Η τελευταία ποιητική συλλογή του Βάρναλη με τίτλο ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ περιέχει ποιήματα που γράφτηκαν στη χούντα.Τρία από αυτά διαβάζετε εδώ με αφορμή την ... σημερινή "επέτειο".
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
(Μονόλογος της Ελλάς)
Ξαλάφρωσα από κάθε περιττό,
άπ' τη μεγάλη αγγαρεία να στοχάζομαι,
να μιλάω και να γράφω, να διαλέγω
τους δήμιους μου — προσφερνονται μονάχοι!
Και δεν γκρινιάζω πια πού κάθε μέρα
φτωχαίνω παραπάνω. Πλούτος μου είν'
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» και «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».
Του Κολωνού σωπάσανε τ' αηδόνια,
καιρός ήταν, δεν τραγουδάνε πόλεμο!
Τα χελιδόνια πια δε φέρνουν άνοιξη,
την
ξεχάσαμε, μια συνήθεια ειν' όλα.
Λεύτερη μέσα κι όξω, καμαρώνω
στα Φάληρα τον ατσαλένιο
«Είσπράχτορα»
να λευκαίνει με φοΰμο
και κατράμι
τη μουσούδα γραικύλων
χριστιανών...
Ψάχνομαι όλοϋθες, τίποτα
δικό μου...
ΠΩΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ Η «ΑΛΗΘΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ.
Να μη νογάω και να 'χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμάκων’ ή μπόχα του καιρού
μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
μουγκός να πηαίνω, οπότε μου 'ρθει, προς νερού
μου
κι άμα τσινάει ό Γάδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
οι Αμερικάνοι, εγώ να
βλαστημάω το Σλάβο.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Λεύτερος να 'σαι δούλος οποιανού
λεύτερος να μιλάς, όταν κοιμάσαι,
λεύτερος,
χρόνια να τα κυνηγάς
των Γιούρων τα ποντίκια μη σε φάνε.
Στις πληγές της ψυχής σου να χιλιάζουν
τα ψέματα
— της μύγας τα σκουλήκια—,
να 'σαι της Ιστορίας γελοιογράφος,
αφέντης δίχως πιθαμή δικιά σου.
Σαν τη στέρφα γουρούνα
τ' Άι-'Αντώνη,
μισότυφλη άπδ πάχητα και νύστα,
να νείρεσαι πώς κολυμπάς
σε κάτουρα
και ξερατά, γρυλίζοντας: ((παράδεισος»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου