Να δραπετεύσει από το κάδρο των συνυπεύθυνων για την αντεργατική πολιτική σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων επιχείρησε η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ με χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Ομως, παρά τις διαβεβαιώσεις των στελεχών της ότι είναι «αντίθετοι με το μνημόνιο», τα έργα είναι αυτά που μετρούν. Και αυτά βοούν. Βέβαια, η ΠΑΣΚΕ δεν πρωτοτύπησε, αντέγραψε και εδώ την κυβέρνηση που στηρίζει, η οποία και αυτή δηλώνει ότι είναι ενάντια στο μνημόνιο και στενοχωριέται για τα μέτρα που παίρνει!
Και δεν είναι τυχαίο ότι και χτες φρόντισε να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού την κυβέρνηση, στην οποία, την πολιτική της - όπως ισχυρίζεται η ΠΑΣΚΕ - την «επέβαλαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των δανειστών». Αναπαράγοντας λέξη - λέξη τα ίδια κυβερνητικά επιχειρήματα, ο Γ. Παναγόπουλος υποστήριξε ότι «Το υπαρκτό δίδυμο ελλειμμα της χώρας (δημοσιονομικό - ανταγωνιστικότητας) απαιτούσε και πράγματι απαιτεί νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, περιστολή της σπατάλης, ανατροπές στο κράτος και την παραγωγή στη βάση μιας δίκαιης και ισόρροπης κατανομής των βαρών». Σε μια πρόταση όλη η προπαγάνδα κυβέρνησης, πλουτοκρατίας, ΕΕ, ΔΝΤ. Μήπως δεν είναι αυτοί που επικαλούνται την ανταγωνιστικότητα και τα ελλείμματα και τα αντεργατικά μέτρα τα βαφτίζουν περιστολή της σπατάλης και δίκαιη κατανομή βαρών; Πού λοιπόν διαφωνεί η ΠΑΣΚΕ;
Δε διαφωνεί και γι' αυτό και η «πρόταση διεκδίκησης» που κάνει δεν είναι παρά η αντιγραφή και πάλι της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής. «Δομική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας», «αλλαγή του ρόλου και της πολιτικής της ΕΚΤ», «έκδοση ευρωομολόγου και μεταφορά του δημόσιου χρέους των κρατών», «αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου», «Ομόσπονδη Ευρώπη»!Γι' αυτό, όσες φορές και αν η ΠΑΣΚΕ ξορκίσει τη συμπαράταξή της με την αντιλαϊκή πολιτική με τη λέξη της «Αυτονομίας» - όπως έκανε χτες ο Γ. Παναγόπουλος - επιβεβαιώνει πέρα για πέρα ότι παραμένει δεσμευμένη στην ίδια αντεργατική ρότα. Αποδεικνύεται κάθε μέρα ότι η πολιτική της γραμμή εξυπηρετεί τους ίδιους ταξικούς αντεργατικούς στόχους. Οπως έκανε με την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ που για το 2010 προέβλεψε 0% αύξηση όταν προχτές ανακοινώθηκε ότι ο επίσημος πληθωρισμός του έτους έκλεισε στο 4,7%. Στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή, είχαμε ονομαστική μείωση των κατώτερων μισθών κατά 4,7%. Και όμως, γι' αυτό το αίσχος η ΠΑΣΚΕ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επαίρονται.
Οι κολαούζοι αποκαλύπτονται...
Να γιατί αποδεικνύεται πέρα για πέρα εύστοχο το σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΠΑΜΕ, με το οποίο σημειώνει ότι «όσο βαθαίνει η κρίση των καπιταλιστών, τόσο οι κολαούζοι τους στο συνδικαλιστικό κίνημα θα αποκαλύπτονται». Στο σχόλιό του, το ΠΑΜΕ προσθέτει:
«Με τη σημερινή της συνέντευξη Τύπου η ΠΑΣΚΕ ως πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με επικεφαλής τον Γ. Παναγόπουλο επιβεβαίωσε, για ακόμα μία φορά, τη μέχρι τώρα στάση της. Καλεί την εργατική τάξη να υποταχθεί στις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας για περισσότερα κέρδη.
Καλεί τους εργαζόμενους και το λαό να προσφέρουν στήριξη και προώθηση των φιλομονοπωλιακών πολιτικών κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ, όπως η άνοδος της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, η έκδοση ευρωομολόγου.
Η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ όσο και αν προσπάθησε δήθεν να φανεί ότι διαφωνεί - όχι με την κυβέρνηση (κουβέντα δε λέει γι' αυτή) - αλλά με το ΔΝΤ, δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι εργαζόμενοι τη γνωρίζουν καλά απ' έξω και ανακατωτά και καθημερινά της γυρίζουν την πλάτη.
Για να θεμελιώσει θεωρητικά την προσήλωσή της στην προστασία των αρχών και αξιών του συστήματος της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από την ολιγαρχία του πλούτου διαλαλεί ότι: είναι συνυπεύθυνοι οι εργαζόμενοι για την κρίση και πρέπει να πληρώσουν και αυτοί το τίμημα.
Οσο για την ενότητα για την οποία δήθεν κόπτεται, η μόνη ενότητα που την ενδιαφέρει είναι όλοι μαζί, για να σωθεί η κυβέρνηση, η ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρήσεων. Συνειδητά, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ ψεύδεται, όταν λέει ότι κανένας συνδικαλιστής της δεν πρόκειται να υπογράψει μειώσεις μισθών. Αλήθεια, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ μαζί με τη ΔΑΚΕ δεν υπέγραψε την ΕΓΣΣΕ, που μειώνει τους πραγματικούς μισθούς και τα μεροκάματα; Οι συνδικαλιστές του σωματείου της ΝΕΟΓΑΛ δεν είναι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ;
Είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη η απομόνωση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, το στήριγμα της κυβέρνησης, της ΕΕ, των εργοδοτών.
Χωρίς αναμονή, τώρα οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Οργάνωση της πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας που θα υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου