Στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Προχτές η υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Ρ. Δούρου σε συνέντευξη Τύπου παρουσίασε το σχέδιό της για την προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος στην Αττική. Αφθονες οι περικοκλάδες για την προστασία του, την ίδια στιγμή που διακηρύσσεται ως βασική αρχή αυτή «της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής ανάπτυξης»! Οι έννοιες αυτές όμως στις σημερινές συνθήκες έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο, όσο και αν είναι «εύηχες». «Οικονομική ανάπτυξη» στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης - που άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά αμφισβητεί - σημαίνει καπιταλιστικά, επιχειρηματικά κέρδη και κοινωνική συνοχή σημαίνει εξασφάλιση της απαραίτητης «κοινωνικής συναίνεσης» ώστε τα κέρδη αυτά να πολλαπλασιάζονται. Καπιταλιστικά κέρδη, όμως, και προστασία του περιβάλλοντος είναι πράγματα ασύμβατα.

Οσον αφορά την «αρχή της δημοκρατίας», που επικαλείται η κ. Δούρου, που τάχα επιβάλλει διαχείριση των ακτών «από τα αιρετά θεσμικά όργανα της Πρώτου και Δευτέρου Βαθμού Αυτοδιοίκησης», κάθε άλλο παρά να καθησυχάζει πρέπει το λαό αφού το πρόβλημα δεν είναι ότι λείπει η ευθύνη των αιρετών οργάνων, αλλά ο ρόλος αυτών των οργάνων ως οργάνων του κρατικού μηχανισμού που λειτουργούν υπέρ των καπιταλιστών και των συμφερόντων τους. Απειρα τα παραδείγματα πλειοψηφικών ή και ομόφωνων αντιλαϊκών αποφάσεων (όπου δεν υπήρχε κομμουνιστής εκλεγμένος). Απειρα παραδείγματα και θετικών αποφάσεων που πάρθηκαν για τα μάτια του κόσμου, για να μείνουν στα χαρτιά αξιοποιώντας ακριβώς το στοιχείο ότι δεν μπορεί ένα τμήμα του κράτους να δουλεύει σε άλλη κατεύθυνση απ' αυτή που δουλεύει το κράτος συνολικά.

***

Την ίδια μέρα ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για το Δήμο του Πειραιά, Θ. Δρίτσας, σε συνέντευξη Τύπου, παρουσίαζε τους δικούς του έξι άξονες «για να γίνει ο Πειραιάς η ναυαρχίδα της παραγωγικής ανασυγκρότησης». Ο προορισμός προκαθορίζει και τη διαδρομή. Οπως και για την περίπτωση της κ. Δούρου, έτσι κι εδώ ο στόχος για παραγωγική ανασυγκρότηση, καπιταλιστική ανάπτυξη δηλαδή, προεξοφλεί τα μέσα υλοποίησής του: Σμπαραλιασμένα έως ανύπαρκτα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, φτώχεια και ανεργία. Ταυτόχρονα γη και ύδωρ κυριολεκτικά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Στο πλαίσιο αυτό οι διακηρύξεις για «κοινωνική προστασία και κοινωνική δικαιοσύνη» και για «δημοκρατία», που αποτελεί μόνιμη επωδό των προγραμμάτων των εκλεκτών του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση κενό γράμμα. Χρειάζεται κανείς να διαβάσει πίσω από τις γραμμές τού τι εννοεί όταν μιλάει για «λιμάνι δημόσιο με συμμετοχή του δήμου» που θα κάνει τον Πειραιά «πόλη της ναυτιλίας, των ναυτικών και της ναυτοσύνης».

***

Εξηγούμαστε: Στα τέλη Φλεβάρη η κυβέρνηση ενημέρωσε τη Βουλή για τα σχέδιά της να προκηρύξει μέσω του ΤΑΙΠΕΔ πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΠ ΑΕ. Η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην αρμόδια επιτροπή που συζητιόταν το θέμα, Ν. Βαλαβάνη, επικέντρωσε όχι στην ιδιωτικοποίηση γενικά, αλλά στη συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση και στους όρους με τους οποίους αυτή πραγματοποιείται. Χαρακτήρισε την απόφαση της κυβέρνησης «ως ακραία ιδιωτικοποίηση του λιμανιού (...) που τα παραδίδει όλα στην Κίνα». Επικαλέστηκε ως και την ΕΕ, που διευθύνει τη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων στα κράτη - μέλη, λέγοντας ότι «αυτήν τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει έρευνα» για τις φοροαπαλλαγές της COSCO! Συμπληρωματικά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Συρμαλένιος τάχτηκε απροκάλυπτα με τους εφοπλιστές της ακτοπλοΐας, σημειώνοντας ότι «οι ακτοπλόοι φέρνουν σοβαρές αντιρρήσεις και ενστάσεις», επειδή η κυβερνητική απόφαση «οδηγεί σε ένα μονοπώλιο από το οποίο θα εξαρτάται ολόκληρο το ακτοπλοϊκό δίκτυο της χώρας». Να σημειώσουμε εδώ ότι η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού προωθείται με βάση την «Ευρωπαϊκή Λιμενική Πολιτική» και την Εκθεση «Σχετικά με μια Ευρωπαϊκή Πολιτική για τα Λιμάνια», που ψήφισαν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ).

***

Εν ολίγοις, ο καημός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα επωφεληθεί και ποιο θα χάσει από το πέρασμα του ΟΛΠ υπό τον έλεγχο της COSCO. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει τη συμμαχία με τους ακτοπλόους εφοπλιστές και με τα τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που αντιδρούν στη δραστηριότητα της Κίνας.

Είναι καθαρό το τι ρόλο υπόσχεται ότι θα παίξει ο Θ. Δρίτσας από τη θέση της δημοτικής αρχής, όπως είναι επίσης καθαρό ότι η αντίθεση των εργαζομένων στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών δεν πρέπει να γίνει μπαλάκι στις ενδοαστικές κόντρες όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ.