Απαντώντας σε δημοσίευμα του Φ. Οικονομίδη στην «Ε» ο Παναγιώτης Μεντρέκας, μέλος της Κ.Ε. και του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, αναφέρει:
Ο Φ. Οικονομίδης επαναλαμβάνει τη θέση όσων, αντιμετωπίζοντας αμήχανα το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, για να συνεχίσουν την πονηρή και ύπουλη επίθεση στην πολιτική του, έγραψαν: «Ναι μεν αύξησε τα ποσοστά του, όμως έχασε θέσεις σε δήμους».
«Φαίνεται να έχει και οφέλη από την αυτόνομη μοναχική του πορεία... αλλά και ζημιές», γράφει ο Φ. Οικονομίδης και για να αποδείξει ότι το ΚΚΕ σήμερα δεν έχει πολιτική συμμαχιών, κάνει ιστορική αναδρομή στις δεκαετίες 1930 - 1980, θέτοντας ως μέτρο τους «κόκκινους» δήμους. Ας γνωρίζει ότι το ΚΚΕ μελετά την ιστορία του και βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα, για το ποιες συνεργασίες ωφέλησαν και ποιες έβλαψαν το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Βεβαίως είναι δικαίωμα οποιουδήποτε να διαφωνεί με την πολιτική συμμαχιών που έχει το ΚΚΕ. Αλλο όμως αυτό, και άλλο να ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική συμμαχιών, επειδή δεν κέρδισε δήμους. Αλήθεια, τι πιο εύκολο, για το ΚΚΕ, με το διευρυμένο κύρος του, αν ιεραρχούσε ως πρωτεύον ζήτημα την κατάκτηση δήμων να βρει τρόπο να κοκκινίσει μεγάλο τμήμα του χάρτη. Εκατοντάδες ήταν οι «αντιμνημονιακοί», οι «ανεξάρτητοι», οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ και άλλοι, που συμφωνούσαν όμως με τον «Καλλικράτη», την Ε.Ε. τη στρατηγική ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. και επεδίωκαν συνεργασία ή τουλάχιστον στήριξη του ΚΚΕ για να πάρουν το αξίωμα.
Το ΚΚΕ θα γινόταν και αναξιόπιστο και συνένοχο στην παραπλάνηση του λαού, αν έκλεινε τα μάτια στην υποκρισία τους, αν έκανε εκπτώσεις στη θέση του ότι το όχι στο Μνημόνιο έχει νόημα μόνο όταν σημαίνει και όχι στην κοινή στρατηγική ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., Ε.Ε. Αυτή η γραμμή δεν θα βοηθούσε να απεγκλωβιστούν λαϊκές συνειδήσεις από τα ιδεολογήματα ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ., θα οδηγούσε στις γνωστές αυταπάτες με τα γνωστά αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε ότι είχε 90 δήμους, σε συνεργασία κυρίως με το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Το ΚΚΕ είχε και χθες και σήμερα πολιτική συνεργασιών με άξονα την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς απέναντι στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και στην Ε.Ε. Για να είναι στέρεη μια πολιτική συμμαχία πρέπει να είναι, να εδράζεται σε ισχυρή κοινωνική λαϊκή και οργανωμένη βάση. Αυτή η συμμαχία οικοδομείται σήμερα και έχει ως στόχο να υπερασπίσει τα εργατικά λαϊκά στρώματα από την αγριότητα της επίθεσης των κεφαλαιοκρατών με αφορμή την οικονομική κρίση, αλλά κυρίως να ανοίξει προοπτική διεξόδου από την κρίση και τις αιτίες που την προκαλούν. Αυτή είναι η πρόταση της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Το ΚΚΕ την έχει διαμορφώσει με επιστημονικά - ταξικά εργαλεία και την περασμένη πείρα. Με οδηγό το αντικειμενικό συμφέρον του λαού, για να γίνει πιο ισχυρός σήμερα, να χειραφετηθεί, να γίνει δύναμη εξουσίας. Αυτή η πρόταση δεν καθορίζεται με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα. Η ανάπτυξη ή θα υπηρετεί το λαό ή τα μονοπώλια. Αποδείχτηκε ότι μέσος δρόμος δεν υπάρχει, ούτε ο καταπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος.
Το ελπιδοφόρο και πιο σημαντικό που καταγράφηκε στις εκλογές σε συνδυασμό με την άνοδο των ποσοστών και των ψήφων του ΚΚΕ, είναι οι θετικές διεργασίες που συντελούνται στη συνείδηση του λαού. Οτι παρά και ενάντια στην προπαγάνδα, τα τρομοκρατικά διλήμματα, εκφράστηκε λαϊκή αγανάκτηση και όχι συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική. Σ' αυτό καθοριστική συμβολή έχει το ΚΚΕ και δείχνει το δρόμο στο λαό για να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Τέλος, είναι αξιοπερίεργο γιατί ο Φ. Οικονομίδης γράφει ότι η επιλογή αποχής του ΚΚΕ από τις εκλογές το 1946 ήταν μια «τελείως αυτόνομη πορεία», αν και ξέρει πολύ καλά ότι, εκτός από τα κόμματα που συμμετείχαν στο ΕΑΜ (Αγροτικό Κόμμα - Κ. Γαβριηλίδη, ΣΚΕ - Γ. Πασαλίδη, ΔΡΚ - Μιχ. Κύρκου, Δ.Ε. Στ. Κρητικά), υπέρ της αποχής τάχθηκαν ακόμα το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων (Χατζήμπεη, Γρηγοριάδη), το Σοσιαλιστικό Κόμμα (Σβώλου, Τσιριμώκου), η ΕΝΔΑ (Σοφιανόπουλου), το Προοδευτικό Κόμμα (Γ. Καφαντάρη), πολιτευτές της βενιζελικής παράταξης όπως ο Εμμ. Τσουδερός, κεντρώοι όπως ο Γ. Καρτάλης κ.ά.
«Φαίνεται να έχει και οφέλη από την αυτόνομη μοναχική του πορεία... αλλά και ζημιές», γράφει ο Φ. Οικονομίδης και για να αποδείξει ότι το ΚΚΕ σήμερα δεν έχει πολιτική συμμαχιών, κάνει ιστορική αναδρομή στις δεκαετίες 1930 - 1980, θέτοντας ως μέτρο τους «κόκκινους» δήμους. Ας γνωρίζει ότι το ΚΚΕ μελετά την ιστορία του και βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα, για το ποιες συνεργασίες ωφέλησαν και ποιες έβλαψαν το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Βεβαίως είναι δικαίωμα οποιουδήποτε να διαφωνεί με την πολιτική συμμαχιών που έχει το ΚΚΕ. Αλλο όμως αυτό, και άλλο να ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική συμμαχιών, επειδή δεν κέρδισε δήμους. Αλήθεια, τι πιο εύκολο, για το ΚΚΕ, με το διευρυμένο κύρος του, αν ιεραρχούσε ως πρωτεύον ζήτημα την κατάκτηση δήμων να βρει τρόπο να κοκκινίσει μεγάλο τμήμα του χάρτη. Εκατοντάδες ήταν οι «αντιμνημονιακοί», οι «ανεξάρτητοι», οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ και άλλοι, που συμφωνούσαν όμως με τον «Καλλικράτη», την Ε.Ε. τη στρατηγική ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. και επεδίωκαν συνεργασία ή τουλάχιστον στήριξη του ΚΚΕ για να πάρουν το αξίωμα.
Το ΚΚΕ θα γινόταν και αναξιόπιστο και συνένοχο στην παραπλάνηση του λαού, αν έκλεινε τα μάτια στην υποκρισία τους, αν έκανε εκπτώσεις στη θέση του ότι το όχι στο Μνημόνιο έχει νόημα μόνο όταν σημαίνει και όχι στην κοινή στρατηγική ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., Ε.Ε. Αυτή η γραμμή δεν θα βοηθούσε να απεγκλωβιστούν λαϊκές συνειδήσεις από τα ιδεολογήματα ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ., θα οδηγούσε στις γνωστές αυταπάτες με τα γνωστά αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε ότι είχε 90 δήμους, σε συνεργασία κυρίως με το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Το ΚΚΕ είχε και χθες και σήμερα πολιτική συνεργασιών με άξονα την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς απέναντι στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και στην Ε.Ε. Για να είναι στέρεη μια πολιτική συμμαχία πρέπει να είναι, να εδράζεται σε ισχυρή κοινωνική λαϊκή και οργανωμένη βάση. Αυτή η συμμαχία οικοδομείται σήμερα και έχει ως στόχο να υπερασπίσει τα εργατικά λαϊκά στρώματα από την αγριότητα της επίθεσης των κεφαλαιοκρατών με αφορμή την οικονομική κρίση, αλλά κυρίως να ανοίξει προοπτική διεξόδου από την κρίση και τις αιτίες που την προκαλούν. Αυτή είναι η πρόταση της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Το ΚΚΕ την έχει διαμορφώσει με επιστημονικά - ταξικά εργαλεία και την περασμένη πείρα. Με οδηγό το αντικειμενικό συμφέρον του λαού, για να γίνει πιο ισχυρός σήμερα, να χειραφετηθεί, να γίνει δύναμη εξουσίας. Αυτή η πρόταση δεν καθορίζεται με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα. Η ανάπτυξη ή θα υπηρετεί το λαό ή τα μονοπώλια. Αποδείχτηκε ότι μέσος δρόμος δεν υπάρχει, ούτε ο καταπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος.
Το ελπιδοφόρο και πιο σημαντικό που καταγράφηκε στις εκλογές σε συνδυασμό με την άνοδο των ποσοστών και των ψήφων του ΚΚΕ, είναι οι θετικές διεργασίες που συντελούνται στη συνείδηση του λαού. Οτι παρά και ενάντια στην προπαγάνδα, τα τρομοκρατικά διλήμματα, εκφράστηκε λαϊκή αγανάκτηση και όχι συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική. Σ' αυτό καθοριστική συμβολή έχει το ΚΚΕ και δείχνει το δρόμο στο λαό για να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Τέλος, είναι αξιοπερίεργο γιατί ο Φ. Οικονομίδης γράφει ότι η επιλογή αποχής του ΚΚΕ από τις εκλογές το 1946 ήταν μια «τελείως αυτόνομη πορεία», αν και ξέρει πολύ καλά ότι, εκτός από τα κόμματα που συμμετείχαν στο ΕΑΜ (Αγροτικό Κόμμα - Κ. Γαβριηλίδη, ΣΚΕ - Γ. Πασαλίδη, ΔΡΚ - Μιχ. Κύρκου, Δ.Ε. Στ. Κρητικά), υπέρ της αποχής τάχθηκαν ακόμα το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων (Χατζήμπεη, Γρηγοριάδη), το Σοσιαλιστικό Κόμμα (Σβώλου, Τσιριμώκου), η ΕΝΔΑ (Σοφιανόπουλου), το Προοδευτικό Κόμμα (Γ. Καφαντάρη), πολιτευτές της βενιζελικής παράταξης όπως ο Εμμ. Τσουδερός, κεντρώοι όπως ο Γ. Καρτάλης κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου