Περί αναδιάρθρωσης

«(β) Αν, βάσει της ανάλυσης βιωσιμότητας, συνάγεται ότι ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής δεν μπορεί ρεαλιστικά να επαναφέρει το δημόσιο χρέος σε μία βιώσιμη πορεία, το δικαιούχο κράτος μέλος υποχρεούται να προσέλθει καλόπιστα σε ενεργές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές του για να εξασφαλίσει την άμεση συμμετοχή τους στην αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους. Η παροχή της χρηματοδοτικής συνδρομής εξαρτάται από την ύπαρξη αξιόπιστου σχεδίου του κράτους μέλους, καθώς και επαρκούς του δέσμευσης για την εξασφάλιση κατάλληλης και αναλογικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα. Η πρόοδος της εφαρμογής του σχεδίου παρακολουθείται δυνάμει του προγράμματος και λαμβάνεται υπ' όψιν στην απόφαση για τις εκταμιεύσεις.

Κατά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, το δικαιούχο κράτος μέλος τηρεί τις ακόλουθες αρχές:
(...) Δίκαιη διαδικασία: το κράτος μέλος διαβουλεύεται με τους δανειστές σχετικά με το ενδεχόμενο αναπρογραμματισμού ή αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, με σκοπό τη διαπραγμάτευση κατάλληλων λύσεων. Μέτρα για τη μείωση της καθαρής παρούσας αξίας του χρέους εξετάζονται μόνο όταν είναι απίθανη η επίτευξη των προσδοκώμενων αποτελεσμάτων με άλλους τρόπους.
(...) ο κίνδυνος εξάπλωσης του προβλήματος και ενδεχόμενων δευτερογενών επιπτώσεων σε άλλα κράτη μέλη και τρίτες χώρες λαμβάνεται δεόντως υπ' όψιν κατά το σχεδιασμό μέτρων για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Τα λαμβανόμενα μέτρα συνοδεύονται από δέουσα ανακοίνωση του οικείου κράτους μέλους με σκοπό τη διαφύλαξη της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της Ευρωζώνης ως συνόλου.
2. Ρήτρες Συλλογικής Δράσης
Από τον Ιούλιο του 2013, θα περιλαμβάνονται ρήτρες συλλογικής δράσης (CAC) σε όλα τα νέα κρατικά χρεόγραφα της Ευρωζώνης με προθεσμία λήξης άνω του έτους (...). Η βάση τους θα είναι συνεπής με τις CAC που συνηθίζονται σύμφωνα με το δίκαιο της Νέας Υόρκης και της Αγγλίας.
Οι CAC θα περιλαμβάνουν ρήτρα ομαδοποίησης, η οποία θα επιτρέπει σε μια υπερενισχυμένη πλειοψηφία ομολογιούχων στο πλαίσιο πολλαπλών εκδόσεων ομολόγων που διέπονται από αυτή τη ρήτρα και υπόκεινται στο δίκαιο μιας και της αυτής δικαιοδοσίας να ενεργοποιούν ρήτρα δράσης της πλειοψηφίας, όταν η απαιτούμενη για την αναδιάρθρωση πλειοψηφία δανειστών δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί στο πλαίσιο συγκεκριμένης έκδοσης ομολόγων. Θα προβλέπεται κατάλληλη εκπροσώπηση. Τα πλέον σημαντικά θέματα (...) θα αποφασίζονται με μεγαλύτερη πλειοψηφία από ό,τι τα λοιπά θέματα. Θα ισχύουν οι δέοντες κανόνες απαρτίας. Οι αλλαγές που αποφασίζονται από τις προβλεπόμενες πλειοψηφίες είναι δεσμευτικές για όλους τους ομολογιούχους».

***

Ολα τα παραπάνω περιέχονται στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ της 24/25 Μάρτη 2011.

*

Το αν και το πώς θα γίνει, δηλαδή, η αναδιάρθρωση το έχουν ήδη προαποφασίσει.
Το πότε θα γίνει είναι ένα άλλο ερώτημα που θα απαντηθεί μόλις οι κεφαλαιοκράτες, μέσα από τις υπόγειες διεργασίες και τους ανταγωνισμούς τους, καταλήξουν σε ένα εξόχως «λεπτό» ζήτημα. Το εξόχως «λεπτό» ζήτημα δεν είναι άλλο από τα κριτήρια με βάση τα οποία θα ορίζονται οι «πλειοψηφίες», οι οποίες θα λαμβάνουν τις «δεσμευτικές για όλους τους ομολογιούχους» αποφάσεις.
Οταν καταλήξουν, λοιπόν, για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων σχετικά με τις υποχρεώσεις του «αναδιαρθρωμένου» απέναντι στο σύνολο των ομολογιούχων - και με προτεραιότητα, προφανώς, την ικανοποίηση των ισχυροτέρων εξ αυτών - τότε, όσα σήμερα διαψεύδονται περί αναδιάρθρωσης, πολύ απλά θα πάψουν να διαψεύδονται...