Πού το πάνε;

Πρόσφατα ο Αντ. Σαμαράς στην ομιλία του στις ΗΠΑ, ως πολέμιος υποτίθεται των «άκρων», προπαγάνδισε την επικίνδυνη θεωρία ταύτισης της φασιστικής εγκληματικής δράσης κατά του εργατικού, του λαϊκού κινήματος, με τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το κλείσιμο των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών βάσεων κλπ. Προχτές η ΝΔ επανήλθε διά της εκπροσώπου Τύπου της, κατατάσσοντας στα «άκρα» τις δυνάμεις που παλεύουν «ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τη νεοαποικιοκρατία και τη δύναμη των πολυεθνικών εταιρειών», τη «διάλυση του ΝΑΤΟ, το γενικό αφοπλισμό και την κατάργηση των στρατιωτικών βάσεων εντός ΕΕ».

Στην ΕΕ συζητούν την ποινικοποίηση ακόμη και της έκφρασης διαφορετικών από τις επίσημες κρατικές και με νόμους κατοχυρωμένες ιδεολογικοπολιτικές τοποθετήσεις για ιστορικά ζητήματα. Και ξέρουμε ότι επίσημη κρατική τοποθέτηση είναι η ταύτιση ναζισμού - κομμουνισμού, η ταύτιση των φασιστικών καθεστώτων με τα σοσιαλιστικά. Ηδη η αντίθεση σ' αυτή τη σάπια ανιστόρητη θεωρία διώκεται σε χώρες της ΕΕ όπως οι Βαλτικές, όπως διώκονται και οι κομμουνιστές.

Στη Βουλή η κυβέρνηση έφερε και ψήφισε τροπολογία, σύμφωνα με την οποία «όποιος με πρόθεση παραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων, με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ή με κανονισμούς της ΕΕ τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, εκτός αν από άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή»...

Πού το πάνε με όλα τα παραπάνω; Να σηκώσουν νέα εμπόδια στην αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη του εργατικού, του λαϊκού κινήματος, ποινικοποιώντας αυτόν τον αγώνα κόντρα στη βαρβαρότητα. Ηθικά για την εργατική τάξη είναι δίκαιο το «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» έλεγε πρόσφατα ο Μ. Βορίδης σε τηλεοπτικό πάνελ, αλλά «πολιτικά ορθό» είναι η εφαρμογή των νόμων των καπιταλιστών. Ιστορικά το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, τηρουμένων των αναλογιών, έχει ξαναπεράσει και αντιμετωπίσει παρόμοιες επιθέσεις των αστών (π.χ. το Ιδιώνυμο του Ελευθ. Βενιζέλου), αλλά δεν «τα δίπλωσε», τις αντιμετώπισε ακριβώς γιατί έχει το δίκιο με το μέρος του.

Χρειάζεται επαγρύπνηση, αλλά πάνω απ' όλα ανασύνταξη του κινήματος, οργάνωση, αντεπίθεση, ένταση της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης, συμπεριλαμβανομένου και του ζητήματος ότι είναι δημοκρατικό δικαίωμα αναφαίρετο η αγωνιστική διεκδίκηση, κόντρα στους σφετεριστές του πλούτου από τους παραγωγούς του, το λαό. Το κίνημα να το επιβάλει στην πράξη.

902.gr