1. Η
μαζική συμμετοχή στην Απεργία, που την πρώτη μέρα είχε σχεδόν καθολική
συμμετοχή, έδειξε την αποφασιστικότητα του κλάδου να καταδικάσει μαζικά την αντιλαϊκή
πολιτική της κυβέρνησης, έδειξε τις αγωνιστικές διαθέσεις.
Το μήνυμα είναι
σαφές: Δίνουμε συνέχεια στην
πενθήμερη απεργία 16-20 Σεπτέμβρη, συνεχίζουμε, κλιμακώνουμε τον απεργιακό
αγώνα, με τη μορφή των 48ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών από 23-24 Σεπτέμβρη
και κάθε δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ, έτσι ώστε
οι ίδιοι οι συνάδελφοι να συζητούν, να αποφασίζουν, να παίρνουν την υπόθεση της
οργάνωσης και της κλιμάκωσης του αγώνα στα χέρια τους, παίρνοντας υπόψη:
τη συμμετοχή στην
απεργία και τις Γενικές Συνελεύσεις,
την κοινή δράση και τη συμμαχία με τους
άλλους κλάδους,
τη συμπόρευση και τον κοινό αγώνα με γονείς
και μαθητές.
2. Έχουμε χίλιους-δυο λόγους να επιλέξουμε το δρόμο του οργανωμένου,
σχεδιασμένου, παρατεταμένου αγώνα. Κι αυτό γιατί:
Η επίθεση δυναμώνει!
Κλείνουν σχολεία, απολύουν εκπαιδευτικούς, τσακίζουν τη μόρφωση των παιδιών
μας, ετοιμάζουν ένα νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και σαρωτικές
ιδιωτικοποιήσεις. Στα σχολεία δεν υπάρχει ούτε ευρώ. Χιλιάδες παιδιά μένουν και
πάλι έξω από τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς, τα ειδικά σχολεία δεν
άνοιξαν ακόμα.
Η αντιλαϊκή αυτή πολιτική πρέπει να παρεμποδιστεί, πρέπει να ανατραπεί,
γι’ αυτό στην ενιαία επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ πρέπει να απαντήσουμε με ενιαία λαϊκή
αντεπίθεση με συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων σε
Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα.
Ενιαία πάλη κι όλοι μαζί ενάντια στις απολύσεις, στις ανατροπές των μισθολογικών, εργασιακών,
μορφωτικών μας δικαιωμάτων, ενάντια στο αυταρχικό κράτος της πλουτοκρατίας.
Ενιαία πάλη κι όλοι μαζί εργάτες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες, νέοι
και νέες, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί για να εμποδίσουμε, να αποτρέψουμε την
αντιλαϊκή επίθεση, για μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας από τις
συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Για αξιοπρεπείς μισθούς, για μια ζωή με
δικαιώματα για ‘μας και τα παιδιά μας, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα
υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, απαλλαγμένο από τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ
και το λαό αφέντη στον πλούτο που παράγει.
Τέτοιους αγώνες, αυτό το δρόμο, αυτή την
ενότητα, αυτή την προοπτική πρέπει να υπηρετήσουν οι αποφάσεις των Γενικών
Συνελεύσεων και το περιεχόμενο της απεργίας μας.
Από τέτοιους αγώνες
κι από ένα τέτοιο κίνημα έχουμε ανάγκη σήμερα, ώστε να μπορέσουμε ν’ ασκήσουμε
τη μέγιστη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση, να ζορίσουμε κυβέρνηση και πλουτοκρατία
και σε συμμαχία με τους άλλους εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα να
δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε οι αγώνες μας να γίνουν αποτελεσματικοί.
Κλιμακώνουμε την
πάλη και η προοπτική που δίνουμε στους αγώνες του σήμερα συνδέεται με την
ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των
μονοπωλίων.
Για να έχουν οι
αγώνες μας τέτοιο προσανατολισμό, τέτοια χαρακτηριστικά η πλειοψηφική ηγεσία
της ΟΛΜΕ δεν είχε κάνει και δεν κάνει τίποτα. Ίσα-ίσα, κινείται σε αντίθετη
κατεύθυνση.
Επέλεξαν να κάνουμε
μία απεργία διαρκείας με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων, στα τυφλά
και από μόνοι μας, χωρίς από τα πριν να έχει εξασφαλιστεί η συγκατάθεση και των
άλλων κλάδων και ουσιαστικά με μοναδικό στόχο, όπως είπαν οι εκπρόσωποι των
ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), στο τελευταίο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, να πέσει η κυβέρνηση. Εννοείται
ότι όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε απ’ αυτή την κυβέρνηση τόσο καλύτερα. Το ζήτημα
όμως δεν είναι να απαλλαγούμε μόνο από αυτή την κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι
να απαλλαγούμε από την αντιλαϊκή πολιτική. Το να βάλουμε το κίνημα να
παλέψει για να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει στη θέση της μία άλλη, η
οποία, έστω και με διαφορετικό μείγμα διαχείρισης, θα εφαρμόσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική της
Ε.Ε., είναι θανατηφόρα επιλογή για το κίνημα και τα λαϊκά στρώματα. Κάνουμε
καθαρό προς πάσα κατεύθυνση πως δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε ένα λαϊκό
κίνημα που θα βάζει πλάτες στις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ, για να γίνει «χαλίφης
στη θέση του χαλίφη» και να μας φέρει το ΠΑΣΟΚ «από την πίσω πόρτα».
Να πέσει η
κυβέρνηση και ν’ απαλλαγούμε από την αντιλαϊκή πολιτική σημαίνει πάνω απ’ όλα
να απαλλαγούμε από την Τρόικα και την Ε.Ε., αλλά και από τις πολιτικές δυνάμεις
που αποδέχονται και υπηρετούν την πολιτική της Ε.Ε., τη στρατηγική της
ανταγωνιστικότητας, της «υγιούς» επιχειρηματικότητας, της αναγνώρισης του χρέους
και των δανειακών συμβάσεων.
Για να ικανοποιηθούν
τα αιτήματά μας και οι ανάγκες μας χρειάζεται σύγκρουση με την Ε.Ε. και την
εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, χρειάζεται άλλος δρόμος ανάπτυξης. Και
τέτοια γραμμή δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό
κίνημα. Η νέα σοσιαλδημοκρατία δεν ενδιαφέρεται για ένα τέτοιο κίνημα. Θέλει
ένα κίνημα που να στηρίζει τον ευρωμονόδρομο και τον καπιταλιστικό δρόμο
ανάπτυξης, να στηρίζει ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής
κρίσης, αυτό που προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό ζητάει 40% κούρεμα του χρέους με
ό, τι αυτό συνεπάγεται στο «κούρεμα» των λαϊκών δικαιωμάτων. Γι’ αυτό
χειροκροτεί την πολιτική Ομπάμα και γι’ αυτό ο ΣΕΒ δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι
υπεύθυνη πολιτική δύναμη».
Ο καπιταλιστικός
δρόμος ανάπτυξης, είτε βρίσκεται σε φάση κρίσης, είτε σε φάση ανάκαμψης
συντρίβει τα λαϊκά δικαιώματα. Το καπιταλιστικό σύστημα έφαγε τα ψωμιά του.
Μόνο δεινά και βάσανα μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους. Οι άνεργοι έφτασαν
στο 1.4 εκατομμύρια, 1 στους 2 νέους έχει δουλειά κι αυτός που δουλεύει,
δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ την ίδια στιγμή οι επιχειρηματικοί όμιλοι
συγκεντρώνουν τρελά κέρδη. Από αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό, καπιταλιστικό
σύστημα, από αυτή την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου πρέπει να απαλλαγούμε για
να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας και τα όνειρα των παιδιών μας. Εδώ
βρίσκεται η λύση και η φιλολαϊκή προοπτική. Αυτό το δρόμο πρέπει να υπηρετήσουν
οι αγώνες μας. Στη βάση αυτή πρέπει να ανασυνταχθεί εδώ και τώρα το
εργατικό-λαϊκό κίνημα. Αυτός είναι ο
δρόμος του λαού! Άλλος δρόμος που να υπηρετεί το λαό δεν υπάρχει!
3. Πρόγραμμα Δράσης
ü
48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες από 23-24 Σεπτέμβρη και κάθε δεύτερη μέρα
της 48ωρης απεργίας Γενική Συνέλευση της
ΕΛΜΕ και Γενική Συνέλευση Προέδρων, έτσι ώστε οι ίδιοι οι συνάδελφοι να
αποφασίζουν, να παίρνουν την υπόθεση της εξέλιξης και της κλιμάκωσης του αγώνα
στα χέρια τους.
ü
Καθημερινό
πρόγραμμα αγωνιστικών δραστηριοτήτων από κάθε ΕΛΜΕ, από κάθε απεργιακή
επιτροπή, με συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, καταλήψεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας,
συναυλίες κ.α. Την πρώτη μέρα κάθε 48ωρης αγωνιστικές, κινηματικές
δραστηριότητες και τη δεύτερη μέρα Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.
ü
Συσκέψεις
με γονείς και μαθητές σε κάθε σχολείο, σε κάθε Δήμο, κοινή αγωνιστική δράση.
Ενημερώνουμε για το νομοσχέδιο της σφαγής των μορφωτικών δικαιωμάτων των
παιδιών μας.
ü
Δίνουμε
μάθημα αγώνα στους μαθητές μας. Από κοινού και χέρι-χέρι στηρίζουμε κάθε
αγωνιστική προσπάθεια των μαθητών.
ü
Παίρνουμε
μέρος στις 5 Οκτώβρη στα πανελλαδικά συλλαλητήρια που καλεί το ΠΑΜΕ και
συμμετέχουν συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, πρωτοβάθμια σωματεία, για
την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της δημόσιας κοινωνικής
ασφάλισης, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις συντάξεις, ενάντια στη φοροληστεία και σ’
όλα τα χαράτσια, ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας από τις
τράπεζες.
ü Προετοιμαζόμαστε
όλοι οι κλάδοι μαζί, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για νέα προειδοποιητική
πανελλαδική, πανεργατική απεργία μέσα στον Οκτώβρη. Επιδιώκουμε η γενική αυτή απεργία να μην
έχει προηγούμενο, να νεκρώσουν τα πάντα, να βουλιάξουν δρόμοι και πλατείες, να
δείξει ο λαός μας την τεράστια δύναμή του, να τρομοκρατήσει
κυβέρνηση-πλουτοκρατία και Ε.Ε., να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε να τους
ανατρέψει. Τέτοια γενική απεργία θέλουμε και για μια τέτοια σύγκρουση πρέπει
να προετοιμαστεί το κίνημα.
ü
Με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων
καταδικάζουμε τη δολοφονική συμμορία, τα ναζιστικά σκουπίδια της Χρυσής Αυγής,
τα μαντρόσκυλα των αφεντικών, που δολοφόνησαν ένα νέο άνθρωπο στο Κερατσίνι,
που οργάνωσαν δολοφονική επίθεση ενάντια σε στελέχη και μέλη του ΚΚΕ.
Αθήνα,
18 Σεπτέμβρη 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου