Μήπως στον “πλούσιο” Βορρά, ακόμη πιο μακριά σε σχέση με τη Γερμανία από τον “πεινασμένο” ευρωπαϊκό Νότο, δεν υπάρχουν προβλήματα για τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών; Η Σουηδία λοιπόν, που είναι μέλος της ΕΕ αλλά δεν έχει ευρώ, ακριβώς επειδή έχει καπιταλισμό -“υγιή” βέβαια σύμφωνα με διάφορους υπερασπιστές του- φέρνει μαζί της και όλες τις αγιάτρευτες αρρώστιες ενός συστήματος σάπιου ως το μεδούλι. Ο Ilya Zorkhin, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της Κομμουνιστικής Νεολαίας Σουηδίας (SKU), μιλά για την ανεργία, τις εργασιακές συνθήκες, την κινητικότητα και τη μετανάστευση στην οποία αναγκαστικά στρέφονται πολλοί νέοι Σουηδοί, χιλιάδες παιδιά που πετιούνται εκτός εκπαιδευτικού συστήματος.
“Οδηγητής”: Με λίγα λόγια ποια κατάσταση αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι που ζουν στην χώρα σας;
Ilya Zorkhin: Για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι νέοι στη Σουηδία σήμερα χρειάζεται αρχικά να πούμε ότι η ανεργία βρίσκεται περίπου στο 10% και ανεβαίνει, κι αυτό αφορά και τους νέους ανθρώπους με ανώτερη και ανώτατη μόρφωση. Στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων γενικεύονται οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, η ενοικίαση εργαζομένων από μεγάλες πολυεθνικές που υπάρχουν παντού, ιδιαίτερα στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, στα λεγόμενα call centers.
Την ίδια στιγμή υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στέγασης των νέων, που αναγκάζονται να μένουν στο πατρικό τους μέχρι τα 25, ίσως και παραπάνω. Ακόμη, τα τελευταία 25 χρόνια έχουν ανοίξει ιδιωτικά σχολεία στη Σουηδία. Σε όσα από αυτά χρεοκόπησαν και έκλεισαν, οι μαθητές έμειναν κυριολεκτικά έξω, χωρίς απολυτήριο, χωρίς τη δυνατότητα να αποφοιτήσουν, ή να τους δεχθούν σε άλλα σχολεία. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι ακόμη δωρεάν, όμως φέτος έβαλαν δίδακτρα για τους ξένους φοιτητές, πράγμα που εμείς το βλέπουμε ως το πρώτο βήμα για τη γενίκευση των διδάκτρων σε όλους. Αυτό το κύμα ιδιωτικοποιήσεων προχωράει στη Σουηδία τώρα με τις υπηρεσίες υγείας, τα φαρμακεία, κάνοντας ακόμη χειρότερη την κατάσταση για τον λαό και τους ασθενείς.
“Ο”: Ποια είναι η προοπτική γι’ αυτά τα παιδιά που μένουν εκτός δουλειάς και εκπαίδευσης;
Ι.Ζ.: Η προοπτική γι’ αυτά τα παιδιά είναι ή ανειδίκευτη δουλειά με χαμηλούς μισθούς, π.χ. σε τηλεφωνικά κέντρα ή μετανάστευση στην Ιρλανδία, στη Μάλτα και αλλού. Τα εργασιακά δικαιώματα είναι ακόμη χειρότερα εκεί, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις βγάζουνε ακόμη περισσότερα κέρδη.
Προσπαθούν να μας δώσουν κίνητρο να δουλέψουμε παρουσιάζοντας το επιχείρημα της τεμπελιάς, ότι οι άνεργοι είναι τεμπέληδες κ.τ.λ. Και σε σας στην Ελλάδα το ίδιο δε λένε; Νομίζω ότι οι Έλληνες πηγαίνουν στη Γερμανία και οι Γερμανοί στη Σουηδία για να βρουν καλύτερη ζωή. Πολλοί νέοι Σουηδοί, όταν πιέζονται από την ανεργία, πηγαίνουν στη Νορβηγία, όπου οι μισθοί είναι υψηλότεροι. Βέβαια κάποιοι πηγαίνουν στις ΗΠΑ, στην Αγγλία κυρίως για σπουδές, μεταπτυχιακά, αλλά ο γενικός κανόνας είναι η Νορβηγία για δουλειά. Εάν η Νορβηγία χρειάζεται “πατατοκαθαριστές” οι Σουηδοί γεμίζουν αμέσως αυτό το κενό, κερδίζοντας μερικά χρήματα παραπάνω απ’ ότι στη χώρα μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο αυξάνεται η ανεργία, οι Σουηδοί θα καθαρίζουν πατάτες στη Νορβηγία. Σήμερα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης και στη Σουηδία αναιρούνται μία μία στο όνομα της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας.
Από τον ΟΔΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου