Προετοιμασίες

Οποιος περπατά στο δρόμο, γνωρίζει από πρώτο χέρι πως για πολλούς και διάφορους λόγους - που δεν είναι του παρόντος η ανάλυση - η Ελλάδα, συγκριτικά με τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, δεν είχε και δεν έχει υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας. Κι όμως, ο αριθμός και η ποιότητα των κατασταλτικών μηχανισμών αυξάνεται διαρκώς με άλματα. Πριν από κάθε τέτοιο άλμα, το κλίμα προετοιμάζεται με ρεπορτάζ και αναλύσεις, που βεβαιώνουν πως αυξάνεται η εγκληματικότητα. Εδώ και καιρό, το φρούτο για την ένταση της καταστολής το λένε «τρομοκρατία». Μια κατάσταση βολική για την αστική τάξη - δημιούργημα της οποίας είναι διάφοροι τέτοιοι μηχανισμοί προκειμένου να καλλιεργεί ψυχολογία τρόμου, για να γίνει ανεκτή ή και αποδεκτή η κρατική κατασταλτική βία. Και αυτό σε περιόδους, όπως η τωρινή, που η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική φέρνει στα λαϊκά στρώματα: Τη φτώχεια, την ανεργία, την όλο και πιο άγρια εκμετάλλευση των εργατών, τον τρόμο μην αρρωστήσει άνθρωπος στο σπίτι, την απόγνωση όταν ο γέροντας ή η γερόντισσα καταπέσουν, το ζόρι - από κει που ήτανε χαρά - της γέννησης ενός παιδιού που σε πολλές των περιπτώσεων συνεπάγεται κλείσιμο της γυναίκας στο σπίτι, σκύψιμο του άντρα απέναντι στο αφεντικό «γιατί τώρα έχουμε αυξημένες υποχρεώσεις». Και, ταυτόχρονα, να αποπροσανατολίζει απ' αυτήν την πραγματικότητα, στοχεύοντας να κάμψει τη λαϊκή μαζική πάλη.
Ολα αυτά - τα πραγματικά βάσανα - είναι που θα εκτιναχτούν στα ύψη σαν συνέπεια της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Αλλά και όλα αυτά είναι επίσης εκείνα που τροφοδοτούν τη λαϊκή οργή και την κάνουν επικίνδυνη - για την αστική τάξη - όταν συναντά το οργανωμένο ταξικό κίνημα, το τροφοδοτεί και ενισχύεται απ' αυτό.
Ετσι, η αστική τάξη προετοιμάζεται...
Γι' αυτό πυκνώνουν τα άρθρα, που ζητάνε να γίνει καθαρό πως το κράτος είναι «ο μόνος νόμιμος φορέας της βίας». Γι' αυτό πυκνώνουν τα ρεπορτάζ που εμφανίζουν τους, ήδη, σιδερόφρακτους να φοβούνται δήθεν και να ζητάνε επιπλέον κρατική προστασία.
Αυτό που θέλουν να προστατέψουν είναι το κατ' αυτούς νόμιμο δικαίωμά τους να έχουν όλο και πιο τζάμπα εργάτες. Αυτό που θέλουν να προστατέψουν είναι το κατ' αυτούς νόμιμο δικαίωμά τους να βγάζουν κέρδος ακόμα κι από το σακάτεμα των εργατών (αυτό γίνεται με το σύστημα Υγείας που διαμορφώνουν).
Υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια τις κατακτήσεις τους. Γιατί είναι κατάκτηση για την αστική τάξη οι νόμοι για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Δεν περνά μέρα που στα έντυπα της αστικής τάξης ένα κύριο άρθρο να μην είναι αφιερωμένο - δίκην εντολής - στο να τηρηθεί απαρέγκλιτα το Μνημόνιο, «για την εξυγίανση - λένε - της οικονομίας». Οταν το μόνο που θέλουν είναι να αυξήσουν και να συγκεντρώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται τα κεφάλαιά τους, καθώς αυτό που πραγματικά οξύνεται στο δικό τους κόσμο είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός.
Αυτόν τον ανταγωνισμό καλούνται να πληρώσουν οι εργάτες, αυτός ο ανταγωνισμός είναι αναπόφευκτος για τους καπιταλιστές, γίνεται περιττός όταν πάψουν να υπάρχουν καπιταλιστές.
Αυτή η συνείδηση, αργά αλλά σταθερά, απλώνεται. Την επόμενη πράξη μιας τέτοιας συνείδησης θέλουν να προλάβουν οι αστοί, γι' αυτό και τα έντυπά τους διακρίνονται αυτήν τη περίοδο από εξαιρετική στοχοπροσήλωση ως προς το ποιος πρέπει να χτυπηθεί και πώς.
Από τη σκοπιά των εργατών, των άλλων λαϊκών στρωμάτων ιδωμένα αυτά οδηγούν αναγκαστικά στην οργάνωση της δικής τους συμμαχίας, στην με κάθε τρόπο και μέσο ακόμα πιο ισχυρή ενίσχυση του ΚΚΕ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ