«Έχετε πει ότι ακόμα και αναιμική ανάκαμψη να εμφανίσει η χώρα, πολύ γρήγορα θα έρθει μια νέα και πιο βαθιά κρίση. Σε πρακτικό επίπεδο, κατά την ανάλυσή σας, πώς βλέπετε το σκηνικό, που προδιαγράφεται στη χώρα;
Οπωσδήποτε αναζητούνται συμβιβασμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, αλλά κανένας προσωρινός συμβιβασμός δεν μπορεί να αποτρέψει ξανά την περιοδική εκδήλωση κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, την ανισόμετρη ανάπτυξη, που θα φέρουν νέες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς. Εάν ο λαός σε κάθε χώρα δεν αντιδράσει τώρα, εάν δεν μπορέσει να αποτρέψει έγκαιρα -με τις πολιτικές επιλογές του- να πάρει ανάσα ζωής αυτό το σύστημα και η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, θα συνεχιστεί πιο ορμητική η επίθεση στους εργαζόμενους, στο λαό. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να μπλεχτούμε σε ανταγωνισμούς, που μπορούν να φέρουν πιο κοντά παλιούς και νέους τοπικούς πολέμους και αντιπαραθέσεις, τόσο στην ήπειρό μας, όσο και ευρύτερα. Μια αναδόμηση της ΕΕ δεν είναι ρεαλιστικός στόχος, φτιασίδωμα αυτού του κράτους και του συστήματός τους επίσης, συνεπώς ο λαός μας θα πρέπει να ετοιμάζεται μόνο για την οριστική ανατροπή τους.
Σε ομιλίες σας έχετε εκφραστεί με βαριά λόγια για "λαμόγια" και ανθρώπους από το λεγόμενο παλιό ΠΑΣΟΚ, που έχουν πάει στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις πολιτικές ή το κομματικό πλαίσιο;
Το πολιτικό πλαίσιο, η στρατηγική πολιτική κατεύθυνση, το κομματικό πλαίσιο, είναι αυτό που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να βρουν τη θέση τους σε αυτόν, όπως και σε κάθε πολιτικό σχηματισμό, άνθρωποι που τους γνωρίσαμε ως το παλιό σάπιο ΠΑΣΟΚ, ως γυρολόγους της πολιτικής με πέρασμα από όλα τα πολιτικά κόμματα σχεδόν, κάποιους ως λαμόγια, άλλους ως συμβιβασμένους ή ακόμα και ανθρώπους της μεγαλοεργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα και πάει λέγοντας. Όταν η πολιτική, κομματική σου επιλογή είναι η συνειδητή πορεία σοσιαλδημοκρατικοποίησης, για να παίξεις στο παιγνίδι του διπολισμού, ως ο δεύτερος πόλος της αστικής διαχείρισης στα πλαίσια της ΕΕ, είναι φυσικό επόμενο τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το μηχανισμό σου να προέρχονται από τον ίδιο μηχανισμό, που υπήρχε και δρούσε πριν από σένα για δεκαετίες, πρωτοστατώντας στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, η "Αριστερή Πλατφόρμα" υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ένα πρόσωπο κοντά στον Χαρίλαο Φλωράκη, προέρχεται από το ΚΚΕ και συνεχίζει να ζητά τη δική σας συμμετοχή σε ένα ευρύτερο μέτωπο των αριστερών δυνάμεων. Συγκαταλέγεται και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σε αυτό το οποίο αποκαλείτε "διαχειριστές του αστικού συστήματος";
Ο Χαρίλαος συνήθιζε να λέει "τα στερνά τιμούν τα πρώτα". Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να σας θυμίσω ότι ο Λαφαζάνης ήταν τόσο κοντά στον Χαρίλαο Φλωράκη, ώστε ο Χαρίλαος να τον πετάξει με τις κλωτσιές έξω από το ΚΚΕ το 1991 -πριν δηλαδή από 23 χρόνια- στολίζοντάς τον μάλιστα με τέτοιο τρόπο που μόνο ο καπετάνιος ήξερε. Πολύ καλύτερα τα ξέρουμε και όσοι συμμετείχαμε στις συνεδριάσεις της ΚΕ με τον Χαρίλαο -και πριν το 1991 και μετά για πάνω από 15 χρόνια- όσο ζούσε ο Χαρίλαος. Και αφού το αναφέρατε αυτό να σας πω ότι αποκαλούσε, ειδικά αυτόν, αλλά και τους γύρω από αυτόν και τις απόψεις τους, ως εκφραστές του "επιστημονικού οπορτουνισμού". Σε αυτή την πορεία συνεχίζουν, ως επιστήμονες οπορτουνιστές. Και ξέρετε ο οπορτουνισμός πάει μαζί με τον καιροσκοπισμό, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Άλλωστε το "χούι" δεν κόβεται…
Υλοποιώντας τη βασική στρατηγική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά και οδηγούνται -θέλουν δεν θέλουν- να γίνονται οι καλύτεροι διαχειριστές του συστήματος και φυσικά το σύστημα και το κράτος του επενδύει πάνω τους μακροπρόθεσμα, είτε ως ομάδα είτε ως συνιστώσα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, πολλές φορές περισσότερο από ότι επενδύει στον κ. Τσίπρα και τις δικές του συνιστώσες.
Οι λαϊκές τάξεις εν μέσω κρίσης δοκιμάζονται. Σε μια τέτοια περίοδο, αισθάνεστε υπόλογοι απέναντι στο λαό ή απέναντι στην ιστορία;
Το ΚΚΕ σε όλη την μακρόχρονη ιστορία του, λόγο έδινε μόνο στην εργατική τάξη, στο λαό. Γι’ αυτό με περηφάνια μπορεί να πει σήμερα ότι παρά τις αδυναμίες του, τις ελλείψεις, τα λάθη του, ποτέ δεν τα δίπλωσε, ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας στο σύστημα και ούτε τώρα θα το κάνει. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης για την άμεση ανακούφιση των ανέργων, όλων των πληγέντων από την κρίση, για να μην κοπεί κανένα ρεύμα, να μην γίνει κανένας πλειστηριασμός, για να λυθούν τα προβλήματα των σεισμοπαθών της Κεφαλλονιάς, για να μην ακριβοπληρώνουν τα φάρμακα και την περίθαλψή τους οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι. Κι αυτό το κάνει και μέσα στη Βουλή, με προτάσεις νόμου και άσκηση πίεσης και μέσα στους τόπους δουλειάς, τις γειτονιές. Η λύση δεν είναι τα ψίχουλα που τάζουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, που τα έχουμε ζήσει πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες.
Η μεγάλη ευθύνη που έχει αναλάβει το ΚΚΕ και γι’ αυτό είναι καθημερινά υπόλογο απέναντι στο λαό και την ιστορία, είναι να δώσει όλες του τις δυνάμεις για να ισχυροποιηθεί το κίνημα, να ανασυνταχθεί, για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, που θα αγκαλιάσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα έχει κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης με το σύστημα που γεννά κρίσεις, φτώχεια και πολέμους και θα ανοίξει το δρόμο για αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.
Πέραν μιας ανατροπής ποσοστών στις ευρωεκλογές, τι εκτιμάτε ότι θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές;
Δεν χρειάζεται κανείς να κάνει και μεγάλη ανάλυση για να εκτιμήσει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα εξαντλήσει την τετραετία, κυρίως λόγω των γενικότερων εξελίξεων στην Ευρωζώνη, της ανάγκης διαχείρισης του "πάτου" της κρίσης, αλλά και της όποιας αναιμικής ανάκαμψης ακολουθήσει. Σ’ αυτό το έδαφος εκδηλώνεται η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού όχι μόνο με το δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με την αναμόρφωση της Κεντροαριστεράς, γιατί χρειάζονται κάπως πιο σταθερά κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας. Συνεπώς η όποια ανατροπή των ποσοστών στις ευρωεκλογές, για να είναι ανατροπή υπέρ του λαού πρέπει να συνδυαστεί με σαφή καταδίκη της πολιτικής της ΕΕ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Κι αυτή η καταδίκη μπορεί και πρέπει να εκφραστεί με την αποφασιστική ισχυροποίηση του ίδιου του λαού, μέσα από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού και στην Ευρωβουλή, και στη Βουλή, και στους δήμους και τις περιφέρειες.
Φοβάστε ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας μοιάζει να κλείνει τα μάτια απέναντι στις αποκαλύψεις για τη Χ.Α.; Φοβάστε ότι θα αποτυπωθεί και στις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Δεν ανήκουμε σ’ αυτούς που με αφορμή τις εξελίξεις εφησύχασαν, θεωρώντας ότι ξεμπερδέψαμε με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Συνεχίζουμε να επαγρυπνούμε. Κι αυτό γιατί έχουμε πλήρη επίγνωση του χαρακτήρα της ΧΑ, που είναι γέννημα–θρέμμα του συστήματος. Τα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας θα ανοίγουν όσο θα συνειδητοποιείται ότι η ΧΑ είναι ο μπράβος του εκμεταλλευτικού συστήματος που όταν δεν στήνει δουλεμπορικά γραφεία, καταθέτει προτάσεις υπέρ των συμφερόντων των εφοπλιστών στη Βουλή, αντιπαλεύει το ταξικό εργατικό κίνημα. Η ΧΑ θα απομονώνεται, θα αποδυναμώνεται και εκλογικά, όσο θα αποκαλύπτεται ο πραγματικός της χαρακτήρας, όσο θα δυναμώνει η πάλη ενάντιά της, ως αναπόσπαστου μέρους της πάλης ενάντια στο σύστημα. Η εκλογική της απομόνωση περνάει μόνο μέσα από την ενίσχυση του ΚΚΕ. Αυτό είναι που πραγματικά θα τους πονέσει κι όχι η ενίσχυση των φασιστών.
Με κείμενο στο επίσημο όργανο της ΚΕ του κόμματος, το "Ριζοσπάστη", ασκήθηκε έντονη κριτική κατά ενός επιχειρηματία -του Καρέλια- για τα "μπόνους" προς τους εργαζόμενους. Πόσο πειστικά πιστεύετε ότι ακούγονται κατά ενός που δίνει "μπόνους", την ίδια ώρα που πολλοί άλλοι δεν δίνουν ούτε μισθό σε χιλιάδες εργαζόμενους;
Η έντονη κριτική του ΚΚΕ δεν στρέφεται επιλεκτικά απέναντι σε ορισμένους καπιταλιστές σε αντίθεση με ορισμένους άλλους. Και στο Ριζοσπάστη η κριτική σε τέτοια και άλλα παραδείγματα δεν αφορά ξεχωριστά την κάθε επιχείρηση, τον α’ ή β’ βιομήχανο, επιχειρηματία, εφοπλιστή, τραπεζίτη, αφορά συνολικά το σύστημα που τους δίνει τη δυνατότητα να αυγαταίνουν τα κέρδη τους αυξάνοντας το βαθμό εκμετάλλευσης των εργατών. Το παράδειγμα της καπνοβιομηχανίας που αναφέρεστε είναι χαρακτηριστικό: Τεράστια κερδοφορία -και σε συνθήκες κρίσης- ως αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της παραγωγής, της αύξησης του βαθμού της εκμετάλλευσης των εργατών, με την εξασφάλιση φυσικά της απαιτούμενης "εργασιακής ειρήνης". Ο μύθος "πάει καλά η επιχείρηση, πάνε καλά και οι εργαζόμενοι" έχει καταρρεύσει πολλές φορές, γιατί πολλές επιχειρήσεις πήγαιναν καλά, όμως όταν μετέφεραν την επιχείρησή τους εκτός Ελλάδας, πήγαιναν καλύτερα. Πολλοί βιομήχανοι έβγαζαν πολλά κέρδη, αλλά όταν επένδυσαν σε άλλους κλάδους, έβγαζαν περισσότερα. Και τέλος, επιβεβαιώνεται το ΚΚΕ ότι σ’ αυτή τη χώρα -και σε συνθήκες κρίσης- υπάρχει πλούτος που πρέπει να κοινωνικοποιηθεί, να μπει στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών για να μπορούν ουσιαστικά να τον καρπώνονται εκείνοι που τον παράγουν, οι εργαζόμενοι».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου