ΚΚΕ: Ο αστάθμητος παράγων της «αστάθειας» στην ψαρόσουπα της «σταθερότητας»

Aναδημοσίευση από  ΑΤΕΧΝΩΣ                                                                             Γράφει ο Δον Τομασίνο 

Οι 30 μέρες τελικώς που πέρασαν από τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου «δεν συγκλόνισαν τον κόσμο».

Οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή χρέους, σκληρή διαπραγμάτευση… άμεσα μέτρα «ανακούφισης» των λαϊκών στρωμάτων, αύξησης του κατώτατου μισθού κλπ, απεδείχθησαν ψέματα και φληναφήματα σε μια συνολική στρατηγική «απόσπασης» ψήφου, προς εξυπηρέτηση της προοπτικής της κυβερνητικής διαχείρισης.

Πρώτος ο ΣΕΒ έσπευσε να στηρίξει την πολιτική της κυβέρνησης και τις συμφωνίες, που αυτή υπέγραψε με τους δανειστές του κράτους στις Βρυξέλλες.

Οι διάφορες εξαγγελθείσες «παροχές» προς τους πεινώντες και διψώντες… πήγαν στις καλένδες του Αυγούστου σε συνδυασμο με κανένα φορολογικό μέτρο κατά του σωρρευμένου πλούτου πολυεθνικών εταιρειών, εφοπλιστικού κεφαλαίου και τραπεζών.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με σκοπό τη διατήρηση της κυβερνητικής διαχείρησης, επέλεξε να συνταχθεί με την εξυπηρέτηση των στόχων του εγχώριου κεφαλαίου και των ξένων δανειστών του κράτους.

Προς αυτό το σκοπό, έσπευσε να υποσχεθεί ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις, παραχωρήσεις δημόσιας περιουσίας προς ιδιώτες, καθώς και χρηματοδότησης αυτών μέσω κρατικών κονδυλίων και ίδρυσης με κρατικά κεφάλαια «τράπεζας επενδύσεων» τύπου ΕΤΒΑ των αλλήστου μνήμης εποχών του ΠΑΣΟΚ του ΄80, ενώ παραλλήλως δεσμεύθηκε για τη διασφάλιση της σταθερότητας των εγχώριων τραπεζών, των ισολογισμών τους, ττης χρηματόδοτησής τους και της διατήρησης σε διευθυντικές θέσεις τραπεζικών στελεχών από την εποχή του Σημίτη και εντεύθεν.

Σε αυτή την «άμεση προσαρμογή» του ΣΥΡΙΖΑ – το ΠΑΣΟΚ του πήρε γύρω στα 20 χρόνια να «προσαρμοστεί», αλλά τώρα οι εποχές τρέχουν…», σπεύδουν να συνδράμουν οι πολιτικές δυνάμεις που συντάσσονται με το όραμα… της Ε.Ε., των επιδιώξεων του επάρατου… κεφαλαίου και της διαχείρησης της κατάστασης προς όφελος της στρατηγικής γραμμής της εξυπηρέτησης της κυρίαρχης τάξης.

Η Ν.Δ, το ΠΑ.ΣΟ.Κ και το Ποτάμι.

Ο κος Τσίπρας αντιλαμβανόμενος τη στρατηγική πλέονν απόλυτη σύμπλευση με αυτές τις δυνάμεις σπεύδει 1 βδομάδα μετά τις εκλογές να προσκαλέσει τους κους Βενιζέλο και Θεοδωράκη, προς δημιουργία μιας «εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης» και ο κος Βενιζέλος ειρωνευόμενος αλλά με δόση αλήθειας του λέει», σωστό αυτό που λες, εγώ το έλεγα από το 2012 όμως».

Η στρατηγική σύμπλευση περιλαμβάνει τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το ΠΑ.ΣΟ.Κ και το Ποτάμι, που επειδή κιόλας θα ψήφιζαν την επέκταση του Μνημονίου στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε με πραγματικά αστεία οσο και προκλητικά επιχειρήματα, να το φέρει προς ψήφιση.

Στο περιθώριο κάθεται για την ώρα η Χρυσή Αυγή, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άλλες καταστάσεις, ειδικά στην περίπτωση που ισχυροποιηθεί σημαντικά το  λαϊκό – ταξικό κίνημα.

Την «ψαρόσουπα» της εθνικής… σύμπλευσης, χαλάει μία πολιτική δύναμη.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Το ΚΚΕ με την εξαρχής θέση του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την κεντροαριστέρη εκδοχή της διαχείρισης της κρίσης, προς όφελος των αφεντικών και εις βάρος του λαϊκού παράγοντα και με τη «δικαίωσή» του εντός 30 ημερών, μπορεί να συσπειρώσει γύρω του λαϊκές δυνάμεις, σημαντικα τμήματα της εργατικής τάξης αλλά και πλήθος όσων πλήττονται από τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, οι οποίοι αντιλαμβάνονται, ότι για μία ακόμη φορά τους ενέπαιξαν και μάλιστα αυτή τη φορά τα «αποκαλυπτήρια» έγιναν μέσα σε 1 μήνα.

Η κυβέρνηση και τα φιλικά πλέον προς αυτήν ΜΜΕ το γνωρίζουν και φροντίζουν και μέσω του αποκλεισμού των εκπροσωπων του ΚΚΕ μετεκλογικώς από τα τηλεοπτικά δίκτυα αλλά και με την χρήση «μαύρης προπαγάνδας», βλ. υπόθεση «Ο Ριζοσπάστης διαφημίζει την Coca-Cola, ενώ οι εργαζόμενοι απεργούν», «το ΚΚΕ δεν έκανε διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κάνει τώρα» κτλ., προσπαθούν να ανακόψουν αυτή τη δυναμική.

Έχουν κάνει όμως ένα σημαντικό λάθος.

Πλέον δεν βρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘80 και του ΄90, όπου υπήρχε χρόνος για να διαχειριστεί μία «κεντροαριστερή» κυβέρνηση την επικοινωνία για μεγάλο χρονικό διάστημα και να καθυστερήσει την «αποκάλυψή» της.

Τώρα ο χρόνος τρέχει πάρα πολύ γρήγορα και αρκούν 30 ημέρες, για να πέσει στο μυαλό του «πιστεύσαντος» το πρώτο και βασικό ερώτημα «τελικά ο βασιλιάς ήταν γυμνός;».

Η κυβέρνηση πολύ σύντομα θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αντιμετωπίσει με όλα τα μέσα που διαθέτει το κράτος, τη μόνη και πραγματική δύναμη ανατροπής.

Δείγματα υφίστανται από τον πρώτο μήνα.

Και τότε και ο καθένας θα αναγκασθεί να λάβει θέση.

Η εποχή από μόνη της, απορρίπτει το χρώμα γκρί…

Και τις 50 πολιτικές αποχρώσεις του.