Ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ από τους ναζί

Πολλά λέγονται για την "προστασία" του Π.Α.ΜΕ στη Βουλή. Ενορχηστρωμένη επίθεση από φασίστες, "αριστερούς" αναρχοφασίστες κλπ. Όπως έχει επισημανθεί , το ταξικό κίνημα  διδάσκεται από την ιστορία και την αξιοποιεί προς όφελος του. Θεωρώ ότι τα 2 αυτά άρθρα από το "Ρ" είναι  επαρκής απάντηση σε όλα όσα λέγονται σε βάρος του Π.Α.ΜΕ και του ΚΚΕ  Διαβάστε λοιπόν   σχετικά με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ από τους ναζί , τους σκοπούς που έγινε αυτό και ποιοι ωφελήθηκαν.

Με στόχο τη συντριβή του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, η ηγεσία του ναζιστικού κόμματος οργάνωσε τη νύχτα 26 προς 27 του Φλεβάρη 1933 μια πρωτάκουστη πρόκληση. Οργάνωσε τον εμπρησμό του κτιρίου του γερμανικού Κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ) και στη συνέχεια κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας ήταν ο υπαρχηγός του ναζιστικού κόμματος, Χέρμαν Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε έναν στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ: «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό».

Οι ναζί χρησιμοποιώντας τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ ως πρόσχημα έκαναν μαζικές συλλήψεις αντιφασιστών με βάση καταλόγους που ήταν έτοιμοι από πριν. Περισσότερα από 10 χιλιάδες άτομα ρίχτηκαν στις φυλακές. Στις 28 του Φλεβάρη, ύστερα από πρόταση της χιτλερικής κυβέρνησης, ο Χίντεμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης, που εγγυόνταν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Οι κομμουνιστές συνέχιζαν με γενναιότητα τον αγώνα κατά του φασισμού επιδιώκοντας την ενότητα δράσης όλων των εργαζομένων, ανεξαρτήτως της κομματικής και συνδικαλιστικής τοποθέτησης. Στις 27 του Φλεβάρη ο Ερνστ Τέλμαν με ανοιχτό γράμμα προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. «Αν αγωνιστούμε ενωμένοι», έλεγε το γράμμα, «θα είμαστε ανίκητοι». Την 1η του Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στη Γενική Ενωση Γερμανικών Συνδικάτων ακόμη ένα γράμμα, όπου πρότεινε να κηρυχτεί γενική πολιτική απεργία εναντίον της φασιστικής δικτατορίας. Οι δεξιοί ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας και τη στιγμή ακόμη αυτή απέρριψαν την πρόταση των κομμουνιστών και ματαίωσαν έτσι την κοινή αντιφασιστική δράση της γερμανικής εργατικής τάξης. Στις 3 του Μάρτη οι ναζί συνέλαβαν τον Τέλμαν και τον φυλάκισαν με την κατηγορία για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Στη συνέχεια οργάνωσαν μια απίστευτη σκευωρία σε βάρος του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Δημητρώφ, τον οποίο κατηγόρησαν ως κυρίως υπεύθυνο για τον εμπρησμό.

Η δίκη του Δημητρώφ και των συντρόφων του άρχισε το Σεπτέμβρη του 1933 στη Λιψία. Το δικαστήριο, κάτω από την πίεση της παγκόσμιας εκστρατείας, αναγκάστηκε να αθωώσει τον Δημητρώφ. Η χιτλερική δικαστική σκηνοθεσία τελείωσε με επαίσχυντη αποτυχία.

*Τίτλος εικόνας:Μάρτης του 1933. Συγκέντρωση του ναζιστικού κόμματος σε πλατεία του Βερολίνου για την καύση βιβλίων

Το σκοτάδι του ναζισμού πέφτει στη Γερμανία

Μια φωτογελοιογραφία του 1935 στη Γερμανία που αναφέρεται στις σχέσεις του ναζιστικού κόμματος με το μεγάλο κεφάλαιο και σατιρίζει το σύνθημα του Χίτλερ: «Με ακολουθούν εκατομμύρια»

Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος της Γερμανίας Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ετσι στη Γερμανία εγκαθιδρύθηκε ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία του φασισμού, του πιο αντιδραστικού, δηλαδή, κόμματος της αστικής τάξης.

Σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία έπαιξαν οι αντιδραστικοί κύκλοι των ΗΠΑ και της Αγγλίας. Οι τράπεζες και τα τραστ της Αμερικής και της Αγγλίας επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια στην ανόρθωση του δυναμικού της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας έχοντας υπόψη να χρησιμοποιήσουν τη χώρα αυτή στον αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Οι μεγάλοι Αμερικανοί μονοπωλητές όπως ο Μόργκαν, ο Ντιπόν, ο Ροκφέλερ και άλλοι, ενίσχυαν για αρκετά χρόνια το χιτλερικό κόμμα.

Αρπάζοντας οι φασίστες την εξουσία διαλύσανε αμέσως το ράιχσταγκ (το γερμανικό κοινοβούλιο) και προκήρυξαν εκλογές για τις αρχές Μάρτη του 1933.

Τον πραγματικό στόχο τον αποκάλυψε ο Χίτλερ σε μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου: «Μπορούμε αφού συντρίψουμε το κομμουνιστικό κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο ράιχσταγκ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».

Στις 20 Φλεβάρη ο Χίτλερ και ο Γκέρινγκ συναντήθηκαν με 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους. Στη σύσκεψη αυτή ο Χίτλερ δήλωσε ότι ο κύριος στόχος του είναι να επιβάλει στη Γερμανία «ολοκληρωτικό έλεγχο», να εξουδετερώσει κάθε αντιπολίτευση και να δημιουργήσει έναν πανίσχυρο στρατό. Οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων ενέκριναν το σχέδιο και αποφάσισαν να συστήσουν ταμείο με τρία εκατομμύρια μάρκα για την υποστήριξη του φασιστικού κόμματος στις εκλογές.

Για να συντρίψουν το κομμουνιστικό κόμμα, οι φασίστες οργάνωσαν μια πρωτάκουστη πρόκληση: τη νύχτα προς την 27η Φλεβάρη έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής της πρόκλησης ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ ομολόγησε: «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ είμαι εγώ, γιατί έβαλα φωτιά σ' αυτό».

Ο χιτλερικοί, χρησιμοποιώντας τον εμπρησμό σαν πρόσχημα, έκαναν μαζικές συλλήψεις αντιφασιστών με βάση καταλόγους που είχαν προετοιμάσει. Στις 28 Φλεβάρη του 1933 το έγκλημα ολοκληρώνεται: Υστερα από πρόταση της χιτλερικής κυβέρνησης, ο Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόνταν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.