Ο ρόλος του σχολείου στη σοσιαλιστική κοινωνία

Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το Κόμμα μας με αίσθημα ευθύνης παρακολουθεί και μελετά τις εξελίξεις, χωρίς να παρασύρεται από τη μόδα, αλλά και χωρίς να κλείνει τα μάτια σε σύγχρονα φαινόμενα της κοινωνικής ζωής. Αλλωστε, από τις στήλες και του «Ριζοσπάστη», αλλά και του περιοδικού «Θέματα παιδείας» αντιμετωπίσαμε έγκαιρα το φαινόμενο του ενδοσχολικού εκφοβισμού με νηφαλιότητα και χωρίς να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις.

Επιμένουμε όμως, αγαπητοί φίλοι, στον εντοπισμό των πολιτικών προεκτάσεων του ζητήματος.

Με την ευκαιρία αυτή, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ταξική οπτική στην αντιμετώπιση του bullying από το «Συνήγορο του Παιδιού», που λέει ότι «τα σχολεία, για να μπορέσουν να είναι περισσότερο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση συμπεριφορών βίας μεταξύ των μαθητών, χρειάζεται να πραγματώσουν και να ενισχύσουν το ρόλο τους ως θεσμός κοινωνικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών στις αξίες και τους κανόνες της κοινωνίας στην οποία αυτά ζουν...».

Ακριβώς εκεί είναι και το πρόβλημα και η λύση του προβλήματος: Σε ποια κοινωνία. Οσο η κοινωνία θα είναι χτισμένη πάνω στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από μια χούφτα παράσιτα, τους καπιταλιστές, πάνω στην εκμετάλλευση των εκατομμυρίων εργαζόμενων και τη βία του αστικού κράτους, των θεσμών και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, οι «αξίες» και οι «κανόνες» στις οποίες θα διαπαιδαγωγούνται οι μαθητές θα είναι αυτές του ατομισμού και του ανταγωνισμού, του «πάτα επί πτωμάτων», του κέρδους και της «επιχειρηματικότητας» που στύβει τους εργάτες, της κολοβής κοινωνικοποίησης, της «ελευθερίας» των ναρκωτικών, των σάπιων ιδανικών.

Οταν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου, κοινωνικοποιήσουν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και αρχίσουν να οικοδομούν τη δική τους σοσιαλιστική κοινωνία και να παράγουν για τις δικές τους ανάγκες και όχι για τα κέρδη των καπιταλιστών, τότε και στο σχολείο δεν θα έχουν θέση τα σάπια ιδανικά των αστών.

Σε αυτές τις συνθήκες οικοδομείται κι ένα σχολείο σε ριζική αντίθεση με αυτό που ζούμε ή ζήσαμε παλιότερα.

Ενα σχολείο ενιαίο, που δεν κατηγοριοποιεί τους μαθητές, όπως σήμερα. Δίνει όσο το δυνατό σε όλους τους νέους την απαραίτητη γνώση για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους με βάση την επαγγελματική επιλογή που θα κάνουν.

Το σχολείο αυτό δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό σχολείο, το ταξικό σχολείο, το ταξικό Λύκειο. Δεν στερεί, όπως σήμερα, από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας την αναγκαία για τη σημερινή εποχή γενική μόρφωση ως υπόβαθρο για κάθε μελλοντική επαγγελματική επιλογή και μάλιστα παίρνει μέτρα ειδικά για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας για να βοηθηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στις σπουδές τους και στα μαθήματά τους, που δεν θεωρεί κανένα παιδί για πέταμα, ανήμπορο μπροστά στη γνώση.

Ο ρόλος του σχολείου υπηρετεί συνολικά το στόχο της ανάπτυξης των νέων κοινωνικών σχέσεων μέσα από τη διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων, στην κατεύθυνση της όσο το δυνατόν ολόπλευρα και ισόρροπα ανεπτυγμένης προσωπικότητας. Ετσι το σχολικό πρόγραμμα μαζί με το πνεύμα καλλιεργεί και το σώμα, μαζί με τη γνώση οργανώνει το συναισθηματικό κόσμο των μαθητών και την κοινωνική τους ζωή, αναπτύσσοντας την αισθητική και φυσική αγωγή, την κοινωνική δράση.

Αυτό το σχολείο προετοιμάζει τους νέους ανθρώπους για να συμβάλουν στην παραγωγή και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας και γι' αυτό έχει ανάγκη να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τη συντροφικότητα και τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την αξία της μόρφωσης και της δουλειάς για την κοινωνία, την ομορφιά της αλήθειας και της επιστήμης, την πίστη στις αστείρευτες, ανεξάντλητες δυνάμεις του εργαζόμενου λαού.

 Απόσπασμα από την εισήγηση του ΚΥΡΙΑΚΟΥ  ΙΩΑΝΝΙΔΗ