Εχουν λόγο να ανησυχούν

Στις 10 μέρες που απομένουν ως το Συνέδριο ας ετοιμαστούμε για τα «καλύτερα» της αντικομμουνιστικής επίθεσης. Αν κι ορισμένες ενδείξεις μαρτυρούν ότι μένει από εφεδρείες ο αντίπαλος.

Εφτασαν να ρίξουν στη μάχη και κάτι ξεφωνημένους αντιΚΚΕ σαν τον Καρτερό (έχει αποχαιρετίσει το ΚΚΕ το 1991 μαζί με τους άλλους που ήθελαν ένα ΚΚΕ σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, κι αφού διέπρεψε ως διευθυντής στον «Σκάι» τώρα παριστάνει την κλαίουσα για το ΚΚΕ από την «Αυγή»). Για τον Φ. Παπούλια της «Εφημερίδας» ας μη μιλήσουμε, έχει απογειωθεί στο άθλημα «βγάζω απ' την κοιλιά μου» και ψάχνει ακόμα να βρει ποιο θα είναι το μέτρο εκλογής των αντιπροσώπων, κλαίγοντας γιατί, λέει, η εκλογή συνέδρων γίνεται με ενιαίο ψηφοδέλτιο! (άλλο σου είπαν, βρε, να γράψεις, πάλι τα μπέρδεψες...).

Ξομένουν κι από τσιτάτα του Λένιν σε σημείο που ο Στάθης Σ. να καταφεύγει σε διαπιστώσεις όπως «συνθήματα του τύπου "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" τα φώναζαν τότε οι μαοϊκοί» για να εκτιμήσει ότι εκτός από μαοϊκό κατάλοιπο το ΚΚΕ είναι και σταλινικό οργανωτικά και τροτσκιστικό πολιτικά. Τέτοια τριπλή κωλοτούμπα μόνο ένας μαθημένος στο άθλημα μπορεί να την καταφέρει. Για να μην ιδρώνει, πάντως, από την αγωνία, ας συνηθίσει στην ιδέα ότι το κάλεσμά του που απευθύνει από το 1991 στο λαό «να στείλει το ΚΚΕ στο περιθώριο» θα παραμείνει χωρίς ανταπόκριση.

***

Στο μεταξύ, διάφοροι επενδυτές πλακώνονται μεταξύ τους κι όλοι μαζί με το δικό τους κράτος που δεν τα καταφέρνει πάντα να συμβιβάζει τα συγκρουόμενα συμφέροντα. Ετσι οι των φωτοβολταϊκών εμφανίζονται ριγμένοι σε σχέση με τους λιγνιτικούς και τους άλλους του φυσικού αερίου. Βέβαια, όλοι μαζί ήδη έχουν κερδίσει αρκετά κι ακόμα περισσότερα τα μονοπώλια που προωθούν τις σχετικές τεχνολογίες.

***

Ο ανταγωνισμός καλά κρατεί και στα ζητήματα «υψηλής πολιτικής», αν σωστά διαβάζουμε τη διαμαρτυρία στην «Καθημερινή» όπου οι «τροϊκανοί», εμφανιζόμενοι ως φορείς διαφορετικών συμφερόντων, δημιουργούν προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της «δημοκρατίας» μας, δεν αφήνουν δηλαδή ορισμένα άλλα τμήματα του κεφαλαίου να ξεκοκαλίσουν με την ησυχία τους ό,τι κατάκτησαν με το τσάκισμα του λαού.

***

Ο ανταγωνισμός καλά κρατεί κι ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου που κερδίζουν απ' αυτή καθαυτή την κυκλοφορία του χρήματος. Ετσι, με θλίψη οι του ευρώ διαπιστώνουν πως οι επενδύσεις τους οσονούπω κινδυνεύουν να μην είναι εξαιρετικά κερδοφόρες.

***

Και μέσα σ' όλα ξεσπά και πόλεμος εφοπλιστών στη Μεσόγειο. Που φαίνεται από αντίθεση των Γάλλων ναυτεργατών γιατί ένα «ελληνικών» συμφερόντων πλοίο (της ΑΝΕΚ) μπαίνει σε γαλλική γραμμή χωρίς γαλλικό πλήρωμα, αλλά είναι ένας πόλεμος των εφοπλιστών για το πού και πώς θα ταξιδεύουν τα βαπόρια τους, προκειμένου να βγάζουν περισσότερα κέρδη.

***

Εχουν όλα αυτά σχέση με το Συνέδριο του ΚΚΕ; Εχουν και μάλιστα μεγάλη. Γιατί το ΚΚΕ προσπαθεί να δείξει στην εργατική τάξη ότι ο αντίπαλός της είναι ένας: τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Οτι για να δει άσπρη μέρα πρέπει να βγάλει από τη μέση αυτούς που πια είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Κι ότι για να είναι αποτελεσματικοί οι αγώνες της για τα καθημερινά προβλήματά της απαιτείται ο κάθε μικρός στόχος να είναι ενταγμένος στο μεγάλο σχέδιο. Επειδή έχουν σχέση με το Συνέδριο του ΚΚΕ αυτά τα πράγματα γι' αυτό και η λύσσα εχθρών και «άσπονδων φίλων» γι' αυτό το Συνέδριο.

***

Για τους πραγματικά ανησυχούντες για τις αναλύσεις του ΚΚΕ, καταθέτουμε μια φτωχή συμβολή στη συζήτηση για τη θέση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα:

Η S & B είναι ένα από τα μονοπώλια που «δεν υπάρχουν», ή, δεν παίζουν κανένα ρόλο για τη θέση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, σύμφωνα με μια ορισμένη ανάλυση (εξορύσσει και επεξεργάζεται μπεντονίτη, περλίτη, βωξίτη, ζεόλιθο, βολλαστονίτη και παράγει συλλιπάσματα συνεχούς χύτευσης καθώς και μεγάλη ποικιλία εξειδικευμένων προϊόντων για ευρύ φάσμα βιομηχανικών εφαρμογών και αγορών). Με βάση την Ελλάδα, στην οποία διαθέτει 11 ορυχεία, 6 εγκαταστάσεις επεξεργασίας και 3 αποθήκες - κέντρα διανομής, επεκτείνεται με 2 ορυχεία στις ΗΠΑ, 1 στη Γερμανία, 1 στην Ουγγαρία, 5 στη Βουλγαρία, 1 στη Γεωργία, 1 στο Μαρόκο, 2 στην Ιταλία, και 2 στην Κίνα. Πολλαπλάσιες είναι οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας σε 16 χώρες, ενώ σε 11 χώρες έχει αποθήκες και κέντρα διανομής. Ο όμιλος περιλαμβάνει 40 εταιρείες και κάνει πωλήσεις σε 76 χώρες (μια μικρή έρευνα μπορεί να δώσει κάμποσα ανάλογα παραδείγματα και για άλλα μονοπώλια που «δεν υπάρχουν»).
Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ