Δικά τους τα σαλόνια και ξένη για το λαό η μοιρασιά τους

Ο Θ. Καρτερός στην «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ και ο Γ. Κατερίνης στο «Δρόμο» του Αλαβάνου θρηνούν για τη χαμένη τιμή του ΚΚΕ, ο ένας παρουσιάζοντας την Αλέκα να χορεύει ταγκό με τον Γεωργιάδη, κι ο άλλος τον υπουργό Υγείας να επιδίδεται σε αβρότητες προς το ΚΚΕ. Κοινός καημός των δύο σχολιογράφων το γεγονός ότι το ΚΚΕ αρνήθηκε να πάρει τη θέση του ενός ή του άλλου φαρμακοβιομήχανου, αντίθετα έδειξε και μέσα στη Βουλή ότι η θέση που διατυπώνει δεν έχει καμία σχέση με τη συζήτηση που έγινε τις τελευταίες μέρες με αφορμή το φάρμακο ή εξαιτίας του φαρμάκου, μια συζήτηση όπου η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονταν για το ποιος είναι ντίλερ ποιανού, ποιος είναι πλασιέ της τάδε, της α' ή της β' εταιρείας.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και η κυβέρνηση για τη μοιρασιά της πίτας των φαρμακοβιομηχάνων τσακώνονταν. Οπου υπάρχει παραγωγή για το κέρδος και εμπόριο, εκεί είναι φυσικό να υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα. Αλλά το ΚΚΕ είναι αντίθετο με το φάρμακο-εμπόρευμα. Οπως επίσης και ότι «ελεύθερη αγορά και ενιαίο, δημόσιο, ισότιμο σύστημα Υγείας είναι ασυμβίβαστα», ότι «η κατάσταση σήμερα φτάνει στο σημείο να περικόψουμε και τα φάρμακα μαζί με τη διατροφή. Επομένως, για μας αυτή είναι η ανηθικότητα της πολιτικής, πέρα από τις ανηθικότητες που υπάρχουν, με τη διαφθορά, τους χρηματισμούς κλπ.». Αυτές οι θέσεις του ΚΚΕ ενόχλησαν όσους είναι ταυτισμένοι με τη στρατηγική της «ελεύθερης αγοράς» και θέλουν μαντρωμένο το λαό στις λεπτομέρειες ενός συμφώνου συμβίωσης με την αστική τάξη.

Αναδημοσίευση από τη στήλη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ