Στενεύουν τα όρια

Πώς το 'πε ο πρωθυπουργός; Είμαστε αντιμέτωποι με την ιστορία; Πράγματι, η κυβέρνησή του έχει χρεωθεί μια ιστορικών διαστάσεων βρώμικη δουλειά. Πρέπει να προλάβει να νομοθετήσει το αργότερο σ' ένα μήνα όλα όσα κυβερνήσεις και κυβερνήσεις πριν από τη σημερινή δεν κατάφεραν έτσι και τόσο όσο οι καπιταλιστές απαιτούσαν. Να εξαφανίσει κάθε έννοια συλλογικής κατοχύρωσης (συμβάσεις κ.ά.). Να μετατρέψει την Κοινωνική Ασφάλιση σε κάτι χειρότερο από φιλόπτωχο ταμείο. Να προσφέρει στο μεγάλο κεφάλαιο νέες ευκαιρίες για μεγαλύτερη κερδοφορία και με ζεστό κρατικό χρήμα και με παράδοση εργατών σε κατάσταση εξαθλίωσης.

Είπε ο πρωθυπουργός πως η οικονομική κρίση θα είναι μακροχρόνια. Προετοιμάζει το λαό για μακροχρόνια επίθεση μέχρις εξαφανίσεως όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων που του έχουν απομείνει. Στόχος τους είναι όταν η καπιταλιστική κρίση θα κάνει τον κύκλο της και έρθει ανάκαμψη, τα μονοπώλια να συνεχίσουν να κερδίζουν τρελά στο νέο περιβάλλον. Αυτό που θα μείνει είναι το τσάκισμα της εργατικής τάξης, που θα πρέπει ξανά μανά να κάνει όλα τα βήματα που περπάτησε τα τελευταία 150 χρόνια.

Σ' αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώνεται, ο ρόλος όσων συνέβαλαν στον αφοπλισμό της εργατικής τάξης φαίνεται σήμερα περισσότερο. Κι εδώ, πλάι στο ρόλο των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι κωλοτούμπες του ΣΥΝ, που προσπαθεί να εμφανιστεί υπερασπιστής φτωχών και αδυνάτων, δεν παραγράφουν τις πολιτικές ευθύνες που έχει αυτός ο χώρος όχι μόνο για την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά και για την υπεράσπιση της ΓΣΕΕ των εργατοπατέρων και τη συνεχιζόμενη υπεράσπιση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η στάση τους - για παράδειγμα - αυτές τις μέρες στην περιπέτεια των εργατών των «Γερολυμάτος» και «Αλάπις» καταγράφεται ήδη σαν υπονομευτική για τα συμφέροντα των εργαζομένων (μία από τις αξιώσεις που προβάλλουν στελέχη του είναι «μακριά το ΠΑΜΕ»...).

***

Την ώρα που ο κόσμος καίγεται ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας περιγράφει την κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία σαν να μην είναι στην κυβέρνηση. Κάποιοι «δεν πληρώνουν», άλλοι «ζουν περισσότερο» απ' όσο πρέπει και δίπλα του η κα Δρέττα χασκογελά σαν να λέγεται το πιο τρελό ανέκδοτο. Δεν είναι αναίσθητοι. Συνειδητά δηλώνουν ότι οι «επιχειρήσεις έχουν αδυναμία να πληρώσουν». Συνειδητά ευλογούν την εισφοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή. Ηδη η κυβέρνησή τους έχει νομοθετήσει μια ντουζίνα εισφοροαπαλλαγών για τους καπιταλιστές.

Παραδίπλα ο Βορίδης επαναλαμβάνει καθημερινά ότι θα κάνει το καθήκον του: Θα απελευθερώσει κρατικό χρήμα για να κάνουν επενδύσεις οι καπιταλιστές. Αφελής ερώτηση: Τι σόι ιδιωτική πρωτοβουλία είναι αυτή που δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν δεν πάρει φράγκα από το κράτος; Κι αν δεν μπορούν να βάλουν φράγκα, γιατί να γίνουν τα έργα απ' αυτούς κι όχι κατευθείαν από το κράτος; Αφελή ερωτήματα, υπονοούν μόνο αυτό που ξεχνάμε: Πολλά απ' όσα συμβαίνουν γύρω μας χρειάζονται κεντρικό σχέδιο και κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής για να γίνουν. Οι καπιταλιστές σ' αυτήν την αλυσίδα είναι μόνο οι κηφήνες, δεν έχουν λόγο ύπαρξης πέρα από τη φροντίδα για τα κέρδη τους που επίσης δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς τη δουλειά των εργατών. Εκεί και το κλειδί. Φεύγοντας από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία, με λαϊκή εξουσία, ανοίγει ο δρόμος για αξιοποίηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου προς όφελος αυτών που τον παράγουν. Ψιλά πράγματα; Είναι από αυτά που, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, όχι μόνο κάθε συζήτησης στο εσωτερικό της εργατικής τάξης αλλά στην πραχτική δράση για την επιβολή της εργατικής εξουσίας (όσο για την προχτεσινή απορία του Βορίδη, για το αν θα υπάρχουν καταθέσεις στο σοσιαλισμό, η απάντηση είναι: Βεβαίως και δε θα υπάρχουν καπιταλιστές στο σοσιαλισμό και κατ' επέκταση δε θα υπάρχουν και οι καταθέσεις τους στην Ελβετία...).

***

Συναγερμός, λέγανε χτες, γιατί έρχεται το κλιμάκιο της τρόικας. Προς τι ο πανικός; Ερθει δεν έρθει το κλιμάκιο της τρόικας, η δουλειά γίνεται. Εκτός από την κυβέρνηση που, όπως είπε ο πρωθυπουργός, δεν ελέγχεται από την τρόικα, αλλά από την ιστορία (τι μπαρούφα!) τη δουλειά της τρόικας κάνουν μια χαρά και τα κανάλια. «Μega» και ΣΚΑΪ ελέγχουν καθημερινά τι και γιατί δεν εφαρμόζεται από το μνημόνιο. Χτες το θέμα τους ήταν γιατί δεν έχουν απολυθεί ακόμα 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Η αλήθεια είναι πως αυτός ο αριθμός των υπαλλήλων ήδη είναι εκτός Δημοσίου. Αλλά αυτό δε φτάνει. Επρεπε, λένε, να φύγουν με τους όρους που πρόβλεπε η συμφωνία με την τρόικα. Δηλαδή, να βγουν στην εφεδρεία και να πληρώνονται μ' ένα επίδομα. Οι άνθρωποι προτίμησαν να βγουν κανονικά στη σύνταξη κι από δω προκύπτει ο πανικός των ελεγκτών. Γιατί δε φτάνει που δε θέλουν να πληρώνουν μισθούς, δε θέλουν να πληρώνουν και συντάξεις.

***

Περνώντας από το επιμέρους στη μεγάλη εικόνα, το ποτήρι είναι ήδη πικρό για εκείνο το τμήμα της αστικής τάξης που βλέπει πως δεν την παίζουν στο μεγάλο παιχνίδι. Σε κείνο το παιχνίδι οι εξελίξεις είναι αναπότρεπτες. Η Κίνα ετοιμάζεται για πόλεμο! Και στα καθ' ημάς η αστική τάξη καλεί σε οργάνωση δικτύων φιλανθρωπίας. Εδώ κολλά ξανά ο ποιητής που δε δίνει λέξεις παρηγόριας, δίνει μαχαίρι σ' ολουνούς...

Διά ταύτα: Ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση των εργατών στο ΠΑΜΕ, χτίσιμο των Λαϊκών Επιτροπών με πυρήνα το ΠΑΜΕ, ξεδίπλωμα όλων των διεκδικήσεων, που δεν περιορίζονται μόνο σε αιτήματα για την υπεράσπιση όσων είναι άμεσα θύματα, αλλά και δείχνουν πως πρέπει να φύγουν από τη μέση οι καπιταλιστές. Είμαστε ακριβώς εκεί που η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)