Ομιλία στη χτεσινή συγκέντρωση στην Ελευσίνα της Μαρίας Δελή, γυναίκας απεργού χαλυβουργού

 Aναδημοσίευση από Π.Α.ΜΕ εκπαιδευτικών

«Εχω την τιμή να είμαι σύζυγος χαλυβουργού. Ενός απεργού χαλυβουργού που αγωνίζεται μαζί με τους συναδέλφους του, σαν μια γροθιά, 25 μέρες τώρα, μπροστά στις πύλες του εργοστασίου.

Τις τελευταίες μέρες, η ανάγκη να συγκροτήσουμε μια "επιτροπή αγώνα γυναικών απεργών χαλυβουργών" είναι πιο έντονη και η προσπάθειά μας συνεχίζεται. Επιτρέψτε μου να πω δύο κουβέντες και πιστεύω να καταφέρω να εκφράσω όλες τις γυναίκες των απεργών χαλυβουργών.

Είμαστε οι γυναίκες των εργατών που καθημερινά αγωνιούμε για τη ζωή τους όταν περνούν τις πύλες του "Νταχάου" (έτσι το λένε, κι έτσι είναι). Καθημερινά ζούμε με το φόβο του εργατικού ατυχήματος. Οι θερμοπληξίες και τα καψίματα είναι καθημερινό φαινόμενο. Είμαστε οι γυναίκες των χαλυβουργών που προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των οικογενειών μας με τα 200 και 250 ευρώ την εβδομάδα.

Οι σύντροφοί μας ξέρουν ότι εμείς και τα παιδιά μας είμαστε στο πλάι τους, στηρίζουμε τον αγώνα τους και αισθανόμαστε ιδιαίτερη περηφάνια που οι δικοί μας σύντροφοι δεν έσκυψαν το κεφάλι στον εκβιασμό και στην τρομοκρατία του βιομήχανου.

Αισθανόμαστε ιδιαίτερη περηφάνια που οι δικοί μας σύντροφοι επέλεξαν το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας. Επέλεξαν τον ηρωικό εργατικό αγώνα για να υπερασπιστούν το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας.

Να ξέρει ο βιομήχανος ότι απέναντί του δεν είναι μόνο οι 400 χαλυβουργοί, απέναντί του, σαν έτοιμες από καιρό, βρίσκονται και οι 400 γυναίκες των χαλυβουργών, απέναντί του βρίσκονται τουλάχιστον 800 παιδιά χαλυβουργών.

Εδώ που φτάσαμε, δεν έχει γυρισμό για τους χαλυβουργούς και τις οικογένειές τους. Εμείς δε ζούμε με 500 ευρώ!

Είμαστε εδώ μαζί τους, τους στηρίζουμε. Τους δίνουμε δύναμη από τη δύναμή τους! Κουράγιο από το πείσμα τους. Θάρρος από το δίκιο του αγώνα τους!

Είμαστε εδώ μαζί με τα παιδιά μας χωρίς ψυχολόγους. Στα σχολεία ξέρετε, το υπουργείο της φωτοτυπίας προτείνει ψυχολόγους για να "εξηγήσουν" στα παιδιά μας τα φαινόμενα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας.

Εμείς συζητάμε με τα παιδιά μας, τους λέμε την αλήθεια.

Με ζωντανό παράδειγμα τους πατεράδες τους. Κάνουμε κουρελόχαρτο μπροστά στα μάτια τους την αντίληψη που τους περνάνε μέσα από τα βιβλία, την αντίληψη που λέει ότι για την ανάπτυξη της κοινωνίας είναι απαραίτητο να υπάρχουν επιχειρήσεις και επιχειρηματίες. Ας έρθει ο Μάνεσης να βάλει μπροστά το εργοστάσιο!

Τα παιδιά μας είναι περήφανοι για τους πατεράδες τους. Παίρνουν μαθήματα ζωής και αγώνα από τους χαλυβουργούς. Μαθαίνουν τώρα ότι οι εργάτες πατεράδες τους δε σκύβουν το κεφάλι στην εκμετάλλευση και τα αφεντικά, δε ζητιανεύουν το δίκιο τους, αγωνίζονται γι' αυτό, παλεύουν.

Εχουμε χρέος όλες οι μανάδες σαν και μας, όλες οι μανάδες που μεγαλώνουμε την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι περήφανα που είναι παιδιά εργατών! Να τους μάθουμε ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Να τους μάθουμε ότι η ζωή τους και το μέλλον τους κρίνεται και θα κριθεί στους ταξικούς αγώνες, στην ενότητα και στην αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, της τάξης τους.

Τίποτα δεν ήταν εύκολο στη ζωή μας, τίποτα δε μας χαρίστηκε, ό,τι έχουμε το αποκτήσαμε με κόπο και αγώνα. Ξέρουμε πως αυτός ο αγώνας που δίνουμε, με μπροστάρηδες τους συντρόφους μας, είναι δύσκολος.

Βλέπουμε, όμως, πως αυτός ο αγώνας έχει περάσει τις πύλες της "Χαλυβουργίας", έχει γίνει υπόθεση όλων των εργατών σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, έχει γίνει υπόθεση όλου του λαού σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό.

Από την πρώτη στιγμή, είναι μαζί μας το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία, είναι μαζί μας το ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή αυτός ο αγώνας στηρίχθηκε με ψηφίσματα και αποφάσεις συνδικάτων, σωματείων, ομοσπονδιών, συλλόγων γυναικών και νεολαίας, λαϊκών επιτροπών, επιτροπών ανέργων, μαθητών κ.λπ.

Από την πρώτη στιγμή εκφράστηκε ένα ποτάμι αλληλεγγύης προς τους χαλυβουργούς και τις οικογένειές τους. Ενα ποτάμι αλληλεγγύης που εξελίσσεται σιγά σιγά σε χείμαρρο και μεταφέρει οικονομική ενίσχυση και τρόφιμα για τις οικογένειές μας.

Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και του λαού μας. Υποκλινόμαστε στη διεθνή αλληλεγγύη όλων των εργατών.

Είμαστε εδώ όρθιες με το κεφάλι ψηλά, μαζί με τους χαλυβουργούς και τα παιδιά μας. Δε λυγάμε στις απειλές τους. Δε λυγάμε στις απολύσεις. Δε λυγάμε στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία.

Ατσαλωνόμαστε από την ταξική αλληλεγγύη. Ατσαλωνόμαστε από τη δύναμη και την ενότητα της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Για μας δεν έχει γυρισμό. Συνεχίζουμε με όλους τους εργαζόμενους. Πιο δυνατά - πιο μαζικά - πιο συλλογικά - πιο οργανωμένα - πιο ταξικά.

Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλου του λαού.

Είμαστε σίγουρες ότι έτσι θα γίνει, γιατί έτσι πρέπει να γίνει».