Δεν υιοθετώ αβασάνιστα τίποτα από όσα αναφέρονται στην παρακάτω επιστολή που δημοσιεύτηκε σήμερα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Απλά μου έκαναν μεγάλη εντύπωση κάποια πράγματα. Ίσως και να μου λύθηκαν κάποιες απορίες. Ίσως λέω, γιατί πάντα κρατάω επιφυλάξεις για το αν και κατά πόσο λέγεται η πραγματική αλήθεια από φονιάδες που έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα αγωνιστών.
Η σωτηρία Γλέζου-Κύρκου
«Αγαπητή "Ελευθεροτυπία"
Στο φύλλο της 26ης Νοεμβρίου δημοσιεύεται σχόλιο υπό τον τίτλο: "Η σωτηρία Γλέζου-Κύρκου". Το σχόλιο αναφέρεται σε κάτι που είπε ο κ. Βασ. Μαρκεζίνης, σε εκδήλωση για τον Μίκη Θεοδωράκη. Προκληθείς από τον μουσικοσυνθέτη, ο καθηγητής Μαρκεζίνης αναφέρθηκε στο πώς εγλίτωσαν το εκτελεστικό απόσπασμα το 1948 ο Γλέζος και ο Κύρκος, χάρις στη μεσολάβηση του πατέρα του. Είχαμε τότε κυβέρνηση του Θεμ. Σοφούλη, με υπουργό Στρατιωτικών τον Παν. Κανελλόπουλο.
Κατά την κρίσιμη συνεδρίαση του Πολεμικού Συμβουλίου, όπου συνεζητήθη το θέμα των δύο στελεχών της Αριστεράς, προήδρευε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, Αλέξ. Διομήδης. Ο καθηγητής Μαρκεζίνης είπε ότι ο Κανελλόπουλος αντιτάχθηκε στη ματαίωση των εκτελέσεων, επικαλούμενος το επιχείρημα πως: "Εάν σώσουμε τις ζωές αυτών των δύο, τότε δεν ελέγχουμε το στράτευμα...".
Δεν γνωρίζω εάν ο καθηγητής ηθελημένα ή αθέλητα ανέφερε αυτή την ανακρίβεια. Διότι τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ο Κανελλόπουλος το μόνον που είπε ήταν ότι έπρεπε να ζητηθεί η γνώμη του αρχιστρατήγου Αλέξ. Παπάγου. Εκείνος που διεφώνησε με τη ματαίωση των εκτελέσεων, ήταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Ας ανοίξει ο κ. καθηγητής τον δεύτερο τόμο της "Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος" του πατέρα του, και στη σελίδα 322, θα διαβάσει τα εξής:
"...Στο Πολεμικό Συμβούλιο ο Διομήδης έφερε το θέμα (των εκτελέσεων) προς συζήτηση απευθυνόμενος σ' εμένα. Εγώ (λέει ο Σπ. Μαρκεζίνης) εζήτησα τη γνώμη του Σοφ. Βενιζέλου, ο οποίος παρετήρησε, με τρόπο μάλλον κυνικό: 'Εδώ έχουν εκτελεστεί έξι πολιτικοί (ανεφέρετο στην εκτέλεση των Εξι το 1922) και θα συζητούμε τώρα γι' αυτούς;'...Ο Διομήδης ρώτησε εν συνεχεία τον Κων. Τσαλδάρη, ο οποίος χωρίς να λάβει σαφή θέση, απάντησε ότι θα συμφωνήσει σε ό,τι αποφασίσουμε όλοι. Ο Κων. Ρέντης, ως αρμόδιος υπουργός, κατά τη συνήθειά του θα αρκεσθεί να μουρμουρίσει και ο Παν. Κανελλόπουλος θα παρατηρήσει: 'Πρέπει να ζητήσουμε τη γνώμη του Αρχιστρατήγου'. Εδήλωσα ότι συμφωνώ...".
Και ο Σπύρος Μαρκεζίνης καταλήγει ότι ενημέρωσε τον Παπάγο, ο οποίος συμφώνησε πρόθυμα να ματαιωθούν οι εκτελέσεις, αφού δεν επρόκειτο να επηρεασθεί καθόλου ο διεξαγόμενος αγών κατά των κομμουνιστών. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Προκαλεί όμως εντύπωση: Πώς ο τόσο άριστα ενημερωμένος για τη διεθνή πολιτική και τη διεθνή ιστορία, σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης, αγνοεί την Ιστορία που έγραψε ο πατέρας του; Και πώς τόσο αβασάνιστα διετύπωσε τέτοια ιστορική ανακρίβεια;
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς»
* Δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. του Πνευματικού Ιδρύματος «Παν. Κανελλόπουλος»
Στο φύλλο της 26ης Νοεμβρίου δημοσιεύεται σχόλιο υπό τον τίτλο: "Η σωτηρία Γλέζου-Κύρκου". Το σχόλιο αναφέρεται σε κάτι που είπε ο κ. Βασ. Μαρκεζίνης, σε εκδήλωση για τον Μίκη Θεοδωράκη. Προκληθείς από τον μουσικοσυνθέτη, ο καθηγητής Μαρκεζίνης αναφέρθηκε στο πώς εγλίτωσαν το εκτελεστικό απόσπασμα το 1948 ο Γλέζος και ο Κύρκος, χάρις στη μεσολάβηση του πατέρα του. Είχαμε τότε κυβέρνηση του Θεμ. Σοφούλη, με υπουργό Στρατιωτικών τον Παν. Κανελλόπουλο.
Κατά την κρίσιμη συνεδρίαση του Πολεμικού Συμβουλίου, όπου συνεζητήθη το θέμα των δύο στελεχών της Αριστεράς, προήδρευε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, Αλέξ. Διομήδης. Ο καθηγητής Μαρκεζίνης είπε ότι ο Κανελλόπουλος αντιτάχθηκε στη ματαίωση των εκτελέσεων, επικαλούμενος το επιχείρημα πως: "Εάν σώσουμε τις ζωές αυτών των δύο, τότε δεν ελέγχουμε το στράτευμα...".
Δεν γνωρίζω εάν ο καθηγητής ηθελημένα ή αθέλητα ανέφερε αυτή την ανακρίβεια. Διότι τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ο Κανελλόπουλος το μόνον που είπε ήταν ότι έπρεπε να ζητηθεί η γνώμη του αρχιστρατήγου Αλέξ. Παπάγου. Εκείνος που διεφώνησε με τη ματαίωση των εκτελέσεων, ήταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Ας ανοίξει ο κ. καθηγητής τον δεύτερο τόμο της "Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος" του πατέρα του, και στη σελίδα 322, θα διαβάσει τα εξής:
"...Στο Πολεμικό Συμβούλιο ο Διομήδης έφερε το θέμα (των εκτελέσεων) προς συζήτηση απευθυνόμενος σ' εμένα. Εγώ (λέει ο Σπ. Μαρκεζίνης) εζήτησα τη γνώμη του Σοφ. Βενιζέλου, ο οποίος παρετήρησε, με τρόπο μάλλον κυνικό: 'Εδώ έχουν εκτελεστεί έξι πολιτικοί (ανεφέρετο στην εκτέλεση των Εξι το 1922) και θα συζητούμε τώρα γι' αυτούς;'...Ο Διομήδης ρώτησε εν συνεχεία τον Κων. Τσαλδάρη, ο οποίος χωρίς να λάβει σαφή θέση, απάντησε ότι θα συμφωνήσει σε ό,τι αποφασίσουμε όλοι. Ο Κων. Ρέντης, ως αρμόδιος υπουργός, κατά τη συνήθειά του θα αρκεσθεί να μουρμουρίσει και ο Παν. Κανελλόπουλος θα παρατηρήσει: 'Πρέπει να ζητήσουμε τη γνώμη του Αρχιστρατήγου'. Εδήλωσα ότι συμφωνώ...".
Και ο Σπύρος Μαρκεζίνης καταλήγει ότι ενημέρωσε τον Παπάγο, ο οποίος συμφώνησε πρόθυμα να ματαιωθούν οι εκτελέσεις, αφού δεν επρόκειτο να επηρεασθεί καθόλου ο διεξαγόμενος αγών κατά των κομμουνιστών. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Προκαλεί όμως εντύπωση: Πώς ο τόσο άριστα ενημερωμένος για τη διεθνή πολιτική και τη διεθνή ιστορία, σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης, αγνοεί την Ιστορία που έγραψε ο πατέρας του; Και πώς τόσο αβασάνιστα διετύπωσε τέτοια ιστορική ανακρίβεια;
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς»
* Δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. του Πνευματικού Ιδρύματος «Παν. Κανελλόπουλος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου