Το κίνημα δεν είναι παρελάσεις

Συνέντευξη Τύπου, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή την 78η ΔΕΘ, έδωσε χτες ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας .

Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα

-- Καταρχήν, κύριε Κουτσούμπα, καλωσήρθατε στην πόλη μας και να ξεκινήσουμε με ένα «ευχαριστώ» για τον αγώνα σας, για την πάλη που δίνετε ακόμα. Σας ευχαριστούμε πολύ. Αλλωστε, η παρουσία μας εδώ σηματοδοτεί την αναγνώριση εκ μέρους σας της ΕΡΤ, ως του μοναδικού νόμιμου ραδιοτηλεοπτικού φορέα της χώρας. Και μιας και ξεκινήσαμε με τα «ευχαριστώ», ένα «ευχαριστώ» και στους συναδέλφους, απέναντι τους βλέπω, του «904» που από την επόμενη κιόλας ημέρα απόπειρας κλεισίματος της ΕΡΤ προσέφεραν και στέγη και μικρόφωνα, προκειμένου να ενημερώσουμε τους ακροατές μας, αλλά και να κερδίσουμε τον απαραίτητο χρόνο για να ανασυνταχθούμε και να αντεπιτεθούμε. Από το χτες θα ξεκινήσει η ερώτηση, κύριε Κουτσούμπα, και στο αύριο θα φτάσει. Το ψηφιδωτό το οποίο δημιουργήθηκε την επόμενη κιόλας ημέρα μετά την απόπειρα κλεισίματος της ΕΡΤ, τόσο έξω από την Αγία Παρασκευή όσο κι έξω από τις εγκαταστάσεις της ΕΤ3 εδώ στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας, ήταν ένα ψηφιδωτό το οποίο το είδαμε για πρώτη φορά. Ενα ψηφιδωτό στο οποίο βρέθηκαν τα πανό του ΠΑΜΕ αντάμα με τα πανό των εργαζομένων του ΣΥΡΙΖΑ. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Το ΚΚΕ έλαμψε διά της απουσίας του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ σας χτύπησε κατάστηθα μετά την αγοραπωλησία του «902». Σύντομα ή αργά θα έχουμε εκλογές. Ενδεχομένως ο Αλέξης Τσίπρας υπό την πίεση του νόμου, του Συντάγματος, του εκλογικού νόμου αλλά και εκ του Αριστερού του Ρεύματος να χτυπήσει το κουδούνι του Περισσού και το ερώτημα είναι αν θα ανοίξετε την πόρτα. Ευχαριστώ πολύ.

-- Καταλαβαίνω βέβαια ότι σας λείπουν η δημόσια τηλεόραση και οι καθημερινές εκπομπές. Ηταν πολύ μεγάλη η ερώτηση. Δικαίωμά σας βέβαια είναι. Δε σας μέμφομαι γι' αυτό, όμως δεν μπορώ παρά να το παρατηρήσω. Σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας.

Μόνο που θα 'θελα να σας πω, και θα 'θελα να πω στον ελληνικό λαό μέσω εσάς, ότι το κίνημα, οι κινητοποιήσεις, έτσι όπως το περιγράψατε πολύ ωραία, δεν είναι παρελάσεις, να μπαίνει ο πιο ψηλός μπροστά, ο πιο κοντός πίσω, άλλος να κρατάει τη σημαία, άλλος να είναι διμοιρίτης και άλλος να κρατάει το βήμα και να ακολουθούν οι υπόλοιποι μπρος - πίσω κι έτσι να είμαστε μια ωραία και χαρούμενη ατμόσφαιρα. Το λαϊκό κίνημα είναι συνεχής διαπάλη, ακόμα κι αυτό που προτείνουμε εμείς, η Λαϊκή Συμμαχία, στην οποία θα συμμετέχουμε όχι ως Κόμμα, αλλά μέσω των μελών και στελεχών του Κόμματος που δρουν μέσα στο κίνημα, στα συνδικάτα, στα σωματεία, στους συλλόγους, στους φορείς, αυτό δηλαδή που αποφάσισε το 19ο Συνέδριο. Κι αυτό επιδιώκουμε να το κάνουν κι άλλες δυνάμεις, αν στην πορεία δημιουργηθούν - εννοώ πολιτικές δυνάμεις, γιατί για τις κοινωνικές δυνάμεις, για τον εργάτη, για τον αγρότη, αυτά τα ζητήματα είναι ανοιχτά, θα πρέπει να συμμετέχουν και να συμβάλουν σε αυτή την υπόθεση. Ομως, είναι άλλο η διαπάλη και η ανοιχτή αντιπαράθεση που πρέπει να γίνεται μέσα στις γραμμές του κινήματος και άλλο αυτό που μου λέτε ή αυτό που κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν - και ειλικρινά μπορεί να το πιστεύουν, δεν τους μέμφομαι γι' αυτό - αλλά τους καλούμε και από αυτό το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης να προβληματιστούν για μια ακόμη φορά.

Τι θα πρόσφερε στην ελληνική κοινωνία η ανταλλαγή αντιπροσωπειών για να πίνουμε καφέ πότε στον Περισσό, πότε στην Κουμουνδούρου, όταν η αντιπαράθεση έτσι κι αλλιώς είναι ανοιχτή, οι θέσεις των κομμάτων είναι επίσης ξεκάθαρες, στη Βουλή γίνεται συζήτηση, έξω στην κοινωνία γίνεται συζήτηση, στα συνδικάτα γίνεται συζήτηση. Αρα, το πρόβλημα δεν είναι συζητάω για να διαμορφώσω μια συνεργασία σήμερα, μια κυβερνητική συνεργασία αύριο, αλλά όταν συζητάς με κάποιον θα πρέπει να έχεις και κάποιο κοινό τόπο.

Και θέτουμε το ερώτημα και για προβληματισμό, πώς μπορείς να κάνεις συνεργασία με έναν πολιτικό σχηματισμό που μέσα σε ένα χρόνο έκανε τόσες κωλοτούμπες στην πολιτική του... Δεν αναφέρομαι στο παρελθόν του, που εμείς το ξέρουμε πάρα πολύ καλά, γιατί το ζήσαμε κι απ' τα μέσα ως Κόμμα. Δεν αναφέρομαι, ούτε πάω τόσο μακριά, πριν είκοσι χρόνια. Αναφέρομαι στον τελευταίο χρόνο, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε από το 5%, έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Προεκλογικά έλεγε διάφορα, πίστεψε ένας κόσμος, ο κόσμος που θεωρεί τον εαυτό του αριστερό, ότι μπορεί να προσβλέπει σε αυτό το κόμμα, για να φύγει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, για να λύσει τα προβλήματα της κρίσης. Βλέπουμε από την κατάργηση των μνημονίων πάει στην αναστολή, από την αναστολή πάει σε επαναδιαπραγμάτευση, σε σκληρή διαπραγμάτευση, σε ικανή διαπραγμάτευση, που τάχατες δεν την έχουν όλοι οι υπόλοιποι και θα μπορέσει εκείνος. Πώς να δεις έστω θετικά μια τέτοια σκέψη απλών ανθρώπων, ξαναλέω, που προσβλέπουν και με αγωνία για όλα αυτά τα ζητήματα, όταν έχει ανοίξει την πόρτα του διάπλατα στους γνωστούς εργατοπατέρες που γνωρίσαμε με το παλιό ΠΑΣΟΚ, συνδικαλιστικές ηγεσίες που ειδικά εμείς έχουμε καταγγείλει, αλλά και ευρύτερα το εργατικό, το ταξικό κίνημα, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, όλα αυτά τα χρόνια.

Οταν ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του σε γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που στήριξαν όλη αυτή την πολιτική, που εδώ και δεκαετίες και ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, μας έφτασε εδώ που μας έφτασε, εννοώ στην κρίση και στο βάθεμά της και στην πολιτική που ακολούθησαν όντας μέσα στην κρίση, και τώρα να συμμετέχουν σε αυτό το σχηματισμό. Πώς να έχεις στοιχειώδη εμπιστοσύνη σε ένα κόμμα, το οποίο μπορεί τη μια ώρα να μιλάει για «κούρεμα» του χρέους και να ψεύδεται προς τον ελληνικό λαό και τους αριστερούς ανθρώπους, που υποτίθεται απευθύνεται, και να του λέει ότι με «κούρεμα» χρέους δε θα υπάρξει ξανά νέο δάνειο. Η με το δάνειο που θα πάρουμε, με το «κούρεμα» που θα έχουμε, αφού διαπραγματευτούμε σκληρά και χτυπήσουμε το πόδι και το χέρι στο τραπέζι της Κομισιόν και της ΕΕ, δε θα μας βάλουν να πάρουμε άλλα μέτρα.

Δε λέει και τίποτα και για τα προηγούμενα. Γιατί όλα αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν αυτά τα χρόνια, τα οποία είναι σκληρά και επώδυνα, τώρα αρχίζουν ουσιαστικά να μπαίνουν στην πράξη. Και δεν έχουν μπει και όλα στην πράξη. Ορισμένα από αυτά, ο λαός μας, εμείς οι ίδιοι, θα αρχίσουμε να τα νιώθουμε στο πετσί μας, δε λέω στην τσέπη μας γιατί αυτή πλέον άδειασε, και από το νέο χρόνο και τα επόμενα χρόνια. Δεν ήταν δηλαδή για το χτες και πάει τελείωσαν, πέρασαν. Δεν θα 'θελα να ασχοληθώ περισσότερο. Νομίζω, ακολουθώντας το παράδειγμά σας, με την ερώτηση, έδωσα κι εγώ μια μακροσκελέστατη απάντηση, θα βάλω τελεία εδώ. Νομίζω θα μας δοθεί η ευκαιρία σε άλλες ερωτήσεις να απαντήσουμε για άλλα ζητήματα.