Το ΚΚΕ έγκαιρα, παρά και ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, στις λοιδορίες από την ευρωαριστερά, αποκάλυψε τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ε.Ε. Κίνητρο αυτής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας είναι τα κοινά συμφέροντα των κρατών-μελών της για τη μεγέθυνση των μονοπωλιακών ομίλων τους και τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς τους.
Συνεκτικό στοιχείο της ήταν και παραμένει η στρατηγική μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης σε σχέση με την παραγωγικότητα της εργασίας, δηλαδή η κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Το ΚΚΕ είχε επίσης προβλέψει ότι η συγκρότηση της ευρωζώνης, μιας τεχνητής νομισματικής συγκόλλησης κρατών με άνιση οικονομική ισχύ και διαφορετικό επίπεδο παραγωγικότητας, θα δοκιμαζόταν σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Η πρόσφατη διεθνής κρίση του καπιταλιστικού συστήματος επιτάχυνε μακρόχρονες αλλαγές στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα με τη σταδιακή βελτίωση της θέσης της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας, σε σχέση με τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Οξυνε επίσης τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην Ε.Ε. που οφείλονταν στην ανισόμετρη ανάπτυξη στο εσωτερικό της. Ανέδειξε τη δυσκολία της αστικής πολιτικής να οδηγήσει σε ελεγχόμενη απαξίωση και καταστροφή υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δεν μπορούν να διασφαλίσουν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.
Ετσι οξύνεται τώρα η διαμάχη μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντα και τη διαφορετική θέση της αστικής τάξης κάθε χώρας. Πρόκειται για διαμάχη για τον επιμερισμό των βαρών της κρίσης που δεν αναιρεί την ενότητά τους ενάντια στην εργατική τάξη.
Η Γερμανία ήταν η μεγάλη ωφελημένη από τη συγκρότηση της ευρωζώνης. Διασφάλισε ταυτόχρονα ένα ισχυρό διεθνές αποθεματικό νόμισμα και την απρόσκοπτη εξαγωγή εμπορευμάτων και κεφαλαίου στις ασθενέστερες ευρωπαϊκές χώρες. Τώρα δεν θέλει να επωμισθεί τα βάρη των υπερχρεωμένων κρατών-μελών και ανησυχεί για τη θωράκιση του ευρώ. Ωστόσο, τμήματα της αστικής τάξης της Γερμανίας έχουν διαφορετικά συμφέροντα, π.χ. τράπεζες που έχουν δανείσει στον ευρωπαϊκό Νότο, όμιλοι που εξάγουν καταναλωτικά εμπορεύματα στην ευρωζώνη.
Αντίστοιχα οξύνεται η διαπάλη στη γαλλική αστική τάξη για την προσέγγιση με τη Γερμανία. Η Ρωσία προτείνει στη Γερμανία μια εναλλακτική διέξοδο οικονομικής συνεργασίας, ενώ οι ΗΠΑ την πιέζουν να αναλάβει τα βάρη της ευρωζώνης. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις δυναμώνουν και η συνοχή της Ε.Ε. στη σημερινή της μορφή θα δοκιμαστεί καθώς δυναμώνει η προσέγγιση Γερμανίας-Ρωσίας.
Η «φυγή προς τα εμπρός» με νέα βήματα πολιτικής ενοποίησης της ευρωζώνης συναντά ήδη μεγάλες δυσκολίες, αφού το κουβάρι των αντιθέσεων γίνεται όλο και πιο περίπλοκο.
Για μια ακόμα φορά καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες ο χώρος της ευρωαριστεράς και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τη θέση τους ότι μπορεί να υπάρξει επανίδρυση, φιλολαϊκή μετάλλαξη της Ε.Ε.
Το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στη διαπάλη μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά να αγωνιστεί για ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας σε κάθε κράτος ξεχωριστά.
Αυτή η στρατηγική προτεραιότητα καθορίζεται από την ανισομετρία στο εσωτερικό της Ε.Ε., τόσο στο επίπεδο της οικονομίας όσο και στο επίπεδο της πολιτικής σταθερότητας. Για τη χώρα μας ο δρόμος της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. με λαϊκή εξουσία είναι μονόδρομος για τα λαϊκά συμφέροντα. Μόνο αν υπάρχει κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη, με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με εργατικό λαϊκό έλεγχο, μπορεί η χώρα να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές της δυνατότητες και να διασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία. Αυτός ο δρόμος μπορεί να ανοίξει μόνο με μια ισχυρή αντιμονοπωλιακή συμμαχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου