Το σχολείο θα μείνει κλειστό μέχρι να ικανοποιηθούν τα
αιτήματά μας. Ζητούμε το αυτονόητο να έρθει νέος/α δάσκαλος/α στη θέση της
δασκάλας που έφυγε»... Το αίτημα φορά ένα Δημοτικό σχολείο
στο Μενίδι. Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στην Ελλάδα. Γιατί η εικόνα είναι
λίγο - πολύ ίδια παντού: Αν ένας εκπαιδευτικός αποσπαστεί σε άλλο σχολείο, αν
μία εκπαιδευτικός πάρει άδεια κύησης, αν αρρωστήσει σοβαρά και χρειάζεται να
νοσηλευτεί για κάποιο διάστημα... δεν υπάρχει άλλος να τον αντικαταστήσει.
Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων είχαν
ως συνέπεια από το 2010 να είναι πολλαπλάσιες οι συνταξιοδοτήσεις των
εκπαιδευτικών, οι οποίες δεν αναπληρώθηκαν ποτέ, καθώς οι ετήσιες προσλήψεις
διαρκώς μειώνονταν και τελευταία έγιναν μηδενικές. Την τελευταία πενταετία τα
σχολεία ξεκινούν με 3.000 - 8.000 κενά εκπαιδευτικών, που παλιότερα καλύπτονταν
στη μέση της χρονιάς, τώρα δεν καλύπτονται καν (ειδικά τα κενά σε ειδικότητες,
ξένες γλώσσες κλπ). Δηλαδή: Εχουμε λιγότερους εκπαιδευτικούς στα σχολεία. Ποιος
«λούζεται» τις συνέπειες; Οι μαθητές, οι γονείς και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί.
Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Το υπουργείο Παιδείας
ζήτησε πριν λίγο καιρό από τους διευθυντές των σχολείων να καταγράψουν τα
τετραγωνικά μέτρα κάθε αίθουσας (υπολογίζοντας 1,5 τ.μ. για κάθε μαθητή!) και
τώρα, ζητάει να μειωθούν οι οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών σε Δημοτικά και
Νηπιαγωγεία υπολογίζοντας το σύνολο των μαθητών κάθε σχολείου διά 25, που είναι
κατά το νόμο το ανώτατο όριο μαθητών ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Σχεδιάζουν στοίβαγμα των μαθητών στις τάξεις και καταργήσεις οργανικών θέσεων
εκπαιδευτικών. Τι σημαίνει αυτό; Οτι στο μέλλον θα έχουμε ακόμα λιγότερους
εκπαιδευτικούς στα σχολεία! Χιλιάδες εκπαιδευτικοί χάνοντας τις οργανικές τους
θέσεις, δυνητικά θα μπορούν να απολυθούν. Ποιος θα «λουστεί» τις συνέπειες; Οι
μαθητές για τους οποίους αυξάνονται οι κίνδυνοι ασθενειών, ενώ μειώνεται η
ποιότητα της εκπαίδευσης.
Σήμερα στα Νηπιαγωγεία και Δημοτικά της Αττικής, ο
μέσος όρος μαθητών ανά τμήμα είναι 20 μαθητές. Το «25 μαθητές» είναι το ανώτατο
όριο του νόμου. Οταν μπορείς να έχεις λιγότερους μαθητές στις τάξεις για να
κάνεις καλύτερο μάθημα, όταν υπάρχουν οι δυνατότητες για κάτι τέτοιο (όπως
δείχνει η σημερινή πραγματικότητα), γιατί θα πρέπει να ξεχειλώσεις τα τμήματα
στα ανώτατα όρια του νόμου; Αυτό είναι οπισθοδρόμηση, είναι σε βάρος της
ποιότητας της εκπαίδευσης. Τα όρια του νόμου είναι που πρέπει να μειωθούν, όχι
να αυξηθούν τα τμήματα! Αντιθέτως, τα έγγραφα των διευθύνσεων εκπαίδευσης προς
τους διευθυντές έχουν ένα ύφος λες και παρανόμησαν οι διευθυντές που έφτιαξαν
τμήματα με 20 και 22 μαθητές!
Η κυβέρνηση λοιπόν, φαίνεται ότι σχεδιάζει νέο κύμα
συγχωνεύσεων και καταργήσεων τμημάτων και σχολείων. Μαθητές θα τριγυρνούν για
να εγγραφούν από σχολείο σε σχολείο προκειμένου να συμπληρωθούν οι
μπακαλίστικοι αριθμοί του υπουργείου. Θα πηγαίνουν παιδιά να εγγραφούν και θα
τους λένε «συγνώμη δεν μπορούμε να φτιάξουμε άλλο τμήμα, πηγαίνετε στο διπλανό
σχολείο»! Η οργανικότητα, ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, σημαίνει ότι τα
παιδιά έχουν το δάσκαλό τους και δεν αλλάζουν δασκάλους σαν τα πουκάμισα, κάτι
που ειδικά για τις μικρές ηλικίες είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό. Τα σχέδια του
υπουργείου που φέρνουν οπισθοδρόμηση στην Παιδεία δεν πρέπει να περάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου