Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Εκπαιδεύοντας το .....Γιώργο!!!

Διάβασα στη  ZOUGLA  τις απόψεις του Ρίτσαρντ Γουόλφ καθηγητή του Γ.Α.Π. Κόλλησα σε  δυο σημεία.
Το πρώτο με έκανε να γελάσω , αλλά  με κάνει να θέλω να διατυπώσω μια - δυο ερωτήσεις στον κύριο καθηγητή που έχουν σχέση με την ικανότητα να αξιολογεί την επιστημοσύνη, την ικανότητα αφομοίωσης και διατύπωσης επιστημονικού λόγου από τους φοιτητές του. Με απλά λόγια. Γιατί ρε τον πέρασες;
Με το δεύτερο διαφωνώ .Tα περί επαναδιατύπωσης του Μαρξισμού απαλλαγμένου από τα λάθη του , είναι χαζές δικαιολογίες. Ο Κάρολος αποδείχτηκε πολύ σκληρός να απαλλαγούν από αυτόν όπως νόμιζαν στην αρχή της 10ετίας του 1990. Δεν δικαιώθηκε απλά, επιβεβαιώθηκε  πλήρως ως το μόνο επιστημονικό εργαλείο ερμηνείας  των νόμων της κοινωνικής εξέλιξης. Έμμεσα επιβεβαιώνεται από όλους πια  το τέλος του καπιταλισμού. Με μισόλογα ή όχι μιλάνε για κάτι νέο που οι σκέψεις του Μάρξ θα το επηρεάσουν άμεσα. Εμείς , χωρίς περιστροφές, λέμε πως ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ ΞΑΝΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΑΠΗΚΕ, ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ, ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ  ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ.
Διαβάστε παρακάτω...


- Υπήρξατε καθηγητής του Γιώργου Παπανδρέου. Πώς θα σχολιάζατε τη σημερινή του πορεία ως πρωθυπουργού; Σε πρόσφατη διάλεξή σας είχατε πει αστειευόμενος ότι θα έπρεπε να είχατε κάνει καλύτερη δουλειά όταν τον διδάσκατε.
«Στόχος μου ως καθηγητής ήταν να βοηθήσω τους φοιτητές να καταλάβουν το πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που θυμάμαι από τον Γιώργο Παπανδρέου ως φοιτητή είναι ότι τότε επιθυμούσε να γίνει ένας σύγχρονος και σοσιαλιστής οικονομολόγος. Η υπόθεση ότι ο καπιταλισμός είναι αέναος- και επομένως ότι η κυβερνητική πολιτική πρέπει να τον ακολουθεί ως έχει- έρχεται σε αντίθεση με την Ιστορία». 
........................................................................................................

Θα μπορούσε η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση να σημάνει την «αρχή του τέλους» του καπιταλιστικού συστήματος; 
«Οι αντιθέσεις και τα εγγενή προβλήματα του καπιταλισμού οδήγησαν σε μια κρίση που δεν μπορεί να ξεπεραστεί.Οπως συνέβη με όλα τα προγενέστερα συστήματα,όπως με τον φεουδαλισμό, ο καπιταλισμός θα δώσει τη θέση του σε κάτι καινούργιο» εξηγεί ο κ. Γουόλφ. Και καταλήγει: «Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει ανανεώσει το ενδιαφέρον για τις μαρξιστικές κριτικές αναλύσεις που εγείρουν το ζήτημα μιας νέας σύνθεσης, ενός νέου οικονομικού συστήματος. Αλλά πρόκειται για έναν νέο μαρξισμό, αναδιοργανωμένο και επαναδιατυπωμένο, που έχει προχωρήσει σε αποτίμηση των δυνάμεων και των αδυναμιών των 150 πρώτων χρόνων του. Οι κυβερνήσεις που σήμερα περιφρονούν τον μαρξισμό αντιγράφουν τις κυβερνήσεις του 19ου και του 20ού αιώνα. Η θεωρία και η πρακτική του μαρξισμού όμως θα βοηθήσουν σήμερα ώστε να ξεπεραστεί ένας βαθιά πληγωμένος από την κρίση καπιταλισμός και το συνακόλουθο κοινωνικό του κόστος».  
 

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα !

Υπάρχει εκείνη η λαϊκή παροιμία που λέει, "δείξε μου τους μαθητές σου, για να σου πω τι δάσκαλος είσαι", που πάει γάντι στην περίπτωση αυτή.

Αν δούμε τι πράμα είναι ο ΓΑΠ θα καταλάβουμε και τι σόι "καθηγητής" ήταν και είναι ο Γουλφ !

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ είπε...

Ή πιο απλά, με οποιον δάσκαλο καθίσεις , τέτοια γράμματα θα μάθεις!

Λευτέρης-Δικαίος είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Λες ο Ρίτσαρντ Γουόλφ να είναι ο Κάρολος ο Β'; Λες να είναι αυτός που θα επαναδιατυπώσει τον Μαρξισμό, απαλλαγμένο από στρεβλώσεις, αγκυλώσεις, ατέλειες; Έχε γούστο! Το σκέπτεσαι, σύντροφε, τον δάσκαλο του Γ.Α.Π. να τον κάνουμε εικόνισμα(!) και να τον κρεμάμε στο εικονοστάσι μας, δίπλα στους Μαρξ, Ένγκελς;
Για να σοβαρευτούμε, εκείνο που ομολογεί ο κ. καθηγητής είναι το διαφαινόμενο τέλος του καπιταλισμού και, λόγω αυτού, η αγωνιώδης προσπάθεια των απολογητών του να τον φτιασιδώσουν, να τον μπαλώσουν, μπας και μπορέσουν να δώσουν κάποια παράταση στο θνησιγενές αυτό σύστημα. Από την άλλη, είναι χαρακτηριστικό πώς συμπίπτουν οι προσεγγίσεις των διαφόρων υποστηρικτών του καπιταλισμού. Τα ίδια δεν μας έλεγε ο αλήστου μνήμης Γκορμπατσώφ; Ότι, τάχα, σήμερα δεν υπάρχει καπιταλισμός και σοσιαλισμός, αυτό το δίπολο είναι ένας αναχρονισμός. Σήμερα, έλεγε, υπάρχει μια όσμωση μεταξύ των δύο αυτών συστημάτων, μία διάχυση από το ένα στο άλλο, και άλλα παραμύθια... Καπιταλισμός με ολίγον Μαρξισμό είναι πούρος καπιταλισμός. Μαρξισμός απαλλαγμένος κ.λπ. δεν είναι Μαρξισμός. Αυτά ξέρω, επειδή δεν είχα την ατυχία να έχω καθηγητές σαν του λόγου του.