Οι «ανύπαρκτοι»

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 

Από τον Ρεπόρτερ του Δρόμου του «Π» Αλέξη Καζαντζίδη. Το κείμενο δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία.

Η πραγματικότητα, ως συνήθως,  βογγάει αλλού κι όχι στα τηλεσφαγεία, εκεί όπου το αίμα εξαργυρώνεται σε πονηρία και χρήμα . Άλλού βρίσκεται η σφαγή, στο μουλωχτό: πέντε πέντε, δέκα δέκα, εκατό εκατό, παίρνουν τους εργαζόμενους και τους πάνε για εκτέλεση. Απόλυση. Κι ύστερα χάνονται στη σιωπή. Κάθονται και κοιτάνε τα σκαλιά απέναντι. Άλλος δούλευε δέκα χρόνια. Άλλος δούλευε τρία χρόνια ή πέντε. Όλοι με την ψυχή στο στόμα –όμηροι αφεντάδων και αρχόντων: της Νέας Δημοκρατίας, που αν δεν πρόλαβε τον φόνο, έρχεται τώρα  το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και... εκτελεί για να λύσει το πρόβλημα. Ωραία λύσις! Που πράγματι εμπεριέχει και βαρβάρους!
Εργαζόμενοι σε κλωστοϋφαντουργία.Όποιος ρωτήσει τι πάει να πει κλωστοϋφαντουργός, θα ακούσει για μπαμπάκι που βουλώνει τα πνευμόνια και βάρδια ως το πρωϊ.
Σε καιρούς, λοιπόν, που το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, φαίνεται ουδόλως τη βλάπτει η απόλυση και κυρίως δεν τη βλάπτει ο… υγιής ανταγωνισμός. 30 εργάτες και εργάτριες -απ' αυτήν την ξεχασμένη εκείνη τάξη που έχει πάψει να «υπάρχει» στα ΜΜΕ, στην ορολογία των μεγάλων κομμάτων και στη συνείδηση αρκετού λαού- βρέθηκαν στον δρόμο. 30 πρόσωπα, άνθρωποι, φυσικές οντότητες που ανήκουν σε οικογένειες, προστίθενται ως ακόμα μερικά νούμερα για τη στατιστική των Υπουργείων και την ακατάσχετη μπουρδολογία για «έξυπνη οικονομία» .
Πώς το έλεγε η κυρία Διαμαντοπούλου αναζητώντας ένα νέο όραμα για την Ελλάδα: «είναι αυτό που εγώ ονομάζω δημιουργία Εξυπνης Ελλάδας». Οπως έξυπνα όπλα, έξυπνες βόμβες, έξυπνες  απολύσεις και μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.