Το ΟΧΙ του λαού και το σήμερα

Η 28η του Οκτώβρη είναι γνωστή ως επέτειος που σύσσωμος ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του για να υπερασπίσει την πατρίδα από την ιμπεριαλιστική εισβολή του ιταλικού φασισμού στα 1940 και ενώ μαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτή η επέτειος έγινε τη στιγμή που το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα έγραψε στη συνέχεια τις πιο λαμπρές σελίδες της επαναστατικής πάλης. Το ΟΧΙ του λαού εκφράστηκε και μετά την εισβολή και κατοχή από τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές, με την παλλαϊκή ένοπλη Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ κατά της τριπλής κατοχής, με καθοδηγητή και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Δεν είναι μόνο ο ηρωικός λαϊκός αγώνας για την εθνική απελευθέρωση, στην οποία ηγήθηκε η εργατική τάξη, με επικεφαλής το κόμμα της, το ΚΚΕ - καθοδηγητή, ψυχή και νου αυτού του ηρωικού αγώνα. Η πάλη συνεχίστηκε με τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν ο αστικός κόσμος μαζί με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του χτύπησαν ένοπλα το λαό, προκειμένου να ξανασυγκροτήσουν το αστικό κράτος, αφού είχαν χάσει την πλειοψηφία του λαού. Η συνέχεια αυτής της ένοπλης δράσης κατά του λαϊκού κινήματος οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο και τη μεγαλειώδη επαναστατική πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τη μεγάλη τρίχρονη εποποιία. Ο ΔΣΕ ιδρύθηκε στις 28 του Οκτώβρη 1946.

Με την ιταλική στρατιωτική εισβολή στην Ελλάδα, το τότε καθεστώς της άρχουσας τάξης, δηλαδή η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, αν και είχε ιδεολογική συγγένεια με τον ένα ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, αυτόν των φασιστικών κρατών, συντάχτηκε με τον άλλο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό με επικεφαλής την Αγγλία. Γιατί αυτό επέβαλλαν τα γενικά συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα είχε δεσμούς άρρηκτης διαπλοκής κυρίως με το βρετανικό. Ετσι, το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει αυτή τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με το βρετανικό ιμπεριαλισμό.

Στις αρχές του Μάη του 1940, ο Μεταξάς, μιλώντας με τον Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον, έλεγε: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές, ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» («Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις», εκδόσεις «Πάπυρος», σελ. 76).

Ο Μεταξάς το γνώριζε αυτό πολύ καλά - ίσως καλύτερα από πολλούς άλλους στον κύκλο των ηγετών του δικτατορικού καθεστώτος - και μάλιστα πολύ πριν από το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Στις 3 Μαρτίου του 1934, για παράδειγμα, μιλώντας στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, έλεγε κατά λέξη: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι»(Ιωάννου Μεταξά «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ', σελ. 77).

Τα ταξικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης ήταν πάνω απ' όλα. Αλλά το βασικό ζήτημα για την ολιγαρχία της Ελλάδας ήταν η διατήρηση της εξουσίας της ακόμη και μέσα στον πόλεμο, γι' αυτό αρχικά δεν τόλμησε να έρθει σε αντίθεση με τον παλλαϊκό ξεσηκωμό για αντίσταση και διεξαγωγή απελευθερωτικού πολέμου.

Βεβαίως, είναι γνωστό ότι τόσο ο Μεταξάς όσο και ο αρχιστράτηγος Παπάγος έκαναν λόγο για «αντίσταση για την τιμή των όπλων», αφού δεν πίστευαν στην ανεξάντλητη λαϊκή δύναμη, αλλά φαίνεται πως για τους ίδιους ήταν απρόβλεπτη η συνέχεια μιας λαϊκής νίκης στον πόλεμο κατά των Ιταλών, σε σχέση με την εξουσία. Η ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη, από τη μια πλευρά, και στην εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, από την άλλη, δε σταματά να διεξάγεται ασίγαστα ακόμη και σε περίοδο πολέμου. Ετσι, όταν λαός και στρατός κατέκτησαν τη νίκη στον πόλεμο, διώχνοντας τον ιταλικό στρατό έξω από τα σύνορα, το καθεστώς του Μεταξά συνέχισε τον πόλεμο στο έδαφος της Αλβανίας. Ο απελευθερωτικός πόλεμος έγινε κατακτητικός.

Η έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου βρήκε το ΚΚΕ αποδεκατισμένο, την ηγεσία και τα στελέχη του στις φυλακές και τις εξορίες, τις οργανώσεις του σμπαραλιασμένες, και όσες υπήρχαν ακόμη, υπό το καθεστώς του άγριου διωγμού. Η μεταξική δικτατορία είχε καταφέρει ισχυρότατο πλήγμα στο σώμα του Κόμματος, αφού στο πρόσωπό του - όπως προαναφέραμε - έβλεπε τον κύριο και ανυποχώρητο εχθρό της.

Ολη σχεδόν η ηγεσία του ΚΚΕ που είχε εκλεγεί από το 6ο Συνέδριο (Δεκέμβρης 1935) βρισκόταν ανάμεσα στους φυλακισμένους και στους εξόριστους. Ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Ν. Ζαχαριάδης, από τις αρχές του 1940, είχε μεταφερθεί από τις φυλακές της Κέρκυρας στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών.

Βεβαίως, με την εισβολή των Ιταλών, την πρωτοβουλία για τον παλλαϊκό ξεσηκωμό την πήρε το ΚΚΕ. Στις 2 Νοέμβρη του 1940, σ' όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε το ανοιχτό γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη «Προς το λαό της Ελλάδας», γραμμένο από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας.

Αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η στρατιωτική επιδρομή της Ιταλίας, η ηγεσία του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του από τις φυλακές και τις εξορίες παρέμβηκαν και η παρέμβασή τους αυτή ήταν ουσιαστική, ενεργή και αποφασιστική δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό.

Χρονολογικά πρώτοι αντέδρασαν οι Ακροναυπλιώτες, οι οποίοι στις 29 Οκτώβρη 1940 - μια μέρα μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου - με υπόμνημά τους (που υπογραφόταν από τον Γ. Ιωαννίδη και τον Κ. Θέο) προς την κυβέρνηση Μεταξά, ζητούσαν να πάνε στην πρώτη γραμμή του πυρός για να πολεμήσουν. (Οι πληροφορίες για το υπόμνημα προέρχονται από μαρτυρίες που δημοσιεύτηκαν στο «Ριζοσπάστη» της 28/10/1945).

Οι Ακροναυπλιώτες, πέραν του προαναφερόμενου υπομνήματος, έστειλαν προς τη μεταξική κυβέρνηση άλλα δύο κείμενα: Ενα «ανοιχτό γράμμα» στις 6/11/1940 κι ένα υπόμνημα στις 13/11/1940. Το «ανοιχτό γράμμα» εξέφραζε τη συμφωνία τους με το περιεχόμενο του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη και το υπόμνημα της 13/11 ήταν η απάντηση προς την κυβέρνηση του Μεταξά, επειδή η τελευταία τους ζητούσε δηλώσεις μετανοίας για να τους επιτρέψει να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο τον Ιταλό επιδρομέα.

Να ποια ήταν η περήφανη απάντηση των κομμουνιστών της Ακροναυπλίας στο υπόμνημά τους στις 13/11/1940. «Οι ιδέες μας είναι πάντοτε και έχουν για κίνητρο, αφετηρία και σκοπό την εξύψωση και την ευημερία του ελληνικού λαού και του έθνους, ολόκληρο δε το παρελθόν μας είναι μια συνεπής και συνεχής προσπάθεια για την επίτευξη αυτών των σκοπών. Στον αγώνα αυτόν δώσαμε ό,τι πολύτιμο είχαμε, υποστήκαμε αγόγγυστα επί σειρά ετών όλα τα μαρτύρια και τις στερήσεις της εξορίας και της φυλακής και πολλοί από μας έχουν θυσιάσει και τη ζωή τους, χωρίς κανέναν υπολογισμό προσωπικών μας ωφελημάτων. Και σήμερα, ακριβώς διότι μένουμε πιστοί στις αρχές μας και διότι έχουμε για έμβλημά μας "Πάνω απ' όλα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού" τασσόμεθα ανεπιφύλακτα στο πλευρό της κυβέρνησης, που διευθύνει την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στον επιδρομέα» («Ριζοσπάστης» 28/10/1945).

Το ΟΧΙ του λαού και η παλλαϊκή ένοπλη αντίσταση αποδεικνύει ότι όταν ο λαός θέλει, όταν οργανωθεί και παλέψει συνειδητά για το δίκιο του, η ανεξάντλητη δύναμή του μπορεί να αντιμετωπίσει και να νικήσει κάθε εχθρό του.

Σήμερα, εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια, η εξουσία τους, τα κόμματα και οι οργανισμοί που τους υπηρετούν. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Η βαθιά οικονομική κρίση δείχνει πως έφαγε προ πολλού τα ψωμιά του και περιμένει το νεκροθάφτη του να τον στείλει στο παρελθόν της Ιστορίας, καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις, με πρώτη απ' όλες την εργατική τάξη. Σήμερα τα αδιέξοδα των αστών να διαχειριστούν αυτή τη βαθιά και συγχρονισμένη οικονομική κρίση είναι περισσότερο από εμφανή. Η προχτεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και της Ευρωζώνης για τη διαχείριση και το «κούρεμα» του κρατικού χρέους σημαίνει συντριβή της ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας για να καλυφθούν οι ζημιές της πλουτοκρατίας. Το δραστικό «κούρεμα» του χρέους για την Ελλάδα συνοδεύεται από πολυετές πρόγραμμα λιτότητας, δραστικής μείωσης μισθών και συντάξεων, ληστεία στα ασφαλιστικά ταμεία, δραστικές περικοπές σε Υγεία - Παιδεία, φοροληστεία, που θα καταρτίσουν ΕΕ - ΔΝΤ - κυβέρνηση. Την ίδια ώρα ενισχύουν τις τράπεζες από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και το Ευρωπαϊκό Ταμείο, για κάλυψη ζημιών από το «κούρεμα». Οι «κραυγές» ορισμένων εκπροσώπων των αστών για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων λόγω της μόνιμης παρουσίας «ελεγκτών», της επιβολής των άγριων μέτρων, δεν δείχνει «πόνο» γι' αυτά, αφού το κεφάλαιο αφενός δεν έχει πατρίδα, αφετέρου σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, έντασης της διαπλοκής των καπιταλιστικών οικονομιών και ανισομετρίας, προκειμένου να ικανοποιούνται τα συμφέροντά του, εκχωρεί και κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία μόνο η εργατική, λαϊκή εξουσία μπορεί να υπερασπίσει, όπως τότε, στην Κατοχή, που οι αστοί είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, είτε με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές, εγκαταλείποντας τη χώρα για τη Μέση Ανατολή. Ο λαός την απελευθέρωσε. Σήμερα οι αστοί και οι κυβερνήσεις τους μόνο χρεοκοπία και πολέμους φέρνουν στους λαούς.

Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα ξεσηκωμού και αντεπίθεσης. Οι θυσίες του αγώνα, ο μαζικός ηρωισμός, ανοίγουν το δρόμο για τη νίκη απέναντι στις οδυνηρές συνέπειες της υποταγής. Είναι μονόδρομος για το λαό, να παλέψει για τη δική του εξουσία, να γίνει αφεντικό στον πλούτο που παράγει, μετατρέποντας τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και το φυσικό πλούτο σε λαϊκή περιουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Κάτω η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, ριζικές αλλαγές στο συσχετισμό, λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ                                                                                                                           Ι