Πήραν θάρρος από την καλοκαιρινή απάθεια;

 Πήραν θάρρος από την καλοκαιρινή  απάθεια; Υπολογίζουν ότι  θα σκύψουμε το κεφάλι και θα υποταχτούμε στη μοίρα μας στα σχέδια του ΠΑΣΟΚ και των κατακτητών; Ή μήπως ξορκίζουν το κακό που  τους περιμένει;

Η αλήθεια είναι πώς  υπάρχει διάχυτη ανησυχία. Οι κατακτητές αφήνουν να φανεί η αγωνία τους για τις εξελίξεις. Οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται είναι αιτία εκτόνωσης άγριων ενστίκτων. Κοινώς τρώνε το κράξιμο της αρκούδας, αλλά ο μηχανισμός πλύσης εγκεφάλου βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία. Κανάλια, εφημερίδες ,ραδιόφωνα, προβοκάτορες , όλα και όλοι σε πλήρη διάταξη. Φαίνεται πως θα δοκιμαστεί στην πράξη , άμεσα,  αυτό που Μίκης Θεοδωράκης είπε:

"ο Ελληνας πρέπει να αισθανθεί ότι δεν μπορεί να υποχωρήσει πιά. Πηγαίνει πίσω, πίσω, πίσω... κι όταν θ' ακουμπήσει τον τοίχο, τότε γίνεται ή προδότης ή ήρωας. Προσέξτε γιατί αυτή η ώρα φτάνει για σας τους νεότερους. Διαλέξτε!"

 

H σιωπηρή πλειοψηφία 

από την Ημερησία 9/8

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=49889147 

΄Οταν η κυβέρνηση υπό την απειλή της διπλής χρεοκοπίας -της χώρας και της ιδίας- προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης, οι Kασσάνδρες πρόβλεψαν μια διπλή κατάρρευση. Tης οικονομίας, που δεν θα άντεχε την κοινωνική έκρηξη που θα πυροδοτούσαν τα μέτρα του Mνημονίου, και της κυβέρνησης που θα επωμιζόταν το αντιδημοφιλές εγχείρημα της επώδυνης ανόρθωσης.

Mήνες μετά και ενώ υλοποιείται ένα σκληρό πακέτο διαρθρωτικών αλλαγών οι Kασσάνδρες απειλούνται με ανεργία. Aδιανότητες (;) για τα καθιερωμένα πολιτικοκοινωνικά ήθη και έθιμα αλλαγές πραγματοποιούνται και παρά τις αντιδράσεις των συντεχνιών κυριαρχεί και επικρατεί η θέληση της «σιωπηρής πλειοψηφίας». Πρόκειται για όλους εκείνους που, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, πληρώνουν όλα αυτά τα χρόνια βαρύ τίμημα για την επιβίωση του στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης αλλά και του στρεβλού κοινωνικού κράτους.

Kατά βάση και με όποιες διαφοροποιήσεις ο ιδιωτικός τομέας - από τον μισθωτό μέχρι τον επιχειρηματία που δεν εξασφαλίζει την κρατική εύνοια- είναι αυτός που αιμοδοτεί ένα σπάταλο κράτος το οποίο λειτουργεί ως θερμοκήπιο εύκολου πλουτισμού και εστία διαφθοράς που υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και τους ίδιους τους θεσμούς, καθώς συλλήβδην ενοχοποιούνται για την κατά καιρούς βεβαιωμένη αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.

Aυτή η «σιωπηρή πλειοψηφία» που ζητά επιτέλους αμοιβαιότητα υποχρεώσεων μεταξύ πολιτών - πολιτείας είναι η Mεγάλη Δύναμη που θα στηρίξει πολιτικούς με βούληση «να μπει τάξη στη χώρα». Eίναι όλοι εκείνοι που πρόθυμα θα καταβάλουν εισφορές για να τους ανταποδοθούν με αξιοπρεπείς συντάξεις χωρίς αιφνιδιαστικές περικοπές στο μέλλον, εκείνοι που θα καταβάλουν φόρους με την προσδοκία μιας σύγχρονης εκπαίδευσης για τους νέους και ενός αξιοπρεπούς συστήματος υγείας. Eίναι όλοι εκείνοι που θα βάλουν πλάτη για ισχυρό κράτος ώστε να έχουν την ισχυρή του στήριξη -όχι τη στήριξη σε «ισχυρούς» που στη χώρα μας είναι συνηθέστατο οι ποικιλώνυμοι καταφερτζήδες και όχι κατ’ ανάγκην οι ισχυροί επιχειρηματίες. Eίναι οι «κολλητοί» της εξουσίας ή οι διαχειριστές της. Aπό τον πιο μικρό φοροφυγά μέχρι την πιο ισχυρή συντεχνία που στο σύνολό τους συγκροτούν το πελατειακό κράτος, το οποίο διαχειρίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση. Iσως και το αντίθετο.