Ενα είναι το πραγματικό δίλημμα

Με λεκτικούς ακροβατισμούς ο Γ. Τόλιος του ΣΥΝ προσπαθεί από τη χτεσινή «Αυγή» να δώσει τα έξι πραγματικά διλήμματα που - σύμφωνα με τον τίτλο του άρθρου του - αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Το πρώτο δίλημμα που διαπιστώνει, είναι «δραστική περικοπή μισθών - συντάξεων ή δραστική περικοπή τοκοχρεολυσίων;». Ο ΣΥΝ σκόπιμα κάνει λόγο για «περικοπή» και όχι «διαγραφή» τοκοχρεολυσίων. Αρα, παραδέχεται ότι ένα μέρος του χρέους πρέπει οπωσδήποτε να πληρωθεί από το λαό. Λίγο παρακάτω μάλιστα, το προσδιορίζει στο 20%, λέγοντας ότι το 80% είναι «επαχθές». Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ένα αστικό κράτος μπορεί να επιλέξει την περικοπή τοκοχρεολυσίων έναντι της περικοπής σε μισθούς και συντάξεις. Κρύβει ότι το «κούρεμα» που σήμερα μεθοδεύεται στο ελληνικό χρέος, με παζάρια ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εταίρους της στην ΕΕ, ισοδυναμεί με αναδιάρθρωση του χρέους, άρα και «περικοπή τοκοχρεολυσίων». Μόνο που για να γίνει αυτό στον καπιταλισμό, προϋπόθεση είναι η δραστική περικοπή μισθών και συντάξεων, συνολικά το τσάκισμα του λαού.

***

Αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να παρακάμψει ο ΣΥΝ, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει «διαπραγμάτευση» του χρέους με φιλολαϊκούς όρους, με το κεφάλαιο στην εξουσία και την Ελλάδα στην ΕΕ. Από αυτή τη σκοπιά, το δεύτερο δίλημμα, «χρεοκοπία του λαού ή χρεοκοπία των πιστωτών;» έχει μόνο φιλολογική αξία, όταν το διατυπώνει ο ΣΥΝ, αφού και η δική του διαχειριστική πρόταση (παραμονή στην ΕΕ, διαπραγμάτευση για νέα δάνεια, επαναδιαπραγμάτευση των όρων για τα υπάρχοντα δάνεια, διαγραφή μέρους του χρέους κ.ά.) οδηγεί αναπόφευκτα στη χρεοκοπία του λαού. Μόνο μια λαϊκή εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, μπορεί να διαγράψει το χρέος προς όφελος του λαού. «Κυριαρχικά δικαιώματα του λαού ή πάση θυσία παραμονή στο ευρώ;», είναι το επόμενο δίλημμα που βάζει ο Γ. Τόλης για λογαριασμό του ΣΥΝ. Κακίζει μάλιστα την κυβέρνηση και τους πρώην ομόσταβλους της ΔΗΜΑΡ, ότι με παραλλαγές υπερασπίζονται το τερατούργημα της Ευρωζώνης και της ΟΝΕ, μιλώντας για «κηδεμονία της τρόικας» και για «γκαουλάιτερ της Ομάδας Κρούσης της Κομισιόν στα ελληνικά υπουργεία».

***

Ο ΣΥΝ κόπτεται δήθεν για τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού, κρύβει όμως ότι ο ίδιος ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη θεμελιώδη συνθήκη της ΕΕ, που αντικειμενικά προβλέπει παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στη διακρατική καπιταλιστική Ενωση. Κρύβει ακόμα ότι ο ίδιος ήταν υπέρμαχος της ΟΝΕ, την οποία και τώρα θεωρεί θέσφατο, παλεύοντας με νύχια και με δόντια να μη διαρραγεί υπό το βάρος της κρίσης. Ο ΣΥΝ βλέπει «κηδεμονίες» και «γκαουλάιτερ», για να μείνουν στο απυρόβλητο οι ευθύνες της κυβέρνησης, επιλογή της οποίας είναι η στρατηγική διαχείρισης της κρίσης με ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός της ΕΕ, για να σωθεί το ντόπιο κεφάλαιο. Αλλωστε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ενάντια στο ευρώ. Αλλά έτσι είναι ο οπορτουνισμός, μέσα σ' όλα και με το ευρώ και ενάντια στο ευρώ κατά πώς τον βολεύει η περίσταση. «Παθητική αποδοχή τετελεσμένων ή ανατροπή τους και ο λαός στην εξουσία;», αναρωτιέται ο Τόλιος και λίγο πιο κάτω εξηγεί το πώς ο ΣΥΝ αντιλαμβάνεται το λαό στην εξουσία: «Κυβέρνηση δικομματισμού και προθύμων ή ριζοσπαστική-αριστερή κυβέρνηση;» ρωτάει.

***

Με άλλα λόγια, για το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ο λαός στην εξουσία μπορεί να έλθει με κυβερνητική αλλαγή, χωρίς να αλλάξουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η «ριζοσπαστική - αριστερή κυβέρνηση» που προπαγανδίζει, δεν αποτελεί φόβητρο για το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του στην ΕΕ, αφού δεν απειλεί ούτε στα λόγια την εξουσία του. Αντίθετα, επιδιώκει μια καλύτερη δήθεν διευθέτηση του χρέους και των επόμενων δανείων για την πλουτοκρατία, που παραμένει κυρίαρχη στην παραγωγή και συνεχίζει να κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας. Μετά απ' όλα αυτά, ο ΣΥΝ βάζει το δίλημμα «κοινή δράση της αριστεράς ή χρεωκοπία της αριστεράς;», θέλοντας να καταστήσει το ΚΚΕ συνένοχο στη διαχείριση που οραματίζεται σε βάρος του λαού. Οσα ψευτοδιλήμματα κι αν επινοήσει ο ΣΥΝ για να συγκαλύψει την ενσωμάτωσή του στην αστική διαχείριση, το πραγματικό δίλημμα για κάθε πολιτική δύναμη, ήταν διαχρονικά και παραμένει ένα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Σ' αυτό το δίλημμα, ο ΣΥΝ έχει απαντήσει με τη στρατηγική του. Θέλει ακλόνητα τα μονοπώλια και πουλάει αυταπάτες στο λαό ότι τα συμφέροντά του μπορούν να συνυπάρξουν με το καπιταλιστικό κέρδος. Να γιατί είναι αφερέγγυος, κάνει ζημιά στο κίνημα, γι' αυτό και πρέπει ο λαός να τον προσπεράσει

Πηγή :Ριζοσπάστης