Η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη συζήτηση για τον προυπολογισμό

Θα ζητήσω συγνώμη απ' όσους κάθονται τούτη την ώρα και βλέπουν την τηλεόραση της Βουλής και ακούνε τις ομιλίες μας γιατί δε σκοπεύω να αναφερθώ, να μιλήσω, να προβάλλω τα εκρηκτικά προβλήματα, τα πολύ οξυμένα προβλήματα που απασχολούν τη μεγάλη πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, τους εργατοϋπαλλήλους και μικρούς επιχειρηματίες, τη φτωχή αγροτιά και ακόμα πιο ιδιαίτερα τις γυναίκες και τη νεολαία.

Και δε θα το κάνω γιατί επαρκώς αναλύθηκαν και τα προβλήματα και οι συνέπειες της όξυνσης των προβλημάτων από το συγκεκριμένο κρατικό προϋπολογισμό, απ' όλους τους βουλευτές που μίλησαν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, αλλά και γιατί σε τελευταία ανάλυση δεν πρόκειται να συγκινήσουν κανένα. Δεν πρόκειται να συγκινηθεί η κυβέρνηση, δεν περιμένει από μας να αναλύσουμε τα προβλήματα, να συγκινηθεί και να πάρει κάτι πίσω. Εδώ υπάρχουν συγκεκριμένες επιλογές.

Βεβαίως, εκεί που χρειάζεται να δώσει κανείς πολύ μεγάλη σημασία, κι εμείς προσπαθούμε να το κάνουμε σαν Κόμμα με επάρκεια κι ακόμα περισσότερο πρέπει να προσπαθήσουμε, είναι όλη αυτή η συζήτηση, ο διάλογος και πάνω απ' όλα η πάλη να γίνει έξω από το Κοινοβούλιο. Εκεί διαμορφώνονται οι εξελίξεις, εκεί μπορούν να διαμορφωθούν. Μέσα εδώ κάνουμε το καθήκον μας απλώς, να λέει ο καθένας αυτό που πιστεύει και να γίνεται αυτό το βήμα, όσο είναι δυνατόν, βήμα ενημέρωσης του λαού.

Αυτό που έχει σημασία σήμερα, είναι ο εργαζόμενος λαός να ξέρει τι φταίει για τη σημερινή κατάσταση. Γιατί αν δεν γνωρίζει τι φταίει -δεν λέω ποιος φταίει, αλλά τι φταίει, το ποιος φταίει βγαίνει αμέσως από εκεί και πέρα- αν δεν γνωρίζει τι φταίει, δεν μπορεί να ανεβάσει την αποτελεσματικότητα των αγώνων, δεν μπορεί να πετύχει απολύτως τίποτα. Δεν μπορεί να έχει πραγματικά αιτήματα, στόχους πάλης, ουσιαστικές διεκδικήσεις και κυρίως αποτελεσματικότητα. Εχει σημασία ο λαός να ξέρει πού πάει η κατάσταση, άμεσα και μακροπρόθεσμα και πιο πέρα. Γιατί πάλι, αν δεν ξέρει τι έρχεται μπροστά του, δεν θα μπορεί να σταθμίσει τα σημερινά προβλήματα.

Θα ήθελα να σταθώ σε ένα ζήτημα του κρατικού προϋπολογισμού και το κάνω ευχαρίστως με την υποχρέωση που ανέλαβα επειδή σήμερα συναντήσαμε, αντιπροσωπεία του Κόμματος, το συμβούλιο της ΚΕΔΚΕ. Μέσα από τα πολύ συγκεκριμένα στοιχεία που έφεραν για τις δραματικές περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού απέναντι στο νέο θεσμό που η κυβέρνηση τον ανήγαγε σε επανάσταση, απέναντι σ' αυτά που χρόνια χρωστάει στους Δήμους -δεν θα σταθώ στην Περιφέρεια- προδιαγράφεται αυτό που εμείς είχαμε πει προεκλογικά: Οτι ο «Καλλικράτης» θα δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στις όποιες εναπομείνασες κοινωνικές υπηρεσίες, δεν λέω κατακτήσεις, στις όποιες κοινωνικές παροχές έκανε η Τοπική Αυτοδιοίκηση πετσοκομμένες όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Απ' αυτή την άποψη, εμείς είπαμε καθαρά στους δημάρχους, ενδεχομένως τα προηγούμενα χρόνια δεν το κάναμε επαρκώς, αλλά για μας απέναντί μας είναι και ο θεσμός του Δήμου και της Περιφέρειας, πέρα από την κυβέρνηση βεβαίως. Κι αυτό διότι οι δήμαρχοι ή θα σκύψουν το κεφάλι και θα εφαρμόσουν την κρατική πολιτική ή θα πάνε με τη μεριά του λαού. Δεν είμαστε πολύ αισιόδοξοι για τη δεύτερη πλευρά...

Γκεμπελικά ψέματα για την κρίση

Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση κατά τη γνώμη μας έχει πάρει την πρωτοκαθεδρία -αν θέλετε εκεί πατά το γεγονός ανάμεσα στα άλλα όταν λέμε ότι είναι η χειρότερη κυβέρνηση που έχουμε γνωρίσει, βεβαίως είναι η περίοδος που διανύουμε- σ' αυτό που λέμε ψέμα, κυριολεκτικά ψέμα, γκεμπελικά ψέματα όσον αφορά τις αιτίες της κρίσης, την πορεία της κρίσης, τα εργαλεία αντιμετώπισης της κρίσης, την άμεση προοπτική. Τέτοιο ψέμα, τέτοια κοροϊδία και τέτοιο δούλεμα -λέω είναι η περίοδος τέτοια- δεν έχει γίνει ξανά στον ελληνικό λαό...

Κι εδώ πρέπει να πούμε ότι βεβαίως δεν έχει καταφέρει η κυβέρνηση να πείσει τον ελληνικό λαό για την πολιτική της, ούτε τους ψηφοφόρους της. Ωστόσο, υπάρχει ένα ζήτημα που πρέπει να γίνει κατανοητό κι από εκείνο το τμήμα του ελληνικού λαού -που είναι μικρότερο από πριν αλλά παραμένει κρίσιμο- που ενώ είναι αντίθετο στα μέτρα βάζει ένα «αλλά...» και λέει «αλλά... ήταν αναπόφευκτα».

Οσο υπάρχει άποψη «είμαι αντίθετος στα μέτρα αλλά ήταν αναπόφευκτα», ξαναλέμε, ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα. Κι αυτό οφείλεται στο ψέμα της κυβέρνησης, στον αποπροσανατολισμό και πρέπει να πω ότι και τα άλλα κόμματα στη Βουλή, ο καθένας από τη δική του πλευρά, υποστήριζαν αυτό το ζήτημα.

Υπάρχει κι ένα δεύτερο. Η κυβέρνηση, στελέχη της κυβέρνησης να το πω έτσι ή αυτοί που μιλάνε περισσότερο ή που χειρίζονται ζητήματα, κατά τη γνώμη μου βρίσκονται σε εξαιρετικά μεγάλη σύγχυση. Και βρίσκονται σε σύγχυση όχι από ανικανότητα, όχι από μετριότητα, δεν μας απασχολεί αυτό, αλλά γιατί συνειδητοποιούν το εξής πράγμα: Ο,τι εργαλεία, φάρμακα, μέσα κι αν χρησιμοποιήσουν για την αντιμετώπιση της κρίσης, δεν πρόκειται να τιθασευτεί.

Και όποιο μείγμα πολιτικής -κι αυτή η κριτική ισχύει και για τα άλλα κόμματα αλλά μιλάμε για την κυβέρνηση, η οποία χειρίζεται το ζήτημα-, όποιο μείγμα πολιτικής και να εφαρμοστεί απ' αυτά που προτείνονται εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο ή αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού σε όλη την Ευρώπη και παγκόσμια, όποιο μείγμα και να έρθει, ούτε το χρέος θα αντιμετωπιστεί, ούτε τα ελλείμματα, ούτε ανταγωνιστική θα γίνει η Ελλάδα, ούτε θα αποφύγει είτε την ελεγχόμενη, είτε την άναρχη -να το πω έτσι- κι απρόσμενη χρεοκοπία. Ηδη είναι σε πορεία χρεοκοπίας.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Αναπτύσσεται μια συζήτηση με μοχλό βεβαίως ένα σημαντικό τμήμα της κυρίαρχης τάξης της χώρας, των βιομηχάνων, λένε και τα άλλα κόμματα για να ξεφύγουν από τη δυσκολία, γιατί δεν μπορούν να μπουν στην αιτία του προβλήματος, ότι πρέπει να γίνει ανάπτυξη, να γίνουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να γίνει ανακατανομή της πίτας. Είναι κι αυτό μία επιλογή διαχείρισης.

Εάν γίνει αυτό, το χρέος θα ανέβει, τα ελλείμματα θα ανέβουν, ο πληθωρισμός θα ανέβει και θα μεταφερθεί η χρονική στιγμή όπου θα γίνει το μεγάλο μπουμ. Απλώς θα μετατεθεί η χρονική στιγμή. Θα κερδίσει κάποιο χρόνο η κυβέρνηση. Δεν έχω χρόνο να το αναλύσω με αυστηρά οικονομικούς όρους. Αν κάνουμε αυτό που σήμερα επιλέγει η κυβέρνηση, ύφεση, ύφεση, ύφεση, δηλαδή δίνει έμφαση σ' αυτό που λέμε δημοσιονομική πολιτική, η κρίση βαθαίνει.

Καμία διαχείριση δεν αποτρέπει την κρίση

Ετσι, για μας το ζήτημα είναι καθαρό. Η κρίση με όλα τα παρεπόμενα που έχει --να προσθέσουμε και τις ελληνικές ιδιομορφίες; Να τις προσθέσουμε...-- που έχουν σχέση με τη θέση της χώρας μέσα στην ΕΕ, στο παγκόσμιο σύστημα το καπιταλιστικό, το μέγεθος της αγοράς, αν θέλετε και ιστορικά στοιχεία αλλά δεν είναι της ώρας να τα αναλύσω. Η κρίση που υπάρχει στην Ελλάδα δε διαφέρει καθόλου από την κρίση που μαστίζει την Ευρώπη, πολλές ευρωπαϊκές χώρες κι άλλες που θα μπουν, από την κρίση των ΗΠΑ κλπ.

Η διαφορά τους μπορεί να υπάρχει σε ποιο κρίκο εκφράστηκε το πρόβλημα, στο βάθος της κρίσης ή στο χρόνο ανάκαμψης ή ποια χώρα θα βγει περισσότερο κερδισμένη ή λιγότερο χαμένη από την κρίση σε σχέση με μια άλλη. Διότι ο λαός έχει τρελαθεί κυριολεκτικά να ακούει ότι για την κρίση φταίει η διαχείριση της ΝΔ. Καμία διαχείριση, ούτε καλή, ούτε κακή, μπορεί να αποτρέψει την κρίση. Κάποιους δείκτες μπορεί να βελτιώσει...

Η ΝΔ λέει ότι για την όξυνση της κρίσης, τη διόγκωση του χρέους φταίει ο τρόπος που διαπραγματεύτηκε το χρέος και η στιγμή που ξεκίνησε, το ΠΑΣΟΚ που είχε ταλαντεύσεις (πάω στο μνημόνιο - δεν πάω...) κλπ. Μα, είναι πολύ φυσικό το χρέος να μεγαλώνει όταν υπάρχει πτώση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, όταν υπάρχει ύφεση. Και μάλιστα, πολλές φορές μεγαλώνει περισσότερο ως ποσοστό και λιγότερο ως το αντίστοιχο πραγματικό μέγεθος.

Ακούσαμε για τις τραπεζικές «φούσκες», για τις τράπεζες ότι φταίνε οι τράπεζες που δάνειζαν έτσι, που δάνειζαν αλλιώς, και αποκορύφωμα ότι... φταίει το σπάταλο κράτος. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι εμείς με αυτό το κράτος, το αστικό, είμαστε ριζικά αντίθετοι. Απορρίπτουμε την ανασυγκρότηση, τη μεταρρύθμιση, την αναγέννησή του, την αναδόμησή του. Αυτό το κράτος θα έρθει η στιγμή που πρέπει να τσακιστεί, να μην υπάρχει αυτό το κράτος.

Δε δεχόμαστε όμως ότι αιτία της κρίσης είναι το σπάταλο κράτος. Αυτά τα λέτε για να περάσετε τις ιδιωτικοποιήσεις, για να φορτώσετε ευθύνες στους δημοσίους υπαλλήλους, στους μισθούς, στο λαό και να μπερδέψετε τα πράγματα και να χάσει ο καθένας γιατί παίρνετε σήμερα αυτά τα μέτρα.

Βεβαίως υπήρχαν και μίζες και πολυθεσίτες, βεβαίως ήταν ένα μέρος των εργαζομένων υψηλόμισθοι, βεβαίως υπήρχε και σπατάλη. Δεν γεννούν αυτά τα πράγματα όμως την κρίση. Αν θέλετε, είναι παρεπόμενα και συμπτώματα του συγκεκριμένου αστικού κράτους, του καπιταλιστικού συστήματος.

Στην Ελλάδα, λέει, έγινε ανάπτυξη. Καταρχήν απορρίπτετε το μεταπολεμικό παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας. Αλλοτε λέτε μεταπολεμικό, άλλοτε λέτε μεταπολιτευτικό, για να μπερδέψετε τον κόσμο. Αυτά λέτε.. Λέτε και μερικά ψέματα, γιατί το θεωρώ αδιανόητο, ανορθολογικό να τα πιστεύετε. Και το λέτε και σαν πρόφαση, «να κάνουμε αυτοκριτική - λέει - στον εαυτό μας»... Οχι. Αλλος είναι ο σκοπός δεν είναι η αυτοκριτική στον εαυτό σας. Θέλετε να εμπεδώσετε ότι αυτή η πολιτική που υπάρχει σήμερα, αυτός ο καπιταλισμός, όπως έχει εξελιχθεί, και είναι φυσιολογική η εξέλιξή του, ότι έχει μέλλον. Και δεν μπορείτε παρά να πείτε ότι απορρίπτετε το μεταπολεμικό μοντέλο.

Θα σας πω το εξής πράγμα... Κι ότι στην Ελλάδα η ανάπτυξη έγινε με δανεικά, θα μπορούσα να σας φέρω πολλά αριθμητικά στοιχεία γιατί μελετάμε τη μεταπολεμική ανάπτυξη της Ελλάδας, από στοιχεία επίσημα, δικά σας, κρατικά, διεθνή, το σχέδιο Μάρσαλ, δεν έχουμε δικά μας στοιχεία... Και δεν ισχύει τίποτα απ' αυτά που λέτε. Γιατί τα λέτε όμως; Γιατί θέλετε να κρύψετε το γεγονός ότι στην Ελλάδα έγινε καπιταλιστική ανάπτυξη. Η Ελλάδα, από αγροτική χώρα έγινε βιομηχανική αγροτική χώρα.

Είχαμε καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα και δεν έγινε κυρίως με δανεικά, αυτό είναι λάθος. Εγινε από εσωτερική συσσώρευση κεφαλαίων, από ταξική εκμετάλλευση, από τη ληστεία και την εκμετάλλευση του λαού, από τους ίδιους λόγους που σε κάθε χώρα καπιταλιστική διαμορφώνεται συσσώρευση κεφαλαίου. Ακόμα και το σχέδιο Μάρσαλ σας δόθηκε, στην τότε κυβέρνηση, για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, δεν πήγε στη βιομηχανία, γιατί για άλλους λόγους οι ΗΠΑ ήθελαν να πάνε σε στρατιωτικούς σκοπούς.

Κι όμως, καπιταλιστική ανάπτυξη είχαμε, και τώρα λέτε να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο και δεν παίρνετε υπόψη -το παίρνετε αλλά δεν το λέτε στον κόσμο-, ότι η Ελλάδα είναι ενσωματωμένη στην ΕΕ, είναι άλλες οι συνθήκες και είναι άλλο πράγμα η κρίση σε μια ξεχωριστή χώρα που δεν είναι ενταγμένη θεσμικά μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα -έτσι κι αλλιώς είναι, αλλά δεν είναι θεσμικά, δεν έχει μνημόνια-, κι άλλο πράγμα μια Ελλάδα ενταγμένη μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Καμία σχέση ούτε με την Ελλάδα της κρίσης του 1929-'31, ούτε με την Ελλάδα της κρίσης την περίοδο του Μεταξά, ούτε με την Ελλάδα την περίοδο του Τρικούπη.

Δεδομένη η ανισόμετρη ανάπτυξη στον καπιταλισμό

Εδώ ακούμε τρελά πράγματα. Εχουμε πάει στην περίοδο του Τρικούπη. Και τότε πάλι τα εργαλεία ήταν συγκεκριμένη μορφή διαχείρισης, αλλά και άλλες οι δυνατότητες της καπιταλιστικής Ελλάδας. Σήμερα τα πράγματα περιπλέκονται πιο πολύ λόγω της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και η χρεοκοπία, η πορεία της χρεοκοπίας, θα συνδεθεί με πολύ σκληρές διαπραγματεύσεις και ανταγωνισμούς, για το ποια αστική τάξη, ποια μονοπώλια, τα γερμανικά, τα γαλλικά, εκείνα, τα άλλα, θα βγουν κερδισμένα απ' την κρίση. Κι άμα χάσουν λιγότερα, πώς θα κατανεμηθεί το κέρδος και η ζημιά.

Και η Ελλάδα, ακόμα κι όταν βγει από τον κύκλο της κρίσης, θα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Οχι από όλες, αλλά θα είναι σε κατάσταση πίσω απ' το ΑΕΠ που είχε πριν αρχίσει η κρίση. Εδώ, αν θέλετε να το υπογράψουμε κιόλας. Και μιλάμε κυρίως για ό,τι αφορά την παραγωγική ανάπτυξη.

Αλλά για να δούμε το πλουτοπαραγωγικό μοντέλο: Παρακολουθούμε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κάνουν λιγότερη προπαγάνδα και λένε πιο άμεσα τις θέσεις τους. Λένε, να επιδοθούμε σε τομείς όπου η Ελλάδα θα κάνει εξαγωγές. Καλά, Γερμανία είναι η Ελλάδα; Εμείς εδώ, εκ μέρους του Κόμματος, σας φέρνουμε επιχειρήματα με βάση και το δικό σας σκεπτικό και όχι από την πλευρά του σοσιαλισμού που τα βλέπουμε εμείς. Και σας λέμε το εξής πράγμα: Αυτό που λέτε στον κόσμο. Πού θα κάνετε επενδύσεις, για να καταλάβουμε. Πού θα αποκτήσετε πλεονέκτημα, θα γίνετε ανταγωνιστικοί, για να κάνετε εξαγωγές;

Μα, στην Ελλάδα έχουμε θάλασσα εισαγωγών. Δηλαδή, θα συνεχιστεί η κατάσταση των εισαγωγών, θα συνεχιστεί ακόμα περισσότερο το χτύπημα στη μεταποίηση. Πού θα κάνετε εξαγωγές; Το 1929 - 1931 τα ίδια έλεγε εκείνη την περίοδο και ο Βενιζέλος. Η Ελλάδα τότε έκανε εισαγωγές σε είδη πρώτης ανάγκης και εξαγωγές σε είδη πολυτελείας για άλλες χώρες. Πέστε μου τι εξαγωγές θα κάνουμε; Γιατί βεβαίως, τότε όταν έκανε εξαγωγές, σε σύκα και σταφίδα, όταν η κρίση του καπιταλισμού είναι παγκόσμια, κάποιες χώρες θα κόψουν τις σταφίδες και τα σύκα. Αλλά εμείς κάνουμε εισαγωγές σε είδη πρώτης ανάγκης.

Και αυτές οι εισαγωγές στα είδη πρώτης ανάγκης δε γίνονται γιατί δεν μπορούμε να τα παράγουμε εμείς, αλλά γιατί η καπιταλιστική Ελλάδα μέσα στην ΕΕ έχει αυτή τη συγκεκριμένη θέση και αυτές τις επιπτώσεις. Εδώ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έφτασε να πει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει πετρέλαιο. Δεν υπάρχει, πού τα βρήκατε αυτά; Και επομένως δεν υπάρχει θέμα υφαλοκρηπίδας. Αυτά τα λένε, λέει, οι στρατιωτικοί και οι διπλωμάτες. Και τώρα ήρθε ο κύριος Παμπούκης, κι όχι μόνο ο κύριος Παμπούκης και άλλα στελέχη της κυβέρνησης, και λέει κάντε φορέα υδρογονανθράκων και προχωράμε στη μελέτη, στην έρευνα, στην άντληση και στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και τα λοιπά. Πώς απότομα βρέθηκε πετρέλαιο και φυσικό αέριο;

Και μη μου πείτε, επειδή τον φορέα αυτό τον κάνει η κυβέρνηση θα είναι κρατικός; Ο φορέας αυτός είναι όπως όλοι οι φορείς που γίνονται τώρα, για τη μεταβίβαση, τις έρευνες αξιοποίησης της εκμετάλλευσης από πολυεθνικές. Μάλιστα έχει δημοσιευθεί, το λέω με επιφύλαξη - το έχουμε πει δεν έχει διαψευστεί - ότι έχει προχωρήσει συμφωνία για άντληση και εκμετάλλευση των πετρελαίων και φυσικού αερίου που θα κατανεμηθεί ως εξής: 60% οι αμερικάνικες εταιρείες, 20% οι τούρκικες, 20% οι ελληνικές. Και δεν έχει υπογραφεί μέχρι πριν ένα διάστημα, δεν ξέρω αν έχει γίνει τώρα, γιατί διαφωνούσαν μεταξύ τους οι αμερικανικές εταιρείες πώς θα κατανέμουν το 60%. Και έγινε αυτός ο φορέας, διότι επίκειται η γνωστή συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο; Και γι' αυτό γίνεται.

Ισχυροποιήθηκε το κεφάλαιο στην Ελλάδα

Αλλη περίπτωση: Φταίνε λέει οι τράπεζες, οι ξένες, οι ελληνικές και δεν ξέρω τι, γιατί δάνειζαν αλόγιστα, κ.λπ. Και μιλάτε για τις τράπεζες και δυστυχώς και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης μιλάνε για τις τράπεζες και μάλιστα και κάποιοι άνθρωποι που έχουν κάποια μαρξιστική παιδεία ή μιλάνε ακόμα στο όνομα του Μαρξ, και εμφανίζουν τις τράπεζες, εμφανίζουν το τραπεζικό κεφάλαιο, σαν ένα αυτόνομο κεφάλαιο.

Τι είναι το τραπεζικό κεφάλαιο; Δεν έχει μέσα και εμπορικό και βιομηχανικό και βεβαίως και τραπεζικό κεφάλαιο και χρηματιστικό κεφάλαιο; Δηλαδή, η Γιούρομπανκ είναι τράπεζα μόνο; Δεν έχει σχέση με τον εφοπλισμό, με τη βιομηχανία; Η Μαρφίν είναι μόνο τράπεζα; `Η οι άλλες τράπεζες; Αρα, λοιπόν, δεν είναι ζήτημα τραπεζών. Εδώ υπάρχει συνύπαρξη βιομηχανικού, τραπεζικού, εμπορικού κεφαλαίου.

Και με την ευκαιρία, επειδή μας λέτε για τις εξαγωγές κεφαλαίων. Εδώ επειδή λέτε επίσης και για τη διαφάνεια, έχουμε τρελαθεί στη διαφάνεια. Διαφάνεια δεν είναι να μας βάζετε στα site τις αποφάσεις των υπουργείων και τις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων. Μπορείτε να μας πείτε όλα αυτά τα χρόνια, από το 1992 και μετά, με τη Συνθήκη του Μάαστριχ, οι επιχειρηματίες οι οποίοι έχουν κάνει εξαγωγές κεφαλαίων πού έχουν τις επιχειρήσεις τους, τι κερδοφορία έχουν, τι έχει κερδίσει ο Ελληνας εργαζόμενος από τις εξαγωγές κεφαλαίων στην Ελλάδα και γενικά τις εξαγωγές; Να δούμε τι ήρθε στην Ελλάδα, πού επανεπενδύθηκε.

Για μας, βεβαίως, η επένδυση δε σημαίνει και αναδιανομή. Αλλά να μας πείτε και αυτό. Μπορείτε να μας πείτε, λοιπόν, να μας δώσετε έναν κατάλογο, οι μέτοχοι που επενδύουν τι βγάζουν; Οι τράπεζες έχουν αγοράσει τμήματα ξένων τραπεζών. Η Εθνική και άλλες. Μπορείτε να μου πείτε τι κέρδη, κινήθηκαν τα κεφάλαια αυτά που υποτίθεται ότι ήταν κερδοφόρα; Τα φέρανε στην Ελλάδα και τι έγινε; Για να αποτιμήσουμε, υπάρχει ή δεν υπάρχει ρευστότητα στην Ελλάδα; Και όταν γίνονται επενδύσεις, γίνεται και αναδιανομή; Ποιος κερδίζει από τις επενδύσεις; Για να δεχθούμε το εξωστρεφές παραγωγικό αποτέλεσμα, να το δεχτούμε κι εμείς, να μας πείτε. Για πείτε μας.

Και με την ευκαιρία, οι τράπεζες έχουν ή δεν έχουν ρευστότητα; Οχι, γιατί ακούμε ότι δεν υπάρχει ρευστότητα. Και επομένως κόψε τα επιδόματα ανεργίας για να δημιουργηθεί ρευστότητα. Τα επιδόματα ανεργίας που τώρα είναι συνάρτηση του εισοδήματος, για να πάρεις επίδομα ανεργίας, όταν μια οικογένεια, δηλαδή μάνα, πατέρας και ένα ή δύο παιδιά, έχει έναν άνεργο και το εισόδημά της είναι 14.000 ευρώ το χρόνο, δεν παίρνει επίδομα ανεργίας! Κι όταν αρχίζει και μειώνεται από τα 7.000 το επίδομα ανεργίας, 7.000 το χρόνο! Για να δημιουργηθεί ρευστότητα! Είναι αστείο ότι μπορεί να δημιουργηθεί ρευστότητα!

Αλλο πράγμα. Γίνεται πιο φθηνή η εργατική δύναμη και δημιουργείται κέρδος και όχι ρευστότητα. Για να δούμε λοιπόν για τις τράπεζες. Γιατί δεν έχουν ρευστότητα; Αφού είχαν υπερκερδοφορία. Τι τα κάναν; Να μας πούνε, λοιπόν, οι τράπεζες, αυτά τα αποθεματικά που είχαν. Αυτή είναι η διαφάνεια. Τι τα κάναν; Πού τα τοποθέτησαν; Πήραν χρήματα από το κράτος. Γιατί οι τράπεζες δανείζονται επίσης με ένα χαμηλό επιτόκιο και δίνουν χρήματα με πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο; Για να μας πούνε λοιπόν, πόσα είναι σε ρευστό, πόσα τα έχουν μετατρέψει σε ομόλογα στο εξωτερικό ή σε καταθέσεις στο εξωτερικό; Πόσο είναι το ρευστό, πόσα είναι τα κρατικά ομόλογα; Πόσες είναι οι κρατικές εγγυήσεις;

Αυτά τα στοιχεία χρειάζονται.

Εδώ πρέπει να σας πω ότι εμάς δεν μας λείπουν πολλά στοιχεία. Με το τσιγκέλι τα μαζεύουμε βεβαίως και δεν είσαι πάντα βέβαιος αν είναι και επίσημα. Για να δούμε τώρα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρευστότητα. Στην Ελλάδα υπάρχει υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου. Οι επενδύσεις γίνονται εκεί που εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη κερδοφορία από πριν. Και υπάρχουν μια σειρά βιομήχανοι, οι οποίοι θέλουν τη μέγιστη κερδοφορία.

Οσες οι δόσεις τόσα και τα μνημόνια

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Είναι αυτό που έχει πει ο πρωθυπουργός, το μόνο που έχει πει καθαρά και παστρικά, ότι η κρίση ήταν μια ευκαιρία να πάρουν μέτρα που δεν θα τα έπαιρναν εδώ και τριάντα χρόνια. Βρήκαν 250 εμπόδια οι βιομήχανοι για να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα.

Και βέβαια τα κυριότερα εμπόδια δεν είναι τα γραφειοκρατικά. Είναι οι συλλογικές συμβάσεις, είναι τα ωράρια, είναι κυρίως τα εργασιακά. Γιατί θέλουν όχι μόνο πάμφτωχους τους εργαζόμενους, αλλά τους θέλουν με μέτρα που οδηγούν στην ατομική απομόνωση και στην υποταγή. Δεν τους αρκούν τα μέτρα λιτότητας. Γιατί τα μέτρα λιτότητας, αν θέλετε, ενώνουν κιόλας. Σμπαραλιάζουν τα πάντα. Εκεί οδηγούμαστε. Βεβαίως, δεν θα γίνει αυτό γιατί το εργατικό κίνημα θα ανασυγκροτηθεί. Θα αφυπνισθούν καινούριες δυνάμεις, περνώντας και μέσα από ενδεχόμενες προσωρινές δυσκολίες.

Τώρα κοιτάξτε, επιμήκυνση χρέους να κάνετε. Κι αυτό πρέπει να το ξέρουν οι εργαζόμενοι. Δώδεκα δόσεις θα έχουμε; Δώδεκα μνημόνια. Αλλωστε, αυτό το ομολόγησε και ο κ. Παπακωνσταντίνου. Είκοσι δόσεις θα έχουμε; Είκοσι μνημόνια. Τριάντα δόσεις θα έχουμε; Τριάντα μνημόνια, σε βάρος των εργαζομένων. Θα πάμε για «κούρεμα», θα πάμε για αναδιαπραγμάτευση; Ναι. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτή είναι η αγωνία σας και η σύγχυσή σας πώς θα χειριστείτε την καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, υποτίμηση χρήματος και καταστροφή κι ενός μέρους μηχανημάτων, εμπορευμάτων κ.λπ. γιατί το κεφάλαιο δεν είναι μόνο χρηματικό.

Κι εδώ έχετε δυσκολία. Αντικειμενικά υπάρχει δυσκολία για σας. Ούτε το ευρωομόλογο σώζει. Ακούμε μάλιστα ότι ήταν ριζοσπαστική η πρόταση, «σοσιαλιστική» και «αριστερή», η πρόταση για το ευρωομόλογο. Καταρχήν το ευρωομόλογο, θα πάει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αγοράσει μια σειρά κρατικά, ας πούμε, ελληνικά ομόλογα, θα τα υπερτιμήσει, πρόβλεψη θα κάνει. Και με την υποτίμηση τι θα γίνει; Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; `Η θα καταστραφεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν κλαίμε βεβαίως γι' αυτό, ή οι ελληνικές τράπεζες.

Αλλη αξία θα έχει το ομόλογο της Γερμανίας και άλλη της Ελλάδας. Γιατί με το ίδιο νόμισμα δεν εξασφαλίζεται ισομετρία. Το νόμισμα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε ισόμετρη ανάπτυξη ούτε ισότιμη αντιμετώπιση των συνεπειών. Επομένως, εμείς προβλέπουμε ότι βεβαίως η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, έχει ήδη ξεκινήσει η χρεοκοπία, δεν είναι κάτι που θα 'ρθει, που είναι κάτι άγνωστο. Κι ο λαός πρέπει να σκύψει το κεφάλι, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος που δεν ξέρει πού θα τον οδηγήσει. Αυτό που δεν έχει λυθεί, είναι το ποσοστό και πόσο κεφάλαιο θα καταστραφεί - γιατί θα καταστραφεί ένα μέρος του κεφαλαίου, είναι υπερτιμημένο - και ποιοι θα πληρώσουν τη ζημιά.

Εχετε σκεφτεί ποια είναι ορισμένα σήματα κινδύνου για τη Γαλλία; Οτι μπορεί να υποτιμηθεί. Και τώρα βρέθηκε ο σωτήρας, η Κίνα. Θα έρθει, λέει, και θα αγοράσει ελληνικά, ευρωπαϊκά και άλλα ομόλογα. Η Κίνα έχει αγοράσει τα ομόλογα των ΗΠΑ, θα αγοράσει και τα ευρωπαϊκά. Βεβαίως το κάνει. Οχι για να σώσει τους λαούς της Ευρώπης. Το κάνει γιατί είναι χώρα που κάνει πάρα πολλές εξαγωγές στην Ευρώπη. Από ό,τι φαίνεται, η Κίνα είναι η πρώτη χώρα που εξάγει σε χώρες της Ευρώπης και επομένως ενδιαφέρεται να μην χρεοκοπήσει εντελώς η Ευρώπη, για να μπορεί να πουλάει τα προϊόντα της.

Εχετε σκεφτεί όμως τι θα γίνει όταν η Κίνα μπει στον κύκλο της κρίσης; Εχετε σκεφτεί τι θα γίνει, όχι μόνο οι επιπτώσεις στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη όταν η Κίνα μπει στον κύκλο της κρίσης; `Η θα σωθεί η Κίνα και δεν θα ταρακουνηθεί από την κρίση; Δεν υπάρχει περίπτωση.

Ανακατατάξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά

Επομένως καταλαβαίνω τη δυσκολία σας. Αντικειμενικά και δεν είναι ούτε ηθική, ούτε πολιτική. Θέλετε να υπηρετήσετε ένα σύστημα που σήμερα δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τα μέσα που χρησιμοποιούσε στο παρελθόν αντικειμενικά να αντιμετωπίσει την κρίση. Εμείς για να μην παρεξηγηθούμε δε θεωρούμε ότι έχει τέτοια αδιέξοδα ο καπιταλισμός που δεν μπορεί να βρει κάποια γιατροσόφια. Θα τα βρει, ενδεχομένως, και αυτά τα γιατροσόφια όμως δε θα επιστρέψουν τον καπιταλισμό στην πορεία ανάπτυξης που είχε. Θα είναι αναιμική ανάκαμψη, δεν το λέμε μόνο εμείς, το λέει ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, κλπ., θα είναι αναιμική, θα ξανάρθει νέος κύκλος κρίσης.

Και πάρτε υπόψηκαι το εξής πράγμα: Οτι πιθανώς να αλλάξει η κατάταξη των χωρών στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Οι ΗΠΑ θα κινδυνεύσουν να περάσουν στη δεύτερη θέση, σε κάποιους τομείς είναι ήδη στη δεύτερη θέση. Εχετε σκεφτεί τι σημαίνει αναδιάταξη καπιταλιστικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος; Σημαίνει αίμα και πόλεμος. Και βαθύτερη οικονομική κρίση. Σημαίνει οργιώδη κρατική καταστολή. Και δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική κυβέρνηση εκπαιδεύει δυνάμεις στρατιωτικές για την αντιμετώπιση, για λαϊκή καταστολή. Αυτή είναι γενικότερη γραμμή, δεν το κάνει μόνη της.

Αυτά τα έχετε σκεφτεί; Εχετε σκεφτεί πού μπορεί να οδηγήσει η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο; Αυτά δεν τα ξέρετε; Εμείς τα βλέπουμε; Οχι, από εσάς τα μαθαίνουμε, πέρα από ότι η θεωρία μας και η ιδεολογία μας μας βοηθάει.

Και τώρα πέφτουν στο τραπέζι λύσεις. Να βγούμε από την ευρωζώνη να επιστρέψουμε στη δραχμή. Να κρατικοποιήσουμε κάποιες τράπεζες, να εκδημοκρατιστεί η ΕΚΤ και κάτι τέτοια. Τεχνοκρατικά μπορεί να υπάρχουν κάποιες λύσεις. Και εγώ σας λέω ότι η καλύτερη λύση είναι να πεις δεν πληρώνω το χρέος. Αυτό είναι το σωστό. Δεν το αναγνωρίζω, όπως λέμε εμείς. Δεν πληρώνω ευρώ. Αυτό εξαρτάται από το αν θα το πει μια κυβέρνηση αστική, όπως λέμε εμείς μια κυβέρνηση η οποία δρα υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος ή θα το πει μια κυβέρνηση εργατική, λαϊκή που θα έχει στα χέρια της με τη μορφή της κοινωνικοποίησης και της συνεταιριστικοποίησης τον πλούτο που έχει η χώρα.

Γιατί - μας λένε - είστε κατά της αναδιαπραγμάτευσης; Εμείς λέμε αντικειμενικά η αναδιαπραγμάτευση στα χέρια του ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσει σε χειρότερα μέτρα. Στα χέρια της Μέρκελ, στα χέρια του Σαρκοζί κλπ. ή στα χέρια της ΝΔ, δεν έχει σημασία. Επομένως, δεν μπορούμε να υποδείξουμε τεχνοκρατικές προτάσεις. Πιθανόν ή μια ή η άλλη να έχει μια μικρή διαφορά κυρίως στη μετάθεση του προβλήματος της πιο βαθιάς κρίσης. Αν θα γίνει σε ένα χρόνο ή σε πέντε.

Η Ελλάδα είναι σε πορεία χρεοκοπίας, τώρα αυτό που λέμε το μπουμ, να το πω έτσι, αν θα γίνει ελεγχόμενη, εδώ πρέπει να εξετάσει κανείς και όλη την πορεία της Ευρώπης και πόσες χώρες είναι σε κρίση, και πόσες χώρες θα περάσουν σε ελεγχόμενη χρεοκοπία. Δεν μπορούμε να πούμε αν θα είναι σε ένα χρόνο σε δύο ή σε τρία η σε πέντε. Αλλά αυτή είναι η τάση.

Και γι' αυτό εμείς, σαν Κόμμα, χωρίς να παραιτούμαστε από τον καθημερινό αγώνα, την προσπάθεια να απαλυνθεί ο πόνος των εργαζομένων - από την προσπάθεια να υπάρχουν κατακτήσεις, τοπικές, περιφερειακές, κλαδικές, κλπ. - θεωρούμε ότι αντικειμενικά σήμερα το ζήτημα της εξουσίας, της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας, πρέπει να μπει σε ημερήσια διάταξη για να δημιουργηθούν και υποκειμενικά οι προϋποθέσεις.

Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει

Και τέλος, θέλω να σχολιάσω κι ένα άλλο ζήτημα. Τώρα, το λάνσαραν και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, μάλιστα, ολίγον επαναστατικές, το σύνθημα και τώρα το πήρε και η Εκκλησία. Η Ελλάδα είναι υπό ξενική κατοχή, υπό κατοχή. Ε, όχι, η Ελλάδα δεν είναι υπό κατοχή. Και όποιος θέλει να συνδυάσει την Ελλάδα του '40 και του '44, αν θέλετε να συζητήσουμε και για τότε, ούτε τότε δεν επετεύχθη εθνική ενότητα. Λαϊκή ενότητα επετεύχθη, εθνική όχι. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, τότε θυμάμαι και ο κ. Μητσοτάκης και ο Ανδρέας Παπανδρέου, είπαν, ναι εκχωρούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα και αρμοδιότητες. Γιατί αυτός είναι ο διεθνισμός του κεφαλαίου.

Δεν πρόδωσε την αστική τάξη της Ελλάδας ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ. Δεν πρόδωσε ιδανικά, για να την πούμε ότι κρατά προδοτική στάση. Ευθυγραμμίστηκε με τον διεθνισμό του κεφαλαίου σε συνθήκες της πιο επιταχυνόμενης διαμόρφωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς. Εμείς είμαστε αντίθετοι με αυτό το διεθνισμό. Βεβαίως. Αλλά τώρα βρήκαμε την κατοχή για να υποστείλουμε τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, για να περάσουμε την εθνική ενότητα και τη συναίνεση και να μιλάμε για τη γερμανική μπότα, για την κακιά Μέρκελ, τον κακό Σαρκοζί. Γυρίσαμε τώρα στο '40 - '45.

Η Γερμανία είναι ηγετική ιμπεριαλιστική δύναμη, καθοδηγεί την ιμπεριαλιστική ενοποίηση και δεν έχει καμία διάθεση να πάρει στις πλάτες της μεγαλύτερο βάρος από αυτό που πρέπει να δώσει για τη συμμετοχή, ας πούμε στην αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης. Φυσικά, αν δεν ήταν η Γερμανία και ήταν η Ελλάδα, το ίδιο θα συμπεριφερόταν και η Ελλάδα στη θέση της Γερμανίας.

Ολοκληρώνω με αυτό που ξεκίνησα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν και τη δική τους προσπάθεια, έχουν και τη δική τους ευθύνη, να κατανοήσουν την αιτία της κρίσης, να κατανοήσουν ότι στο καπιταλιστικό σύστημα υπάρχουν μείγματα και διαχειρίσεις, αλλά αυτές δε θα αντιμετωπίσουν ούτε την αιτία ούτε τα αποτελέσματα της κρίσης και επομένως πρέπει να ετοιμάζονται για ένα πραγματικό πόλεμο, όπως λέμε εμείς.

Οχι ότι ο πόλεμος τώρα αρχίζει, με την έννοια ότι τώρα ξεκινάει. Οχι, έχει ξεκινήσει, αλλά πρέπει να είναι συνειδητός, πρέπει να είναι σχεδιασμένος, οργανωμένος και να έχει έκβαση την ανατροπή της εξουσίας. Σε αυτό το δρόμο θα δοκιμαστεί η ταξική πάλη αν μπορεί να αποσπάσει και κάποιες κατακτήσεις