Αλλαγές στο μείγμα...και συγκλίσεις

Πυκνώνουν οι «φωνές των αστών» που αναζητούν αλλαγή στο μείγμα διαχείρισης της κρίσης και βάζουν σε προτεραιότητα τις επενδύσεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Γράφει ο Αλ. Παπαδόπουλος στην «Καθημερινή της Κυριακής», 12/1/2014: «Συνεχίζω να πιστεύω ότι θα ζούμε το φάσμα κατάρρευσης παραγωγικών πεδίων της πραγματικής οικονομίας. Διέξοδος υπάρχει πάντως, μπορεί να αναζητηθεί, χρειάζεται εθνική συνεννόηση για διαπραγμάτευση:

-- Σε αναδιευθέτηση του χρόνου καταβολής των εναπομενόντων τόκων, μετά τη συμφωνία του 2012, καθώς και της εξυπηρέτησης των λήξεων προς την ΕΚΤ και τις κεντρικές τράπεζες.

-- Στην απόσβεση του "επίσημου" χρέους σε ακόμη μακρότερο βάθος χρόνου και με (κατ' ανάγκην οριακή, εδώ να μην τρέφουμε φρούδες προσδοκίες) πρόσθετη μείωση των επιτοκίων.

Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει και θα έχει η διαπραγματευτική επιδίωξη:

-- Ειδικών κεφαλαιακών ροών, για τη στήριξη αφενός ενός ελαχίστου επιπέδου επενδυτικής δραστηριότητας (δεν ξέρω αν είναι 10 ή 12 ή 15 τα δισ. - σε ετήσια βάση - τα οποία θα χρειάζεται από κάθε πηγή τα χρόνια που έρχεται η Ελλάδα, προκειμένου να υπάρξει αληθινή αναπτυξιακή επανεκκίνηση)».

Γράφει επίσης ο Γ. Δραγασάκης στην ίδια εφημερίδα: «Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της λιτότητας απαιτείται ο συνδυασμός τριών τουλάχιστον προϋποθέσεων:

α) Διαγραφή μέρους του συσσωρευμένου χρέους.

β) Μη δανειακή αναπτυξιακή χρηματοδότηση στο αρχικό στάδιο.

γ) Ρήτρα ανάπτυξης, δηλαδή εξυπηρέτηση του συμφωνημένου χρέους ανάλογα με την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ και όχι ανάλογα με το πλεόνασμα.

Στις σημερινές συνθήκες, οι παραπάνω προϋποθέσεις θα μπορούσαν να εκπληρωθούν από μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για το χρέος και ένα New Deal για την Ευρώπη».

Διαπραγμάτευση για επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους και μείωση των επιτοκίων βάζει ο ένας, «κούρεμα» μέρους του χρέους ο άλλος. Και η πρώτη εκδοχή είναι μια μορφή «κουρέματος», αφού θα αργήσουν να εισπράξουν οι δανειστές, εισπράττοντας λιγότερα επίσης, αφού θα μειωθούν τα επιτόκια.

Χρηματοδότηση για την καπιταλιστική ανάπτυξη προτείνουν και οι δύο.

Διαπραγμάτευση για χρηματοδότηση της ανάπτυξης προτείνει ο ένας, διαπραγμάτευση για New Deal ο άλλος.

Γίνεται φανερό ότι ελάχιστες είναι οι διαφορές τους για τη γραμμή διεξόδου από την κρίση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Που είναι γραμμή σωτηρίας του κεφαλαίου κόντρα στο λαό

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ