Mε αφορμή το προηγούμενο άρθρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, με τη ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας του παιδιού, ας ρίξουμε μια πολύ πολύ σύντομη ματιά στο εκπαιδευτικό σύστημα της ΕΣΣΔ.
Φαντάζομαι πως σε όλα τα δημόσια σχολεία της Ελλάδας σήμερα θα έγινε αναφορά στα δικαιώματα του παιδιού. Ευχές, διαπιστώσεις, κροκοδείλια δάκρυα για τη δυστυχία των παιδιών στην σημερινή κατάσταση , αλλά ως εκεί και λογικό είναι. Φαντάζομαι πως δεν έχουν θέση στα λογίδριά τους αναφορές και συγκρίσεις σχετικά με τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στον τομέα αυτό. Δε χρειάζεται κανείς να απαριθμήσει επιτεύγματα του σοσιαλισμού για να πείσει για την ανωτερότητά του και την αναγκαιότητα της οικοδόμησης του. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στο εκπαιδευτικό σύστημα της ΕΣΣΔ. Αυτό και μόνο φτάνει.
Η οργάνωση και η ταχύτατη ανάπτυξη του εκπαιδευτικού συστήματος ήταν ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη ΕΣΣΔ. Ένα στοιχείο που φανερώνει την ιδιαίτερη προσήλωση του νεαρού σοβιετικού κράτους να βάλει γερά θεμέλια, είναι το γεγονός ότι το 1919 το 75% του πληθυσμού δεν ήξερε ανάγνωση και γραφή. 15 χρόνια αργότερα ο αναλφαβητισμός εξαλείφθηκε.
Συγκεκριμένα, το 1919 ο Λένιν υπέγραψε διάταγμα για την οργάνωση γενικής δημόσιας εκμάθησης γραφής και ανάγνωσης στα ρώσικα ή στη γλώσσα που επιθυμούσε κάθε πολίτης.
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του κατορθώματος, αρκεί να σκεφτεί το μέγεθος του κράτους και τις ιδιαίτερες κοινωνικοπολιτισμικές συνθήκες κάθε λαού στο νεαρό σοσιαλιστικό κράτος.
Στις αρχές τις 10ετίας του '30 η Στοιχειώδης Εκπαίδευση είχε κατακτηθεί. Το 1935 η εκπαίδευση έγινε 7χρονη με στόχο το 1940 να γενικευτεί η Μέση Εκπαίδευση. Ο Β' παγκόσμιος πόλεμος όμως σταμάτησε την προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου