Τελειώνει η
σύντομη ιστορική αναφορά της προσφοράς του ΚΚΕ στην παιδεία, που
έγινε με ευκαιρία της έκθεσης της ιστορίας του ΚΚΕ στο 37ο Φεστιβάλ
ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, με ένα
πραγματικά σπουδαίο ντοκουμέντο που θα μπορούσε να έχει γραφτεί και σήμερα.
Προς την Πολιτική
Επιτροπή
Η Παιδεία στα 120 χρόνια της ελεύθερης ζωής μας
ήταν πάντα αντιλαϊκή. Τα παιδιά του λαού σωματικά και ψυχικά εγκαταλειμμένα
στην τύχη τους. Το Υπουργείο της Παιδείας έρμαιο στα χέρια της πιο αχαλίνωτης
κομματικής συναλλαγής δεν είχε τον καιρό να μελετάει και να λύνει τα επιστημονικά
και οργανωτικά προβλήματα. Η συγκέντρωση ήταν αποπνικτική, στη Διοίκηση. Οι
υπάλληλοι της Κεντρικής Υπηρεσίας, οι περισσότεροι αναρμόδιοι και ανίδεοι στα
προβλήματα της Παιδείας, είχαν γίνει λίγο πολύ τύραννοι των λειτουργών της
Παιδείας. Η πολιτική ευθύνη του Υπουργού ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Ο Υπουργός της
Παιδείας ικανοποιούσε όλες τις φαυλοκρατικές απαιτήσεις του και κρυβόταν πίσω
από τις υποχρεωτικές γι' αυτόν αποφάσεις που έπαιρνε σύμφωνα με τις διαταγές
του το τόσο ξεπεσμένο στη συνείδηση του Λαού και του εκπαιδευτικού κόσμου
εκπαιδευτικό συμβούλιο.
Το ίδιο γινόταν και στην
Ανώτατη Παιδεία, όπου οι διάφορες πανεπιστημιακές σχολές έσκυβαν δουλικά το
κεφάλι και καθηγητοποιούσαν κάθε φορά τους ευνοούμενους του Υπουργού της
Παιδείας.
Στο σημερινό όμως λαϊκό
Κράτος που θεμελιώνεται με τον ηρωϊκόν αγώνα του Ελληνικού Λαού, η Παιδεία
πρέπει να γίνει κτήμα του Λαού και να προσαρμoστεί στις ανάγκες του, και η Κεντρική Υπηρεσία
της Γραμματείας της Παιδείας πρέπει να βρει τον αληθινό της προορισμό.
Μέσα στην πολεμική
περίοδο η Γραμματεία της Παιδείας θα προχωρεί βαθμιαία, θα ιδρύει ανάλογα με
τις συνθήκες και τις ανάγκες που παρουσιάζονται τις σχετικές Υπηρεσίες. Γι'
αυτό ο σημερινός Οργανισμός κανονίζει ορισμένες Υπηρεσίες που είναι ανάγκη να
λειτουργήσουν και φροντίζει να οργανωθούν με πνεύμα λαοκρατικό.
Απλώνει την εκπαίδευση
και στην προσχολική ηλικία πράγμα που έχει μεγάλη σημασία και για τη σωματική
αλλά και για την ψυχική διαπαιδαγώγηση του λαού. Αγκαλιάζει όλα τα σχολεία του
β' βαθμού της Παιδείας, δηλαδή τα σχολεία και της γενικής μόρφωσης (Γυμνάσιο,
Πρακτικά Λύκεια) και της τεχνικής μόρφωσης (εμπορικά, βιομηχανικά, βιοτεχνικά,
αγροτικά, ναυτικά κλπ.). Ετσι πετυχαίνει την ενότητα και την ενιαία κατεύθυνση
στη Μέση Παιδεία, που η διαίρεση της δημιουργούσε ως τα τώρα αναρχία και χάος
στη μόρφωση του Λαού.
Με τον οργανισμό αυτόν
ξαναγυρίζει η πολιτική ευθύνη στους ώμους του υπεύθυνου απέναντι στο λαό
Γραμματέα της Παιδείας.
Στην έδρα της Επιτροπής,
6 Ιούλη 1944.
Ο Γραμματέας της
Παιδείας
και θρησκευμάτων
Π.ΚΟΚΚΑΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου