Συνεχίζουμε...

Η ολοκλήρωση των εκδηλώσεων του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», το βράδυ του Σαββάτου, σφραγίζει μια πορεία αγώνα που χαρακτηρίζεται από την επιδίωξη «να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων», όπως ήταν το σύνθημά του, δανεισμένο από μια φράση του Νίκου Μπελογιάννη, 63 χρόνια πριν.

Οι εκδηλώσεις έγιναν σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι «εκπαιδεύονται» από τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις ακριβώς στο αντίθετο: Να κατεβάσουν και άλλο τον πήχη των απαιτήσεων και των διεκδικήσεών τους.

Χαρακτηριστικά δείγματα μιας τέτοιου τύπου «εκπαίδευσης» έδωσαν τη βδομάδα που πέρασε τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Δίνοντας διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι εργάζονται συστηματικά για να διασφαλίσουν τα κέρδη του, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ υπόσχονται - ο καθένας ανάλογα με τις εκλογικές του στοχεύσεις - στα λαϊκά στρώματα ότι η ανάκαμψη είναι μπροστά, κι ότι σ' αυτήν την πορεία όλο και κάποιο ψίχουλο θα περισσέψει από το τραπέζι.

Πατάνε στην ήδη τσακισμένη ζωή των εργατών, στον τρόμο που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα κάτω από το βάρος των αλλεπάλληλων επιθέσεων στο βιοτικό τους επίπεδο, για να πλασάρουν σαν τον Χότζα μια ανάσα κάτω από τα συντρίμμια των εργασιακών σχέσεων και της φοροληστείας. Επί της ουσίας διακηρύσσουν - κι αυτό ακριβώς συνιστά εκπαίδευση στη μιζέρια - ότι πλέον η ζωή των εργατών είναι αναγκασμένη να κυλά με όσο το δυνατόν λιγότερα δικαιώματα και παροχές, στο πλαίσιο των περίφημων ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, που είπε και ο Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας γιατί το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματός του θα κινηθεί στις ίδιες ράγες με την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, αλλά με διαφορετική διαχείριση. Κι όλο αυτό το ονομάζουν ρεαλισμό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής, δηλαδή στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Συμφωνούν και δεν το κρύβουν

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπόσχεται άφθονο χρήμα για τη στήριξη των επενδύσεων, επιδοτήσεις για την πρόσληψη εργατικού δυναμικού, μείωση του ενεργειακού κόστους, διευκολύνσεις για δάνεια και χρέη.

Αυτονόητα, μια τέτοια εξαγγελία χαιρετίστηκε δεόντως από εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου που κλήθηκαν στη διάρκεια συνέντευξης στο Λονδίνο να απαντήσουν στο ερώτημα αν υπάρχει κίνδυνος για τις επενδύσεις από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαντήσεις τους αφοπλιστικές: «Νομίζω ότι αν έρθουν στην εξουσία τελικά θα δράσουν προς όφελος της Ελλάδας», είπε ο εκπρόσωπος του ομίλου Λάτση, «οι εταιρείες θα συνεχίσουν να λειτουργούν με οποιαδήποτε κυβέρνηση», συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος της «Ιντραλότ». Και από αυτήν την άποψη ισχύει η εκτίμηση που ανέφεραν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ότι «πλέον το κλίμα έχει αλλάξει όσον αφορά την αποδοχή των θέσεων του κόμματος».

Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου ξέρουν πολύ καλά ότι καμία χαλάρωση στην αντιλαϊκή πολιτική δεν πρόκειται να υπάρξει με όποιο μείγμα διαχείρισης κι αν εφαρμοστεί στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στον οποίο συμπλέουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που υποκλίνονται στην ΕΕ. Τα μέτρα - ψίχουλα για την ακραία φτώχεια δε θα αναπληρώσουν τις μεγάλες απώλειες των εργαζομένων, αντίθετα θα πιέσουν ακόμη περισσότερο το γενικό επίπεδο των μισθών και συντάξεων σε μια γενική γραμμή φτώχειας.

Το δήλωσε, εξάλλου, ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μ. Ντράγκι, τον οποίο επικαλούνται ως εκπρόσωπο μιας διαφοροποιημένης - υποτίθεται - νέας επεκτατικής στρατηγικής που θα εφαρμοστεί στην ΕΕ: Η χαλάρωση δεν θα θίξει τη σιδερένια δημοσιονομική πειθαρχία, δηλαδή τα μνημόνια διαρκείας σε όλη την ΕΕ.

Ο ρεαλισμός της υποταγής

Η μείωση επιτοκίων, η αγορά ομολόγων, οι κρατικές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο δεν θα αντιμετωπίσουν την ανεργία, δεν θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι, αλλά μόνο τα μονοπωλιακά κέρδη. Γιατί αυτή η ανάπτυξη στηρίζεται ακριβώς πάνω στην ανεργία και τη φτώχεια, στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, στην κατεδάφιση των εργατικών κατακτήσεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, των λαϊκών δικαιωμάτων σε δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Είναι χαρακτηριστικά τα προγράμματα απασχόλησης των νέων που προβάλλονται ως λύση και από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση: Μέσα από αυτά γενικεύεται η προσωρινή, ελαστική απασχόληση χωρίς δικαιώματα υποταγμένη στα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος απ' τους δύο έχει το πιο «ρεαλιστικό και κοστολογημένο» πρόγραμμα, κρύβει από το λαό ότι ο «ρεαλισμός» και των δύο υποτάσσεται στους στόχους της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Καμία σχέση, όμως, δεν έχει αυτός ο στόχος με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Κι αυτό ακριβώς ήρθε να τονίσει το σύνθημα του Φεστιβάλ με το κάλεσμα «για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

Ο δικός μας κόσμος...

Μέσα από το κύριο άρθρο του «Ριζοσπάστη» στο φύλλο της Παρασκευής αυτός ο κόσμος που αντιστοιχεί στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων περιγράφηκε καθαρά: «Είναι ο κόσμος στον οποίο οι εργαζόμενοι θα είναι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, που η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην παραγωγή δε θα οδηγεί στην ανεργία, αλλά θα απελευθερώνει χρόνο εργασίας, που οι αγρότες δε θα αναγκάζονται να ξεπαστρέψουν την παραγωγή τους, που οι νέοι και οι νέες θα έχουν υψηλού επιπέδου δωρεάν και δημόσια μόρφωση, θα εξασφαλίζεται η παροχή υψηλών υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Πρόληψης δημόσια και δωρεάν για όλους, σημαίνει κόσμος έξω από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έξω από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις για έναν τέτοιο κόσμο».

...και ο δρόμος

«Αλλά η πάλη για έναν τέτοιο κόσμο - όπως έγραφε το κύριο άρθρο της εφημερίδας - είναι πάλη που δε χωρά στην υποταγή στο σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, δε χωρά στο συμβιβασμό με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, προϋποθέτει τη σύγκρουση και την ανατροπή τους, δε χωρά στις λογικές της ανάθεσης. Η πάλη σε τέτοια κατεύθυνση είναι αυτή που θα φέρει και μικρές ή μεγαλύτερες νίκες, θα βάλει εμπόδια, θα διαμορφώσει προϋποθέσεις για αλλαγή συσχετισμών υπέρ του λαού, θα δώσει πίστη στους εργαζόμενους, στο λαό, δύναμη στην οργάνωσή τους, θα δώσει ανάσα σε όσους υποφέρουν περισσότερο».

Εχει γίνει ήδη καθαρό ότι η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από διάφορες διεργασίες αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού, ανακύκλωσης πολιτικού προσωπικού, εναλλαγής κυβερνήσεων που κινούνται στη ρότα της ΕΕ, της αναγνώρισης του χρέους που δε δημιούργησε ο λαός, του κεφαλαιοκρατικού δρόμου ανάπτυξης.

Προβάλλει ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να μπει μπροστά η εργατική τάξη, να αναδειχτεί σε πρωτοπόρα δύναμη απελευθέρωσης όλης της κοινωνίας, των φυσικών συμμάχων της, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, των φτωχών αγροτών, των νέων που σπουδάζουν, των γυναικών που βιώνουν την πολύμορφη ανισοτιμία, με άλλα λόγια, να γίνει ο ίδιος ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Με ισχυροποίηση παντού του ΚΚΕ, που απευθύνει κάλεσμα υποστήριξής του, συμπόρευσης μαζί του για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και πάλης, τη δημιουργία, ενίσχυση της Λαϊκής Κοινωνικής Συμμαχίας που θα στοχεύει στην καρδιά του προβλήματος της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δηλαδή, θα στοχεύει μέχρι την ανατροπή όλων αυτών που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά, που δεν είναι άλλοι από τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, το σύστημά τους και η εξουσία τους.