Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι αήττητος

Tου Γιώργη Τρικαλλινού

(Δημοσιεύτηκε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στις 2 Μάη 1996)

Στην πατρίδα μας χρησιμοποιούμε την παρακάτω φράση για να μάθουμε στα παιδιά μας να μην φοβάνται και ν' αγωνίζονται με θάρρος και επιμονή: "Το διάβολο να μην τον φοβάσαι, δεν είναι τόσο δυνατός, όσο φαίνεται".

Αλλά γιατί θυμήθηκα σήμερα αυτή τη φράση και τη χρησιμοποιώ στο γραφτό μου;

Από το 1989, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών, όλοι μιλάνε για "παντοδυναμία της Αμερικής και βέβαια της ΕΕ". Και όλοι υποκύπτουν σ' αυτούς, υποχωρούν, δέχονται "τις συμβουλές τους", δέχονται "τις καλές υπηρεσίες τους".

Το ίδιο τάχα δεν κάνουν και οι δικοί μας κυβερνώντες; Δεν πηγαινοέρχονται σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες: πρωθυπουργός, υπουργοί των Εξωτερικών και Αμυνας και άλλοι ιθύνοντες; Δε δέχονται τις διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών για συνομιλίες με τους Τούρκους και τους Σκοπιανούς, ενώ προηγούμενα έκαναν τους λεονταρήδες;

Αλλά αυτή η παντοδύναμη Αμερική σήμερα δεν είναι τόσο φοβερή και τρομερή όσο φαίνεται. Γιατί, πριν 21 χρόνια, στις 30 Απρίλη 1975, υπέστη την πιο ντροπιαστική ήττα στην ιστορία της από ένα μικρό σε δέμας και αριθμό λαό, το λαό του Βιετνάμ. Οπως τα ίδια είχαν πάθει προηγουμένως οι Ιάπωνες ιμπεριαλιστές και οι Γάλλοι αποικιοκράτες.

Είκοσι ένα χρόνια πριν, λοιπόν, στις 30 Απρίλη 1975, λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, υψώθηκε η σημαία των Βιετκόγκ στο Προεδρικό Μέγαρο, στη Σαϊγκόν. Ο Πρόεδρος Ντουόγκ Βαν Μινχ (αμερικανοκίνητη κυβέρνηση) παρέδωσε την πόλη στους Βιετκόγκ, που μετονομάστηκε πόλη του ΧοΤσιΜινχ και οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, ύστερα από 20 χρόνια παραμονής, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν ατάκτως, με φοβερές απώλειες σε ανθρώπους και δολάρια.

***

Να τι μπορεί να κάνει ένας λαός, όσο μικρός κι αν είναι, όταν αγωνίζεται για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πιο χειρότερο εχθρό της ανθρωπότητας.

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και μεις οι Ελληνες, όσο μικροί κι αν είμαστε, απέναντι στους ιμπεριαλιστές της Αμερικής και της Ενωμένης Ευρώπης, ενάντια σ' όλους τους δικούς μας υποστηριχτές και φίλους της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Αλλά χρειάζεται πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Και η νίκη θα είναι δική μας, του λαού μας.

Ο ιμπεριαλισμός συνεπώς δεν είναι τόσο φοβερός, δεν είναι αήττητος.

Ο λαός του Βιετνάμ το δείχνει.