Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Mε τη γροθιά υψωμένη



Ήταν απίστευτη η συγκίνηση όταν για πρώτη φορά άκουσα τη φωνή του ΚΚΕ μέσα από τα ερτζιανά. Είχα,είχαμε εισπράξει όλη την ΠΑΣΟΚίλα της 10ετίας του ' 80  σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Μαγεύτηκα με τη μουσική σύνθεση της Καραϊνδρου που ήταν το σήμα του σταθμού.
Και έφτασε λοιπόν η ώρα να αποχαιρετήσω όλη αυτή τη μαγεία. Η απόφαση του κόμματος να πουλήσει τα μηχανήματα και την υποδομή του σταθμού δεν μπορώ να πω ότι με έκανε να νιώσω άνετα. Σίγουρα χάσαμε ένα κομμάτι του προπαγανδιστικού μηχανισμού . Ίσως γίνει η δουλειά μας δυσκολότερη. Σίγουρα πρέπει να καλύψουμε το κενό. Να βρούμε καλύτερους τρόπους να φτάνει η φωνή του κόμματος σε κάθε γωνιά σε κάθε σπίτι. 
Ξεπερνώντας όμως την πρώτη ταραχή από την σιγή του 902, θεωρώ ότι αυτό που χάθηκε είναι ένα κομμάτι του προπαγαναδιστικού μηχανισμού.Πριν  20 και πάνω χρόνια κινδυνέψαμε να χάσουμε το κόμμα ολόκληρο. Ο τηλεοπτικός ή ο ραδιοφονικός σταθμός ενδεχομένως να προκύψουν στο μέλλον με αυτή τη μορφή ή καλύτερη.Η τεχνολογία , η αποφασιστικότητα των κομματικών μελών και των φίλων μπορεί να καλύψουν το κενό. Το γεγονός ότι "ξεβολευόμαστε " λίγο ίσως μας κάνει καλύτερους. Και στο τέλος τέλος ας βάλουμε πλάτη και οι blogger  πιο σωστά και ίσως πιο συντονισμένα.
Το ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με σκληρό τρόπο τόσο από το κόμμα, αλλά με μεγαλύτερη ένταση από εμάς που μπορούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να πολλαπλασιάζουμε τη φωνή του κόμματος στο internet , είναι οι επιθέσεις από το σινάφι των νεοΠΑΣΟΚων-ΣΥΡΙΖαίων και των κάθε λογής φασιστοειδών. Από όλους αυτούς τους νεοΚουτσουτσόγιωργες, τους Μένιους του 2013, που από τη μια μεριά σφουγγαρίζουν τις σκάλες του ΣΕΒ και από την άλλη μιλάνε , ξετσίπωτα, για "αντιμνημονιακούς σταθμούς", οι ελεεινοί!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ , ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ, ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΑΚΟΜΑ ΣΤΕΝΟΤΕΡΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Υ.Γ. Αυτές τις ώρες μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία ενός παλιού συντρόφου, που δεν είναι στη ζωή πλέον. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να πουλήσει ένα περιουσιακό του στοιχείο προκειμένου να χρηματοδοτήσει το "μαγαζί" που ξεκινούσε, έτσι για να μην χρωστάει στις τράπεζες και του πιουν το αίμα όπως συνήθιζε να λέει. Άσε που την εποχή εκείνη (τέλος  10 ετίας του 50) ποιος χρηματοδοτούσε ένα κομμουνιστή; Τον  πείραξε αφάνταστα το γεγονός ότι δεν μπόρεσε ποτέ να το πάρει πίσω εκέινο το μικρό κομματάκι γης. Τον πλήγωσε ακόμα περισσότερο η στάση  και ο πόλεμος των συγγενών του, ΟΜΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ. ΤΟ "ΜΑΓΑΖΙ" ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΛΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΟΔΕΨΕ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΡΦΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥΣ. Η πληγή όμως δεν έκλεισε ποτέ. Πάντα τον ενοχλούσε ότι χρειάστηκε να το αποχωριστεί το κομματάκι εκείνο. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΗΤΑΝ ΘΑΥΜΑΣΙΟ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: