπεποίθηση στο λαό και πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Γιατί ο λαός θα πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη ανατροπή και όχι το ΚΚΕ μόνο του. Το ΚΚΕ θα είναι στην πρώτη γραμμή. Αλλά ο λαός θα την φέρει την ανατροπή και θα πειστεί και θα το κάνει και οι συνθήκες θα ευνοήσουν μια τέτοια εξέλιξη. Αλλά στις 7 του Μάη θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πέλεκυ πολύ πιο κοφτερό απ' ό,τι μέχρι τώρα.

-- Ελ. ΜΑΪΛΗ («Ριζοσπάστης»): Διάφορα κόμματα υποστηρίζουν ότι μπορεί να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Μπορεί να γίνει και αν ναι προς ποια κατεύθυνση;

-- Μια τέτοια συζήτηση είχε ξεκινήσει στην Ευρώπη. Τίποτα απ' αυτά που λέγεται εδώ στην Ελλάδα από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Καμμένο, την κυρία Κατσέλη, τίποτα απ' αυτά δεν είναι πρωτότυπα. Επιασαν στον αέρα ότι ξεκινάει μια συζήτηση επαναδιαπραγμάτευσης, συζήτηση για ευρωομόλογο κτλ. Διαβεβαιώνουμε τον ελληνικό λαό, όπως τον έχουμε διαβεβαιώσει σε ανύποπτο χρόνο για άλλα πράγματα και έτσι κι έγιναν, δεν πέσαμε έξω, ότι όποια αναδιαπραγμάτευση συζητιέται, έχει αφήσει απ' έξω τη ζωή των λαών, τα δικαιώματα των λαών. Δεν έχει καμία σχέση με επιστροφή των κατακτήσεων που αρπάχτηκαν απ' όλους τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο την Ελλάδα του μνημονίου.

Αυτό που γίνεται με τη διαπραγμάτευση είναι να δουν ορισμένους αριθμητικούς δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας, όχι της σύγκλισης - σύγκλιση άλλωστε δεν υπάρχει. Κυρίως γίνεται εδώ μια διαμάχη, η παραδοσιακή διαμάχη ανάμεσα στη γαλλική αστική τάξη και στη γερμανική αστική τάξη, και εκφράζεται μέσα από τη διαμάχη των κυβερνήσεων. Η διαμάχη, λοιπόν, και η αναδιαπραγμάτευση που θα γίνει δε θα αφορά τη βελτίωση της ζωής των λαών. Θα αφορά την κατανομή της ζημίας της βαθύτερης κρίσης που θα περάσει η ΕΕ και θα εκφράσει σε κάθε φάση το συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα γαλλικά κεφάλαια, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά ή δεν ξέρω τι.

Το ευρωομόλογο είναι μια νέα μορφή δανεισμού για να εξασφαλιστεί ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρώπης που βρίσκονται σε κρίση. Αυτοί οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα πάρουν τα χρήματα, θα ανέβει το χρέος, που θα το φορτώσουν πάλι στον ελληνικό λαό, θα κάνουν επενδύσεις. Δεν μπορούν να βγάλουν κέρδη χωρίς επενδύσεις. Με τις εργασιακές σχέσεις του σύγχρονου μεσαίωνα, με μισθούς 200 και 300 ευρώ. Αυτή είναι η ανάπτυξη που έχει μπει στην ημερήσια διάταξη απ' όλα τα κόμματα.

Τέτοιες αναδιαπραγματεύσεις θα γίνουν. Γι' αυτό λέμε ότι ο λαός, αν είναι δυνατόν και πριν ορκιστεί η κυβέρνηση, να ξέρει ότι πρέπει να αντιδράσει, να διεκδικήσει. Να μην την αφήσει να πάρει ανάσα και να μην καταπιεί την «καραμέλα» της αναδιαπραγμάτευσης ή αυτό που λένε ότι δε θα ξαναέρθει το αεροπλάνο με τους τροϊκανούς στην Ελλάδα. Απλώς, αντιπροσωπεία της ελληνικής κυβέρνησης θα κάνει περισσότερα ταξίδια για να τους συναντάει στις Βρυξέλλες, για να μην προκαλεί τον ελληνικό λαό...

Α. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ (ΣΤΑΡ): Κάνατε λόγο για ενιαίο μέτωπο. Το ΚΚΕ γενικώς κάνει λόγο να περάσουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στο λαό. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, δε θα ήταν καλύτερα αντί για ένα ισχυρό ΚΚΕ να υπάρχει μια ισχυρή αριστερά;

-- Επειδή δε θέλω τώρα να ασχοληθώ με τους όρους, θα σας πω το εξής πράγμα. Για ποια αριστερά λέτε; Γιατί εμείς κοιτάμε προγράμματα. Αφήστε τους όρους, άλλος μπορεί να θέλει να λέγεται ριζοσπάστης, όπως θέλει. Εμείς πάντως είμαστε ΚΚΕ, θέλουμε να έχουμε και το όνομα και τη χάρη. Λοιπόν για ποια αριστερά λέτε; Την αριστερά που λέει ότι εγώ μπορώ να κυβερνήσω, δε θα καταθέσω την εντολή και θα κάνω κυβέρνηση και θα πάω να διαπραγματευτώ με την ΕΕ, το μνημόνιο; Που κοροϊδεύει; Γιατί λέει εμείς θα αγωνιστούμε - το πρωί το άκουγα - εμείς λέει θα πάμε αγωνιστικά, ενώ ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Παπαδήμος δεν πήγαν αγωνιστικά. Ενώ αυτοί θα πάνε αγωνιστικά. Αυτό δηλαδή είναι το ζήτημα. Εδώ βλέπετε τι ανταγωνισμοί υπάρχουν. Εδώ ο ένας επιχειρηματικός όμιλος χτυπάει τον άλλο, η γαλλική κυβέρνηση τα βάζει με τη γερμανική, η γερμανική με τη βρετανική, λυκοσυμμαχία είναι, είναι ανταγωνιστές, σύμμαχοι κατά των λαών.

Με ποια αριστερά θα πάμε; Ακουγα σήμερα το πρωί στέλεχος της αριστεράς που έλεγε το εξής πράγμα: Να μην απολυθούν οι 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Εντάξει. Τώρα, πώς θα το λύσουν αυτό το θέμα, αφού πρέπει ό,τι κάνουν να έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ; Οταν διαπραγματεύεσαι με τους κανόνες της ΕΕ δεν μπορεί να την αγνοήσεις, εμείς σπάμε τα δεσμά μ' αυτήν. Λέει να έχουμε ένα σύγχρονο Δημόσιο που στηρίζει τους επιχειρηματίες - το άκουσα με τα αυτιά μου. Μα αυτό το Δημόσιο που στηρίζει τους επιχειρηματίες το είχαμε μια ζωή και το έχουμε ακόμα. Είτε μικρό είναι, είτε στενό, είτε τεράστιο, τους επιχειρηματίες βοηθούσε. Δηλαδή τι το διαφορετικό, δεν κατάλαβα; Μ' αυτή την αριστερά θα πάμε;

Εμείς δεν έχουμε προκατάληψη στα ονόματα, δε μας ενδιαφέρει αυτό. Διαφωνούμε προγραμματικά. Να σας πω και κάτι. Η ΝΔ δεν μπορεί να φθείρει τη λαϊκή συνείδηση ή η ΕΡΕ προηγούμενα γιατί πάντα προσπαθούσε να διαπαιδαγωγήσει το λαό συντηρητικά, αυταρχικά, με το νόμο και την τάξη. Το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε - η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, γιατί δε θέλω να τα φορτώσω στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ - έγινε ο μεγάλος διαφθορέας συνειδήσεων. Συκοφάντησε τα πάντα. Ε, λοιπόν σήμερα ένα τέτοιο ρόλο μπορεί να τον παίξει κάλλιστα μια «σύγχρονη αριστερά».

Γιατί η ΕΕ τι είναι; Κάποιοι άνθρωποι, που αν πας και τους πεις, κοίταξε να δεις κ. Μέρκελ - εγώ σας λέω να φύγει η Μέρκελ απ' τη μέση και έρθει ο σοσιαλδημοκράτης -, και της πεις «δεν έχεις καταλάβει ότι ο λαός πεινάει ο ελληνικός; Σας παρακαλούμε μην πάρετε αυτά τα μέτρα», θα πεισθεί; Είμαι βέβαιη ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Και οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι πάνε και λένε στ' αυτί «κοιτάξτε να δείτε ο λαός δεν αντέχει». Λένε όμως και το άλλο, «προσέξτε θα δυναμώσουν οι κομμουνιστές, θα γίνει εξέγερση, θα γίνει επανάσταση, δώστε μας χρόνο» - το λένε. Διαπραγματεύονται κι αυτοί για το εφοπλιστικό κεφάλαιο κ.λπ. κ.λπ., διαπραγματεύονται, αλλά πάνε και λένε μην τα πάρετε αυτά τα μέτρα σας παρακαλούμε, θα γίνει εξέγερση και αναταραχή, το λένε και δημόσια. Κι όμως έχει φτάσει σ' αυτό το σημείο που οι σύμμαχοί τους δεν παίρνουν υπόψη και αυτό.

Καταλαβαίνετε τώρα τι συμφέροντα παίζονται; Η κρίση είναι βαθιά στην Ευρώπη. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε. Το έχουμε πει πολλές φορές, δε θέλω να το επαναλάβω. Δεν είμαστε στη δεκαετία του '70 και του '80. Μερικοί θέλουν, χρησιμοποιούν την πείρα του ΠΑΣΟΚ. Σου λέει το ΠΑΣΟΚ πώς απ' το 13% πήγε στο 48%, δε βαριέσαι τώρα μία βδομάδα πριν απ' τις εκλογές να ρίξω καμιά εικοσαριά συνθήματα έτσι επαναστατικά και μετά βλέπουμε.

Εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν κάνουν συμμαχία μεταξύ τους, ήταν 10 ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά φύγανε και κάναν κάτι άλλο, γιατί δεν κάνουν μεταξύ τους; Να κάνουν. Γιατί θέλουν το ΚΚΕ; Ξέρετε γιατί μας θέλουν; Για να μη συναντούν μετά το λαϊκό κίνημα, να μας βάλουν στο χέρι, να είμαστε μέσα στην κυβέρνηση να γκρινιάζουμε μέσα στην κυβέρνηση, αλλά να μη στηρίζουμε το λαό και να μας εκβιάζουν μετά «μη φύγετε γιατί θα γυρίσει η δεξιά». Ε, το παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ δεν το παίξαμε το 1981, θα το παίξουμε το 2012; Γιατί έχουμε εμείς ευθύνη; Δεν κατάλαβα. Να συμπληρώνουμε τις τρύπες των άλλων;

- Κ. ΖΑΓΑΡΑΣ (Αυγή): Κυκλοφορεί ευρέως μια αφίσα του Κόμματός σας με το σύνθημα «στείλτε ευρωπαϊκό μήνυμα». Ρίχνοντας μια ματιά στα τεκταινόμενα της ευρωπαϊκής αριστεράς, είδαμε πρόσφατα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στην Πορτογαλία, το ΚΚ Πορτογαλίας, το αδελφό σας δηλαδή κόμμα, με το μπλοκ της αριστεράς να προχωρούν σε μια προεκλογική συνεννόηση μεταξύ τους. Στη Γαλλία, που αναφερθήκατε προηγουμένως το «Μέτωπο της Αριστεράς» το 1,5% των προηγούμενων εκλογών, έφτασε το 11%, ακολουθώντας την πολιτική της ενότητας. Εσείς, ωστόσο, εδώ παραμένετε στην αντίληψη να συνεχίζετε μόνοι, μολονότι στη χώρα μας, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, συντρέχουν ειδικοί λόγοι που απορρέουν από τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική και να υπάρξει ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς. Εντάξει, μέχρι τις εκλογές υπάρχουν κομματικές σκοπιμότητες, το αντιλαμβάνομαι και δεν προλαβαίνετε να στείλετε, να συνειδητοποιήσετε κι εσείς το ευρωπαϊκό μήνυμα που πρέπει να στείλει ο ελληνικός λαός. Μετά τις εκλογές, όμως, θα συνεχίσετε τον εμφύλιο που έχετε κηρύξει στο εσωτερικό των αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων του τόπου;

-- Ο εμφύλιος είναι ανάμεσα σε αδέλφια. Εγώ έτσι ξέρω τον εμφύλιο. Είμαστε αντίθετοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είμαστε αντίθετοι και με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον κ. Καμμένο κ.λπ., κ.λπ. Δεν είναι εμφύλιος αυτός. Δεν είμαστε αδέλφια να σκοτωνόμαστε. Δεύτερον. Τα κοινά μέτωπα της αριστεράς αυτού του τύπου, δηλαδή εντός της ΕΕ να διαπραγματευτούμε, να κάνουμε εθνικό διάλογο, κοινωνικό διάλογο κι όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει, όχι μόνο το 1% μπορεί να πάει στο 12% και 13%. Μπορεί να γίνει και η κυβέρνηση. Γιατί δηλαδή, αυτό είναι το κριτήριο; Δηλαδή το κριτήριο είναι το εκλογικό ποσοστό και όπως να 'ναι;

Εγώ σας λέω το εξής πράγμα: Το Γαλλικό και το Ιταλικό ΚΚ είχαν 25% και 30% στη Γαλλία και στην Ιταλία. Είχαν σημαντικότατες θέσεις κατακτημένες, βέβαια, μέσα από αγώνες, δεν τους τις χάρισε κανείς στο γαλλικό και στο ιταλικό εργατικό κίνημα. Στην Ιταλία, είχαν την πλειοψηφία στην Τοπική Διοίκηση. Και η Τοπική Διοίκηση στην Ιταλία είχε πάρα πολλές αρμοδιότητες και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Πώς έγινε αυτά τα κόμματα κι έφτασαν εκεί που έφτασαν; Οταν έκαναν κάτι τέτοια μέτωπα, αντιμπερλουσκόνι, αντι-έτσι, αντι-αλλιώς και αλλιώτικα. Αυτό σήμερα στην Ιταλία, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ιταλίας είναι ο κ. Ναπολιτάνο. Πρωθυπουργός σε ιταλική κυβέρνηση ήταν πρώην κομμουνιστής. Κοιτάξτε, άμα είμαστε κι εμείς «πρώην», θα γίνουμε και υπουργοί, αυτό είναι βέβαιο. Οι πρώην αμείβονται. Δεν υπάρχει περίπτωση, οι πρώην αμείβονται.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι το εξής: Ο λαός πραγματικά δεν αντέχει άλλο. Αλίμονο αν δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλωστε, τα μέλη του Κόμματος στην πολύ μεγάλη τους πλειοψηφία και τα στελέχη είναι κομμάτι αυτού του λαού. Πρέπει να κάνουμε ειδική ανάλυση των προβλημάτων, αφού τα ζούμε. Εχουν συνέπειες και σε εμάς τους ίδιους. Το ερώτημα που μπαίνει είναι το εξής. Αν ο λαός θέλει μια κυβέρνηση που θα του λύσει τα προβλήματα, είναι στη δική του ευθύνη να εκλέξει. Μιλάμε για την κάλπη.

Και ένα τελευταίο. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς, σε μια περίοδο όπου τα προβλήματα οξύνονται, είναι δυνατόν να παραμένει στην Ελλάδα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΓΕΣΑΣΕ - τώρα τα λέω έτσι, με τα αρχικά αν και δεν μου αρέσει, το κάνατε εσείς οι νέοι περισσότερο με τα αρχικά, αλλά τέλος πάντων. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τέτοιος συσχετισμός δύναμης στις κορυφές του κινήματος; Δε δείχνει ότι ακόμα ο λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, αν δεν τους πετάξουν όλους αυτούς έξω; Με μαζικές διαδικασίες.

Κι, όμως, είμαστε σε ένα σημείο που λέτε να συνεργαστούμε, όπου ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο παραπέντε ήταν αντίθετος στο να νομιμοποιηθούν οι εκπρόσωποι των εργατών δήμου, όπου είχαν εκλεγεί με ψηφοδέλτια και από συμβασιούχους. Και δέχτηκε να εξαιρεθούν αντιπρόσωποι από 18 σωματεία, που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά μετά κατάπιε τη γλώσσα του, όταν το ΠΑΣΟΚ δέχτηκε να μπουν πέντε σωματεία που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά εκεί πλειοψηφία είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ε, τώρα κοιτάξτε, πραγματικά δεν μου αρέσει μια βδομάδα πριν τις εκλογές, αλλά δεν πάει και πολύ δηλαδή να μας ρίχνουν και την ευθύνη του «όχι»; Ας πάνε να κουμαντάρουν μερικά πράγματα που αφορούν σήμερα το κίνημα και μετά να ρίξουν το ανάθεμα στο ΚΚΕ.

Στο χέρι δεν μας βάζουν. Τα ίδια έχουν γίνει στους εμποροϋπάληλλους, στις Συλλογικές Συμβάσεις, παντού. Οταν αυτή τη στιγμή έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου από το λαό, όταν δεν αντέχεις να περιμένεις, τότε θα την πατήσεις. Δεν είμαστε αλάνθαστοι ως ΚΚΕ, αλλά όταν χάσεις την εμπιστοσύνη σου στο λαό έχεις τελειώσει. Εχεις τελειώσει. Εμείς δε λέμε ούτε ξεπουλήθηκαν, ούτε πρόδωσαν, ούτε γεννήθηκαν οπορτουνιστές, όπως λέμε. Αλλά έχασαν την εμπιστοσύνη στο λαό. Αμα δεν πιστεύεις στο λαό, πρώτα θα κοιτάξεις να τα βρεις με τους επάνω. Ε, λοιπόν δεν έχουμε καμία ευθύνη γι' αυτές τις εξελίξεις.