Ενόσω τα κόμματα και οι σχηματισμοί της Αριστεράς έχουν βάλει του αποκωδικοποιητές τους να δουλεύον προκειμένου για μια πληρέστερη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, ας επιχειρήσουμε κι εμείς μια πρώτη εκτίμηση, ξεκινώντας από την καθαρή άνοδο του ΚΚΕ, το οποίο στην πιο κρίσιμη περιφέρεια της χώρας τα πήγε καλύτερα κι απ’ ό,τι ίσως περίμενε.
Αν λοιπόν το ΠΑΣΟΚ θεωρεί εαυτόν «κερδισμένο» επειδή ο κυβερνητικός υποψήφιος στην Αττική βοηθούντος του «βαρέος πυροβολικού», δηλαδή του εκβιασμού περί πρόωρων κατόρθωσε να συγκεντρώσει κάτι λιγότερο του ενός τετάρτου των εγκύρων ψηφοδελτίων, με αποχή 43%, ε, τότε το ΚΚΕ που σημείωσε και άνοδο περνώντας σε διψήφιο ποσοστό εν μέσω θυελλώδους αντικομμουνιστικής προπαγάνδας (τμήμα της γενικότερης μνημονιακής προπαγάνδας και της ενοχοποίησης της κοινωνίας) και με τον Πάγκαλο «λυμμένο», δικαίως χαμογελά.
Χωρίς συνεργασίες και με «ατού» έναντι όλων των άλλων το γεγονός ότι κατέβηκε σε όλη τη χώρα με ενιαίο συνδυασμό, κάτι που εξουδετέρωσε τους κινδύνους απωλειών ψήφων λόγω συγχύσεων στο εκλογικό σώμα, το ΚΚΕ «κέρδισε», οριακά έστω, το στοίχημα της πτώσης του δικομματισμού με ταυτόχρονη δική του άνοδο.
Δεδομένου ότι ούτε τα ίδια τα στελέχη του ΚΚΕ θεωρούν το αποτέλεσμα ως κάποιο δείγμα μαζικής πολιτικής μεταστροφής των ψηφοφόρων(τουλάχιστον έτσι υπόσχονταν προεκλογικώς), δεν περιμένουν δηλαδή ότι όσοι το ενίσχυσαν πέραν του παραδοσιακού κοινού του, έγιναν όλοι κομμουνιστές ξαφνικά, μένει στην Κεντρική Επιτροπή να αποτιμήσει πού ακριβώς οφείλεται αυτή η άνοδος: στη ρητορική του περί καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης και προσπάθειας αναδιάρθρωσης του καπιταλιστικού συστήματος, στην κριτική του απέναντι στον δικομματισμό και τα πεπραγμένα του, στη λύση διεξόδου για «λαϊκή εξουσία και οικονομία», στην ιδεολογικο – πολιτική «καθαρότητά» του που αποτελεί και στοιχείο απειλής για ένα σύστημα που φτάνει στο σημείο να θέτει για το ΚΚΕ ζήτημα νόμιμότητας (βλεπε Πάγκαλος και πάλι); Καθώς και αν η επιλογή όσων δεν ανήκουν στους ψηφοφόρους του είναι απλώς κραυγή διαμαρτυρίας ή υποδηλώνει και ρήξη με τον δικομματισμό αλλά και με την ΕΕ...
Όπως και να ‘χει πάντως τα ευχάριστα τελειώνουν εδώ για την ώρα, καθώς δεν αλλάζουν δύο δεδομένα: το μέγεθος της αποχής και το ότι η πορεία καταστροφής συνεχίζεται. Και όπως είπε και η Αλέκα οι ευθύνες μεγαλώνουν: ενδεικτικό ότι στη χθεσινή δήλωσή της αναφέρθηκε στην προσπάθεια του ΚΚΕ από δω και πέρα για «λαϊκή ενότητα», εφόσον άλλου είδους ενότητα μάλλον δεν προβλέπεται λίαν συντόμως.
Το κρίσιμο προφανώς για το ΚΚΕ είναι πώς εννοεί και πώς θα σφυρηλατήσει αυτή την «ενότητα» αλλά και πώς θα προφυλαχθεί από το να θεωρήσει ότι του είναι αρκετή η εδραίωση ηγεμονικής θέσης εντός της αριστεράς.
Την ίδια ώρα καμπάνες χτυπούν για τη συριζική όχθη καθώς η διχοτόμηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη διάσπαση του ΣΥΝ και παρά τη σύμπραξη του τελευταίου με δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ, δεν έφερε για κανέναν τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Ο Αλαβάνος ήδη ανέλαβε την ευθύνη (προς το παρόν άγνωστο τι σημαίνει αυτό) για το «κακό αποτέλεσμα» και αν και μεγαλεπήβολα έθετε πριν δυο τρεις εβδομάδες τον πήχη στο πέρασμα στο δεύτερο γύρο (συμβολικός ο πήχης, κατά το σύνηθες για τον Αλαβάνο) βρέθηκε τελευταίος κάτω και από τον Άγγελο Χάγιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο ΣΥΝ είδε την υποψηφιότητά του να μην περνάει στον κόσμο ως «απειλή για το σύστημα» όπως τη χαρακτήριζε ο Τσίπρας. Αντιθέτως το «σοσιαλιστικό» κοινό στο οποίο στόχευσε αυτή τη φορά ο ΣΥΝ, απογοητεύοντας ενδεχομένως πολλούς εκ του αριστερού ακροατηρίου του, προτίμησε ... διαμαρτυρία με ολίγη την οποία βρήκε στο ψηφοδέλτιο του Δημαρά. Ακόμη και στο Δήμο βρέθηκε πίσω από έναν υποψήφιο (Γιώργος Αμυράς) με αόριστα προοδευτικό πρόσημο, χωρίς πολιτικές περγαμηνές (ωστόσο «αναγνωρίσιμο») που έσκασε μύτη τελευταία στιγμή και κίνησε την όποια στοιχειώδη προεκλογική κάμπανια μόνο μέσω ίντερνετ.
Το ερώτημα που τίθεται για την πέραν του ΚΚΕ αριστερά είναι – εν όψει των διεργασιών που επανεκκινούν περίπου από εκεί που είχαν σταματήσει πριν τις εκλογές - αν θα κατορθώσει η να αναδείξει ενιαίο κεντρικό πολιτικό στόχο (που θα υπερβαίνει τον αόριστο αντιμνημονιακό λόγο) πάνω στον οποίο θα ανασυγκροτηθεί και θα παλέψει...Διαφορετικά δεν θα μπορέσει να ανακόψει το δρόμο που έχει πάρει, της διαίρεσης μέχρι... εξαντλήσεως των αποθεμάτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου