Tρεις ήταν οι στιγμές που κατά τη γνώμη μου ξεχχώρισαν σε αυτή την ξεχωριστή συγκέντρωση τιμής στους εκτελεσμένους συντρόφους μας.
Ιδιαίτερα στέκομαι στη στιγμή που ο Γ.Γ. Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, συγκινήθηκε, η φωνή του έσπασε .... Ήταν την ώρα που αναφερόταν στην ηρωική δασκάλα Αθηνά Μπενέκου , την κόκκινη δασκάλα ,και σε όσα είπε λίγο πριν την εκτελέσουν.
«Εδώ, στον τόπο που τον ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο θα 'ρχονται τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας».
Σε αυτό το σημείο η φωνή του Γραμματέα έσπασε, γιατί τα λόγια της κόκκινης δασκάλας είχαν γίνει πράξη.
Από αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε, όσοι δεν είσαστε εκεί, ότι δεν ήταν μια συνηθισμένη συγκέντρωση του ΚΚΕ.Η συγκίνηση ήταν διάχυτη. Δε είναι δα και λίγο να πατας το χώμα όπου έχουν ποτίσει με τομ αίμα τους πάνω από 300 κομμουνιστές
Και εκεί που η συγκέντρωση εξελισόταν, στις παρυφές του βουνού εμφανίστηκαν κάποιες μορφές που μα έκαναν όλους να ανατριχιάσουμε. Ήταν σύντροφοι μας με στρατιωτικές στολές ντυμένοι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Αν δεν είσαστε εκεί δε μπορείτε να καταλάβετε τι ακριβώς συνέβαινε. Από τη μια ο Γραμματέας του κόμματος να κομπιάζει, προς την στιγμή από τη συγκίνηση μιλώντας για την ηρωική κόκκινη δασκάλα, από την άλλη ακίνητοι, ίδια φαντάσματα, να παρακολουθούν από το βουνό οι αντάρτες.
Τέλος μια ακόμα κορυφαία στιγμή ήταν όταν οι νέοι πρωτοπόροι, παιδιά 9 μέχρι 12 χρονών, μπήκαν με το πανό τους στη συγκέντρωση και πήραν θέση ανάμεσά μας. Ήταν το επισφράγισμα των λόγων της ηρωική δασκάλας. Της δασκάλας τους.
ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου