Το «κούρεμα» ... του αργεντίνικου λαού
Η
κυβέρνηση της Αργεντινής ήρθε προχτές σε συμβιβασμό με το λεγόμενο
κλαμπ του Παρισιού, δηλαδή των χωρών πιστωτών της για το χρέος των 9,7
δισεκατομμυρίων δολαρίων. Υπήρξε συμφωνία για μια πρώτη πληρωμή
τουλάχιστον 1,15 δισ. δολαρίων ως το Μάη και εξόφληση σε 5 χρόνια, που
εφόσον υπάρξουν πληρωμές θα μειωθεί και το επιτόκιο από 7% σε 3%. Το
χρέος της Αργεντινής, που προήλθε από τη στήριξη της πλουτοκρατίας για
πολλά χρόνια και οδήγησε στη χρεοκοπία του λαού, από το 2001 είναι στα
χέρια των Γερμανίας, ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Γαλλίας, που συναποτελούν το «κλαμπ
του Παρισιού».
Ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής, Αξελ Κισιλόφ, δήλωσε ότι η χώρα του θα κάνει μία αρχική πληρωμή 650 εκατ. δολαρίων φέτος τον Ιούλη και μία πληρωμή 500 εκατ. δολαρίων το Μάη του 2015.
Η περίπτωση της Αργεντινής, που είχε το 2001 95 δισ. δολάρια χρέος και έκανε διάφορα «κουρέματα», χρησιμοποιείται κατά καιρούς από διάφορους οπορτουνιστές ως το «πετυχημένο παράδειγμα αναδιάρθρωσης» (δηλαδή «κουρέματος» χρέους) που θα μπορούσε να γίνει και για την Ελλάδα. Μόνο που και στην Αργεντινή αποδεικνύεται ότι τα «κουρέματα» δεν είχαν ουσιαστικά αποτελέσματα στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, που εξακολουθούν να υποφέρουν και με το νέο μείγμα διαχείρισης των Κίρσνερ (αρχικά του Νέστορ και έπειτα της συζύγου του Κριστίνα, ως τώρα προέδρου της χώρας). Και ο λόγος είναι ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί και η νεοφιλελεύθερη και η σοσιαλδημοκρατική αστική διαχείριση, έμεινε άθικτος. Και ο αργεντίνικος λαός «κουρεύεται» σε δικαιώματα και δυνατότητες που θα είχε αν αυτός ήταν αφέντης του πλούτου που παράγει.
Ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής, Αξελ Κισιλόφ, δήλωσε ότι η χώρα του θα κάνει μία αρχική πληρωμή 650 εκατ. δολαρίων φέτος τον Ιούλη και μία πληρωμή 500 εκατ. δολαρίων το Μάη του 2015.
Η περίπτωση της Αργεντινής, που είχε το 2001 95 δισ. δολάρια χρέος και έκανε διάφορα «κουρέματα», χρησιμοποιείται κατά καιρούς από διάφορους οπορτουνιστές ως το «πετυχημένο παράδειγμα αναδιάρθρωσης» (δηλαδή «κουρέματος» χρέους) που θα μπορούσε να γίνει και για την Ελλάδα. Μόνο που και στην Αργεντινή αποδεικνύεται ότι τα «κουρέματα» δεν είχαν ουσιαστικά αποτελέσματα στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, που εξακολουθούν να υποφέρουν και με το νέο μείγμα διαχείρισης των Κίρσνερ (αρχικά του Νέστορ και έπειτα της συζύγου του Κριστίνα, ως τώρα προέδρου της χώρας). Και ο λόγος είναι ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί και η νεοφιλελεύθερη και η σοσιαλδημοκρατική αστική διαχείριση, έμεινε άθικτος. Και ο αργεντίνικος λαός «κουρεύεται» σε δικαιώματα και δυνατότητες που θα είχε αν αυτός ήταν αφέντης του πλούτου που παράγει.