Αρκετές μεγάλες εταιρείες ένδυσης στην Ευρώπη και στην Αμερική έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να επιστρέψουν μέρος της παραγωγής στην έδρα τους, δηλαδή να κατασκευάζουν ένα μέρος των προϊόντων στη χώρα τους. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία αναπαράγουν έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες ένα 48% των αμερικανικών εταιρειών ένδυσης, με τζίρο άνω των 10 εκατ. δολαρίων, όπως οι «Abercrombie», «Levi's», «Brooks Brothers», έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να μεταφέρουν την παραγωγή στη χώρα τους. Αντίστοιχα, στην Ευρώπη, το 15% της παραγωγής του εξωτερικού επέστρεψε στην Ισπανία και την Πορτογαλία, σύμφωνα με στοιχεία της Ισπανικής Ομοσπονδίας Ενδυμάτων (Fedecom).
Αυτή η τάση προκύπτει κύρια από το γεγονός ότι η αύξηση μισθών, η ανατίμηση του νομίσματος στην Κίνα, τα έξοδα μεταφοράς κ.ά. δεν την καθιστούν πλέον τόσο δημοφιλή για επενδύσεις. Βέβαια, οι αναλυτές εκτιμούν ότι η επιστροφή των παραγωγικών μονάδων στην έδρα των επιχειρήσεων της κλωστοϋφαντουργίας δεν πρόκειται να γίνει αμέσως και τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό, καθώς πολλές εταιρείες ένδυσης έχουν βρει στην Ασία άλλους προορισμούς για παραγωγή, πιο οικονομικούς, όπως το Βιετνάμ και το Μπανγκλαντές. Τι προκύπτει από τα παραπάνω; Πρώτον, ότι το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους είναι αυτό που καθορίζει το πού θα επενδύσει μια πολυεθνική τα κεφάλαιά της. Με το ίδιο κριτήριο ανοίγουν και κλείνουν επιχειρήσεις, μεταφέρονται κεφάλαια από τον έναν κλάδο στον άλλο. Δεύτερον, ότι το μεγαλύτερο κέρδος είναι σε άμεση συνάρτηση με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Τρίτον, ότι τώρα που στην Ευρώπη πέφτουν τα μεροκάματα και η εργατική δύναμη γίνεται φθηνότερη, οι πολυεθνικές της ένδυσης επιλέγουν να «επαναπατρίσουν» κεφάλαια, προσδοκώντας μεγαλύτερο κέρδος ακόμα και από το να είχαν τις επιχειρήσεις τους στην Κίνα, συνυπολογίζοντας τα έξοδα μεταφοράς κ.ά. Και τέταρτον, ότι η ανταγωνιστικότητα μιας καπιταλιστικής οικονομίας, άρα και το κατά πόσο θα προσελκύει επενδύσεις, βασίζεται στο πόσο ξεζουμίζει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Άρα, όσοι τρέφουν την αυταπάτη ότι θα σωθούν από την καπιταλιστική ανάπτυξη και τις ξένες επενδύσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι σαν να υπογράφουν τη διά βίου φτωχοποίησή τους. Άλλος είναι ο δρόμος του λαού και ταυτίζεται με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία και όχι με την υποταγή στις ορέξεις τους, για να αυξάνει η κερδοφορία τους.
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου